Oskar to tytułowy bohater powieści autorstwa Erica Emanuela Schmitta. To jedna z najbardziej charakterystycznych i wzruszających postaci w literaturze współczesnej. Jest bardzo często porównywany do Małego Księcia.
Oskar to dziesięciolatek, który jest chory na białaczkę, w dodatku operacja, która miała mu pomóc nie udaje się i chłopiec jest skazany na śmierć w ciągu kilkunastu dni. Mocno związuje się z jedną z wolontariuszek pomagających w szpitalu, panią Różą, którą szybko zaczyna nazywać Ciocią. Staje się ona jego powierniczą w tych ostatnich dniach, a także partnerką do rozważań natury filozoficznej i metafizycznej. Za jej radą chłopiec zaczyna pisać listy do Pana Boga, w którego wcześniej raczej nie wierzył. Jest więc otwarty na nowe doświadczenia, a także świadomy istnienia duszy i świata duchowego. Róża doradza mu również, by każdy pozostały mu dzień traktował jako dziesięciolecie, do czego Oskar również się stosuje, dlatego też w swojej wyobraźni zaczyna bardzo szybko dojrzewać.
Oskar jest chłopcem bardzo uczuciowym, o czym świadczy jego zauroczenie Peggy Blue, dziewczynką z sąsiedniej sali, które traktuje bardzo poważnie, a gdy ona odwzajemnia jego uczucie, traktuje ją jak żonę. Można powiedzieć, że przyspieszone dojrzewanie Oskara jest nie tylko metaforyczne. Chłopak rzeczywiście zmienia się z dnia na dzień, ponieważ codziennie doświadcza niezwykle silnych emocji, które w dodatku dotyczą najbardziej podstawowych kwestii życiowych. Odczuwa gniew na rodziców, któzy nie potrafią z nim szczerze porozmawiać, tęsknotę za Peggy Blue, która w końcu wychodzi ze szpitala i już nigdy ma nie spotkać Oskara oraz ogromne przywiązanie do Róży, która jest najbliższym mu wówczas człowiekiem.
Jednocześnie są to emocje typowe dla dziecka w jego wieku, które potrafi od ogromnej radości przejść do złości lub smutku zaledwie w chwilę. Podkreśla to złożoność sytuacji, w której się znalazł. Nie dość, że emocje są dla niego i tak nadal czymś zagadkowym, to los postawił go w sytuacji, w której nawet dorosłemu trudno jest się z nimi uporać. Mimo to chłopczyk się nie poddaje i wszystko skrupulatnie notuje w swoich listach do Pana Boga. Prowadzenie tego rodzaju korespondencji również świadczy o niemałej dojrzałości Oskara, ponieważ dowodzi jego poszukiwań duchowych w trudnej chwili.
Oskar umiera w spokoju, otoczony najbliższymi, pogodzony ze światem. Jest to moment smutny, ale nie pozbawiony światła, ponieważ chłopiec zdążył przygotować się na koniec swojego życia i pogodzić się z ludźmi i światem. Pozostawił po sobie żal po stracie, lecz także ogromne światło, które dostrzega zwłaszcza Róża. Dzięki znajomości z Oskarem w finałowym momencie jego życia, kobieta sama pogłębiła swoją wiarę w Boga, a także nauczyła się bardzo wielu istotnych rzeczy o swoim życiu. Myślę, że Oskar mógłby dokonać w swoim życiu wielkich rzeczy, gdyby miał na to czas, ponieważ jego mądrość i otwartość była ogromna i dawała mu ogromne szanse bycia wielkim człowiekiem.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.