Stosunek Hamleta, tytułowego bohatera najsłynniejszego dramatu autorstwa Williama Szekspira, do kobiet, można by najprościej określić jako nieco skomplikowany. Zraził się on do płci przeciwnej, jednak każdej kobiecie ze swojego najbliższego otoczenia ma do zarzucenia coś innego, wszystko jednak ma związek z moralnym lub niemoralnym ich zachowaniem.
W życiu księcia Hamleta istniały dwie najważniejsze kobiety: jego matka, Gertruda, oraz ukochana Ofelia, córka szambelana Poloniusza, siostra Laertesa. Gertruda zawiodła zaufanie i uczucia Hamleta, ponieważ dała się zmanipulować Klaudiuszowi i wzięła udział w spisku, mającym na celu pozbawienie życia jej własnego męża. Następnie wyszła za zabójcę króla, czyli jego brata, okrutnego Klaudiusza. Już sam fakt ponownego ożenku kobiety w miesiąc po śmierci pierwszego męża był dla Hamleta zastanawiający i wzbudzający podejrzenia, jednak był raczej dowodem na niestałość uczuć kobiecych. Dopiero później dowiedział się, że Gertruda wiedziała o tym, że ojciec Hamleta nie zginął śmiercią naturalną. W trakcie konfrontacji z kobietą, wyjawia jej całą swoją wiedzę i obarcza ogromnymi wyrzutami sumienia.
Inaczej rzecz ma się z Ofelią, młodziutką córką dygnitarza dworu. Książę Hamlet oświadcza się jej, ponieważ wydaje się żywić wobec niej prawdziwe, a nawet odwzajemnione uczucie. Ofelia jednak nie rozumie kolejnych zmian w charakterze mężczyzny i w końcu daje sobą zmanipulować i zrywa zaręczyny. Dla Hamleta jest to bolesny cios, jednak nie wini dziewczyny. Wie, że padł ofiarą dworskich rozgrywek swojego ojca oraz nowego króla.
Na tym polega główna różnica pomiędzy traktowaniem tych dwóch kobiet przez Hamleta. Gertruda była świadoma tego, co robi, Ofelia, myślała zaś, że pomagając Poloniuszowi działa na korzyść ukochanego. Pierwsza z kobiet jest więc zdaniem Hamleta godna pogardy i w pełni odpowiedzialna na swoje czyny, druga nie do końca, ponieważ była osobą uczuciową, bardzo naiwną i łatwą do zmanipulowania. Gertruda ponosi więc moralną odpowiedzialność za krzywdę, jaką wyrządziła.
Ofelia sama stała się ofiarą bezwzględnych mężczyzn, którzy pragnęli się nią posłużyć na drodze do przechytrzenia Hamleta. Hamlet wykorzystuje spotkanie z nią do rozwścieczenia spiskowców, ponieważ domyśla się, ze jest podsłuchiwany. Nie zmienia to jednak jego podejścia do Ofelii i musi się pogodzić z tym, że ich miłość została spisana na straty przez krwawą sytuację na duńskim dworze królewskim. Wówczas książę Hamlet rozumie również, że nie pozostało mu już absolutnie nic do stracenia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.