Podróż w życiu bohaterów literackich bardzo często przedstawiana jest jako swoista szkoła życia oraz przestrzeń, w której mają okazję do skonfrontowania swoich wcześniejszych, młodzieńczych i wczesnych doświadczeń i poglądów z rzeczywistością. Przejście takiego etapu pozwala im dojrzeć, dorosnąć, nabrać intelektualnej, duchowej i emocjonalnej ogłady, by z powodzeniem mogli przejść przez resztę swojego życia. Nie inaczej było w przypadku tytułowego bohatera powiastki filozoficznej autorstwa Woltera - Kandyda.
Kandyd w wieku siedemnastu lat został wyrzucony z zamku w którym mieszkał za miłość do córki barona. Rozpoczęła się jego wielka tułaczka po świecie, w trakcie której coraz bardziej przekonywał się o tym, jak bardzo nauki jego mentora, Panglossa, były nieprzystające do rzeczywistości. Pangloss nauczał, że do życia należy podchodzić w sposób optymistyczny, ponieważ świat jest dziełem Boga, a każde dzieło Boga jest doskonałe w samej rzeczy. Ignorował w ten sposób istnienie zła oraz problemów, które każdy z nas napotyka na drodze swojego życia. Kandyd pod wpływem takich nauk wyrastał na człowieka naiwnego, nie mającego pojęcia o rzeczywistości. Przekonywał się o tym raz za razem w trakcie swoich podróży.
Kiedy Kandyd trafił do El Dorado przekonał się jak daleka jest utopia od prawdziwego świata i że nie jest możliwe połączenie ze sobą tych dwóch rzeczywistości. Świat idealny nie ma nic wspólnego ze światem powszechnie znanym i by pozostać idealnym musi być odizolowany od świata prawdziwego, który natychmiast by go skalał. Tak samo było z filozofią Panglossa - mogła istnieć jedynie jako wirtualna manifestacja pewnej idei, do której każdy człowiek mógłby dążyć, ale zawsze ze świadomością, że nie da się jej osiągnąć i szlachetność zyskuje się w samym dążeniu do niej. Po nabraniu wszystkich tych doświadczeń, Kandyd był już dużo bardziej świadomym i dojrzałym człowiekiem.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.