„Madame” to powieść Antoniego Libery opublikowana w roku 1998. Fabuła powieści osadzona jest PRL-u i dotyczy niespełnionej miłości Narratora do jego nauczycielki francuskiego, nazywanej Madame.
Spis treści
Nastoletni chłopak, uczeń szkoły średniej. Czytelnik nie poznaje jego imienia ani nazwiska, wiemy tylko, że ma urodziny 10 września i mieszka w Warszawie. Był oczytany, fascynował się sztuką, próbował swoich sił w teatrze, muzyce i literaturze. Zakochał się w swojej nauczycielce francuskiego, nazywanej Madame, ale ta wiedziała, że nie może pozwolić sobie na zbyt wiele i nie pozwoliła mu się pocałować. Po skończeniu szkoły zaczął studiować romanistykę i publikować swoje nowele.
Nauczycielka francuskiego i dyrektorka szkoły, do której uczęszczał narrator. Na drugie imię miała Wiktoria, urodziła się w Alpach. Miała burzliwe losy, mieszkała we Francji i Hiszpanii, po czym wróciła z ojcem do Polski. Jej matka zginęła w wypadku, a ojciec zmarł w więzieniu. Madame była piękną, elegancką kobietą po trzydziestce. Źle czuła się w Polsce, dlatego jej najważniejszym celem był wyjazd do Francji. W końcu udało jej się wyjechać do Paryża, ale nie zapomniała o swoim dawnym uczniu – wysłała mu prezent na dwudzieste urodziny.
Znajomy rodziców narratora i przyjaciel rodziców Madame. Opiekował się Wiktorią po śmierci jej ojca. Był zapalonym alpinistą, prowadził z narratorem rozmowy na temat historii.
Był nazywany Jerzykiem, syn profesora. Ukończył romanistykę na UW i został wykładowcą. Bez wzajemności zakochał się w Madame.
Ojciec Madame, zgłosił się na ochotnika podczas hiszpańskiej wojny domowej. Musiał ukrywać się, ponieważ był podejrzewany o bycie faszystowskim szpiegiem. Po powrocie do Polski został aresztowany i zmarł na zawał.
Matka Madame, przez męża nazywana Claire. Zginęła w wypadku samochodowym, kiedy ktoś uszkodził hamulce w samochodzie Maksymiliana.
Był kolegą z klasy narratora, nazywano go Rożkiem. Był skryty, nieprzystępny, z nikim się nie przyjaźnił, ale nie obawiał się wyrażać własnej opinii. Został profesorem w Princeton.
Wicedyrektor w szkole narratora. Krytykował jego scenariusz, ponieważ brakowało w nim fragmentów literatury rosyjskiej. Kiedy jednak narrator wygrał konkurs, wicedyrektor przypisywał zasługi zasugerowanym przez siebie poprawkom.
Nauczycielka biologii, była nazywana również Osą. Była surowa i nieprzyjemna dla uczniów, a przez jej docinki narrator uciekł z lekcji. Gdyby nie interwencja Madame, Żmija nie dopuściłaby narratora do matury.
Nauczyciel śpiewu, złośliwie nazywany Eunuchem ze względu na cienki głos i brak żony. Rozwiązał zespół narratora po wykonaniu utworu Hit the road Jack.
Narrator nazywał go Karakanem z powodu niskiego wzrostu. Był szefem szkolnego Związku Młodzieży Socjalistycznej.
Dyrektor Service Culturel był przystojnym, opalonym, ciemnowłosym mężczyzną. Narrator widział go w mieszkaniu Madame, dlatego podejrzewał ich o romans.
Pracownica francuskiej ambasady, znajoma Madame. Narrator nazywał ją Zielonooką.
Pracownica Centre de Civilisation Française i znajoma Madame. Pomogła narratorowi w dostaniu się na wydarzenia związane z kulturą francuską.
Koledzy narratora. Byli w szoku, gdy zobaczyli, że ich kolega złapał za dłoń nauczycielkę podczas recytacji.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.