Głównym wątkiem powieści Antoniego Libery Madame jest miłość ucznia do nauczycielki francuskiego. Problematyka utworu jest jednak znacznie szersza niż młodzieńcza fascynacja nastolatka.
W powieści znajdziemy problematykę dorastania i niespełnionej miłości. Narrator, choć wyjątkowo oczytany jak na swój wiek, fascynuje się kobietą, z którą nie może być. Jest ona jego nauczycielką, elegancką kobietą, mającą niewiele ponad trzydzieści lat. Chociaż dostrzega starania narratora, Madame musi zachować dystans: i tak pozwala sobie na wiele, prosząc chłopaka do tańca czy proponując mu spacer do domu. Narrator znajduje się w stanie przejściowym między dzieciństwem a dorosłością. Z jednej strony marzy już o szczęściu u boku dorosłej kobiety, a z drugiej, wciąż jest jeszcze nastolatkiem, przepisuje cytaty do zeszytu, pisze wypracowanie na temat swojej miłości, a gdy uczucia go przerastają: ucieka z lekcji.
Powieść Madame porusza również tematykę PRL-owskich realiów. Narrator wielokrotnie zastanawia się nad nijakością współczesnych sobie czasów, buntuje się przeciwko komunistycznej cenzurze. Zmaga się z nią już od czasów szkolnych, kiedy jego scenariuszowi zarzuca się brak nawiązań do literatury rosyjskiej. Jeszcze dotkliwiej doświadcza ich w życiu dorosłym, kiedy zaczyna publikować swoje utwory. Dla bohaterów powieści synonimem wolności staje się Zachód. Madame nie odnajduje się w Polsce, robi wszystko, aby wyjechać do Francji. Kraj opuszcza też większość szkolnych kolegów narratora. Doskonale podsumowuje to Jerzyk, który opisuje bolesne powroty do Polski po pobycie na Zachodzie – człowiek znowu czuje się zniewolony i ograniczony, jakby był chory.
W utworze pojawiają się również wspomnienia dwudziestolecia międzywojennego i II wojny światowej. Narratora dowiaduje się od profesora Montenia, kim byli rodzice Madame, poznaje historię Maksymiliana i Claire. Idealista Maksymilian brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej, a po wybuchu II wojny światowej ściągnął do siebie żonę i córkę. To jednak nie uchroniło rodziny przed tragedią.
Powieść to również kopalnia nawiązań do światowej literatury. Narrator jest oczytany, ma artystyczną duszę. Często wyraża swoje uczucia przez sztukę, w utworach doszukuje się analogii do swojej miłości do Madame. W powieści znajdujemy więc nawiązania do takich utworów, jak komedia Fedra Racine'a czy Ren Hölderlina. Inspiracją stają się również wspomnienia Joanny Schopenhauer, które wpłynęły na późniejszą twórczość narratora.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.