Relacja Hamleta i jego matki, królowej Gertrudy, delikatnie rzecz ujmując nie należy do najłatwiejszych. Dzieje się tak za sprawą mnóstwo niewyjaśnionych zaszłości pomiędzy tym dwojgiem ludzi, lecz przede wszystkim dlatego że matka Hamleta wzięła udział w spisku na życie jego ojca.
Hamlet, główny bohater dramatu Williama Szekspira, od początku fabuły dramatu ma do matki żal w związku z tym, że już po upływie miesiąca od śmierci jego ojca, a jej męża, porzuciła żałobę i związała się z nowym mężczyzną, w dodatku z bratem swojego byłego męża, Klaudiuszem. To prowadzi Hamleta do pretensji oraz projektowania złych uczuć na całą płeć piękną. Sytuacja pogarsza się jednak w momencie, kiedy duch ojca Hamleta mówi mu o prawdziwych okolicznościach, w jakich stracił życie, a także zdradza, że Gertruda wiedziała o spisku na jego życie i brała w nim udział. Duch jednak ostrzega Hamleta, by nie mścił się w sposób fizyczny na matce, gdyż byłby to czyn niegodny mężczyzny. Hamlet obiecuje zastosować się do tego zakazu, jednak nie przychodzi mu to z łatwością.
Od tej pory zaczyna odnosić się do matki z nieskrywaną pogardą, co widać zwłaszcza w scenie, w której rozmawiają ze sobą po obejrzeniu spreparowanej sztuki teatralnej. Wówczas Gertruda dowiaduje się, że Hamlet wie o jej winie i zaczyna odczuwać ciężar wyrzutów sumienia. Hamlet musi się powstrzymywać przed zrobieniem jej krzywdy, co ostatecznie mu się udaje, jednak psychicznie nie pozostawia na kobiecie suchej nitki. Obarcza ją ogromną odpowiedzialnością za śmierć ojca. Twierdzi, że tylko Bóg jest w stanie wybaczyć kobiecie.
W czasie tej rozmowy dochodzi do przypadkowego zabójstwa Poloniusza przez Hamleta. Mężczyzna znajduje się już wówczas w stanie bliskim utraty zmysłów, jednak mimo to dziwi zdradzenie Gertrudzie wszystkich swoich planów oraz chełpienie się swoim obłędem oraz właśnie dokonaną zbrodnią. Hamlet nie traktuje matki z należytym szacunkiem, z jakim przywykliśmy traktować nasze mamy. Ma ku temu powody, jednak jego pogarda jest dużo głębsza. Nie traktuje Gertrudy nawet jak kobiety, tylko jako grzeszną istotę, którą należy oddać pod osąd boski, a której przez ostatek przyzwoitości nie należy krzywdzić fizycznie.
Hamlet ma bardzo negatywny stosunek do Getrudy. Na pochwałę zasługuje fakt, że zdołał powstrzymać się od wymierzenia jej sprawiedliwości na własną rękę, mimo że znajdował się już w stanie szaleństwa. Trudno ocenić jego zachowanie, gdyż był niespełna rozumu, a poza tym miał rzeczywiste powody, by znienawidzić Gertrudę.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.