„Cukierku, Ty łobuzie” to zbiór opowiadań Waldemara Cichonia z roku 2011. Jest on skierowany głównie do dzieci i opowiada o losach pręgowanego kota o imieniu Cukierek. Jest on nie tylko głównym bohaterem tekstu, ale też jego narratorem i własnym głosem przedstawia wszystkie wydarzenia. Kot przeżywa wiele przygód, w którym towarzyszą mu jego opiekunowie czy znajome osoby.
Cukierek to główny bohater i narrator zbioru opowiadań. Jest pręgowanym dachowcem z dużymi wąsami i plamką na nosie. Zostaje adoptowany przez Marcela i jego rodziców, gdy jest młodym kotkiem. Jego mamą jest kotka pani Lusi, Landrynka. Ma jeszcze siostrę oraz dwóch braci. Cukierek ma bardzo ciekawski charakter i bywa nazywany łobuzem ze względu na swoje usposobienie. Czasami zdarza mu się łamać zasady czy przypadkiem niszczyć rzeczy w domu. Z tego względu pani Lusia obawiała się, że nie znajdzie się dla Cukierka nowy dom. Na szczęście Marcel i jego rodzice dobrze opiekują się zwierzakiem. Cukierek bardzo nie lubi wizyt u weterynarza, potrafi też stawiać na swoim za wszelką cenę. Kotek jest bardzo kochany, mimo iż czasami rozrabia i często okazuje swoje przywiązanie opiekunom. Gdy coś go niepokoi, to chowa się za meblami, skąd wyciąga go dopiero jakiś smakołyk, na przykład ryba. Cukierek jest też bardzo zwinny, sprytny i radzi sobie w rozmaitych sytuacjach.
Marcel to jeden z opiekunów Cukierka. Chłopiec ma niewiele lat, mieszka z rodzicami i uczęszcza do szkoły. Jest najlepszym przyjacielem Cukierka i to właśnie on sprawia, że kotek wraca z nimi do domu od pani Lusi. Kociak zaczepia bowiem Marcela. Chłopiec szybko przywiązuje się do kociaka i bardzo martwi się, gdy ten ucieka i przez dłuższy czas nie wraca do domu. Marcel i Cukierek bawią się razem i chłopiec pozwala spać zwierzakowi w swoim łóżku. Poświęca też kotu wiersz, jaki pisze na język polski, a następnie recytuje go na konkursie.
Mama Marcelka jest też opiekunką Cukierka. To ona najczęściej daje mu smakowite przysmaki, takie jak na przykład pachnąca ryba i jest bardzo przywiązana do kota. Wybacza mu nawet wtedy, gdy Cukierek podczas zabawy niszczy pazurami jej nowy sweterek z angory. Mama wraz z tatą zdaje sobie sprawę, że kot to wielka odpowiedzialność i nie pozwala Marcelowi co tydzień organizować przyjęć dla znajomych, którzy podczas wizyty męczyli Cukierka.
Tata Marcelka także opiekuje się kotem. To właśnie on szuka go w deszczu, gdy Cukierek ucieka z domu, by poznać okolicę. Zajmuje się też kotem, gdy ten przypadkiem trafia na trening hokeja i zabiera zwierzaka do weterynarza. Gdy przypadkiem nadeptuje kota na ogon, to źle się czuje potem z tego powodu.
Pani Lusia to opiekunka kotki Landrynki, mamy Cukierka. Stara się znaleźć dla wszystkich kociąt nowe domy, ale martwi się, że Cukierek, który jest łobuzem, nie zostanie adoptowany. Pani Lusia troskliwie opiekuje się swoimi kotami i dba o nie. Chce dla nich jak najlepiej. Informuje przed adopcją rodziców Marcela, że Cukierek nie ma łatwego charakteru.
Weterynarz to sympatyczny pan w okularach, który dba o zdrowie Cukierka w gabinecie weterynaryjnym. Jest bardzo delikatnym i wyrozumiałym człowiekiem, który kocha zwierzęta.
Landrynka i rodzeństwo Cukierka to kotki, z którymi Cukierek na początku mieszkał u pani Lusi.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.