„Ania z Zielonego Wzgórza” to powieść Lucy Maud Montgomery, przedstawiająca losy niezwykłej, jedenastoletniej dziewczynki, rudowłosej Ani Shirley. Była ona sierotą i pewnego dnia w wyniku pomyłki została adoptowana przez rodzeństwo Cuthbertów, Mateusza i Marylę, zamiast chłopca, który pomagałby im w pracy na gospodarstwie. W ten sposób Ania trafiła na Zielone Wzgórze, od razu pokazując, że ma naprawdę bujną wyobraźnię, a okolica ją zachwyciła. Dała temu wyraz, nadając wielu miejscom i rzeczom specjalne nazwy.
Jednym z takich miejsc było Jezioro Lśniących Wód. Pod tą nazwą krył się po prostu pana Barry’ego, jednak dla Ani takie określenie było zbyt prozaiczne. Zdecydowała, że ten zbiornik zasługuje na zdecydowanie bardziej romantyczne nazewnictwo.
Jezioro Lśniących Wód przypominało nieco krętą i długą rzekę. Nad nim wznosił się mostek, a piaszczyste, bursztynowe wydmy odcinały staw od zatoki morskiej. Wody zbiornika przybierały rozmaite kolory, takie jak szafir, szafran, szkarłat czy zieleń oraz wiele innych. Staw otaczały kępy jodeł oraz klonów, a cień ich gałęzi padał na jego taflę. Gdzieniegdzie widać było też dzikie śliwy, o tej porze roku kwitnące na biało i także przeglądające się w wodzie. W pobliżu stawu znajdowały się bagna, a z nich dobiegał rechot żab. To wszystko naprawdę zachwyciło Anię i zainspirowało ją do wymyślenia nazwy Jezioro Lśniących Wód, która wydała jej się romantyczna i odpowiednia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.