Średniowieczna wizja świata była bardzo charakterystyczna ze względu na swoją jednoznaczność i radykalność. Świat był podporządkowany religii chrześcijańskiej i jej wyobrażeniu życia pozagrobowego. Całe społeczeństwa były więc zdominowane przez wiele pokoleń przez myślenie wyłącznie o zbawieniu lub potępieniu duszy. Wiele z takich wizji można odnaleźć w Wielkim Testamencie francuskiego poety średniowiecznego, Francoisa Villona.
Podmiot liryczny Wielkiego Testamentu, który możemy w tym przypadku utożsamiać z samym Villonem, znajduje się w sytuacji ostatecznej, trafia o więzienia i przeczuwa zbliżającą się śmierć. TO właśnie ona skłania go do spisania testamentu i rozliczenia się z całym swoim życiem. Dla człowieka średniowiecza śmierć była czymś absolutnie przerażającym i takie podejście odnajdujemy również u Villona. Jest przesiąknięty wizją wiecznych mąk i cierpień piekielnych, które przeznaczone są każdemu, kto nie przeżył życia w sposób zbytnio uczciwy. Pragnie dostać się do nieba, przez co przyznaje się do wielu grzechów, choć ma problemy z żałowaniem niektórych z nich.
Bardzo charakterystyczną wizją średniowiecznego świata jest również tzw. motyw "dance macabre", czyli makabrycznego tańca, tańca śmierci. Było to wyobrażenie przerażającego korowodu, któremu przewodzi kostucha w czarnej opończy jako gnijący szkielet. W korowodzie znajdowali się przedstawiciele wszystkich grup społecznych, byli tam bogaci i biedni, kobiety i mężczyźni, dorośli i dzieci, księżą i grzesznicy, książęta i żebrany, itd. W ten sposób podkreślana była równośćwszystkich wobec śmierci. Nie było istotne więc, jaką pozycję zajmowało się w życiu, ponieważ po jego zakończeniu trafiało się do ziemi razem z tymi którymi nie chcielibyśmy się równać za życie. To również znajduje swoje zastosowanie w Wielkim Testamencie, ponieważ myśl o takim zrównaniu się wszystkich powoduje ulgę u Villona.
Jeszcze jedną charakterystyczną dla średniowiecza cechą, którą można zaobserwować w Wielkim Testamencie jest przywiązywanie wagi do przemijalności rzeczy doczesnych. Autor wielokrotnie podkreśla, że wszystkie rzeczy tego świata są nietrwałe i prędzej czy później przeminą jak zeszłoroczne śniegi. Takie widzenie świata miało koncentrować uwagę i wolę człowieka na Bogu i na życu pozagrobowym, o któe trzeba było zadbać już za życia jako o to właściwe, ponieważ egzystencja doczesna była miałka i tak naprawdę stanowiła jedynie krótki sprawdzian dla tego, jak czyste tak naprawdę potrafią być nasze dusze i jak bardzo zasłużyły na wieczne szczęście.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.