Władca Kornwalii, król Marek, to mąż Izoldy Jasnowłosej i stryj Tristana. W utworze przypada mu rola zdradzonego męża, ale też wzoru miłosiernego władcy. Mocno kochający zarówno żonę jak i swojego wasala Marek nie początkowo nie daje wiary ich romansowi. Dopiero namówiony przez nienawistnych Tristanowi baronów odkrywa zdradę najbliższych. Skazuje wtedy oboje na śmierć. Zarazem jednak to z jego polecania po śmierci Tristan i Izolda spoczywają razem, połączeni krzewem głogu.
Marek jest królem Kornwalii, bratem matki Tristana Blancheflor i wiernym druhem jego ojca Riwalena. To czyni go stryjem tytułowego bohatera, którego kochał jak rodzonego syna. Tym bardziej dotknęła go więc zdrada, jakiej Tristan dopuścił się z ukochaną żoną króla Marka — Izoldą Jasnowłosą.
Marek był monarchą dobrym i sprawiedliwym. Niezwykle kochał zarówno Tristana, jak i Izoldę, dlatego nie dawał wiary w doniesienia baronów o ich romansie. Jednak kiedy na własne oczy przekonał się zdradzie, której kochankowie dopuścili się względem niego, od razu skazał ich na śmierć. Surowa sprawiedliwość króla Marka w ostatnim momencie wydała jednak Izoldę nie katu, a trędowatym na poniewierkę. Granicząca z okrucieństwem kara wynikała z potrzeby dbania o majestat władcy. Mimo tej stanowczości król potrafił jednak przebaczać. Szybko zapomniał kochankom ich winę, gdy odnalazł ich śpiących w lesie moreńskim. Miecz, jaki trzymali między sobą, był dla niego dowodem czystości intencji. Ta szlachetność wzbudziła potem w Tristanie wątpliwości, co do własnego postępowania.
Po śmierci Tristana i Izoldy król przewiózł ich ciała do Tyntagielu. Pochował oboje w oddzielnych grobach, które wkrótce połączył krzew głogu. Po trzech próbach wyplenienia go Marek nakazał pozostawić roślinę. Widział w niej zapewne znak przekraczającej śmierć miłości kochanków. Jego gest wobec ludzi tak mocno go krzywdzących mówi wiele o samym władcy.
Król Marek jest przede wszystkim parenetycznym modelem dobrego króla. Reprezentuje majestat władzy, a zarazem wykazuje się sprawiedliwością i litością wobec krzywdzącej go pary kochanków. To, że niejako stanowi trzecią osobę dramatu miłosnego jest mu często zapominane. Musiał niezwykle cierpieć z powodu zdrady swoich najbliższych. Marek przezwycięża jednak własną krzywdę w imię miłości do Tristana i Izoldy. Ostatecznie okazuje się najszlachetniejszy z nich wszystkich — zdolny przebaczać i zachować godność mimo upokorzenia rolą zdradzanego męża.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.