Madame to tytułowa bohaterka powieści Antoniego Libery. Kobieta owiana jest aurą tajemnicy, dzięki czemu staje się jeszcze bardziej fascynująca: nie tylko dla głównego bohatera, ale też czytelnika.
Autor dawkował informacje o Madame, pozwalając czytelnikowi stopniowo odkrywać jej postać. Nie znamy jej imienia i nazwiska, jedynie drugie imię – Wiktoria. Madame była nauczycielką francuskiego i dyrektorką szkoły średniej, do której uczęszczał narrator. Ze względu na swoją funkcję, uczniowie nazywali ją Madame la Directrice.
Madame wyróżniała się w czasach PRL-u. W momencie rozpoczęcia akcji powieści miała trzydzieści jeden lat, urodziła się 27 stycznia 1935 roku w Alpach. Ukończyła romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim i była bardzo dobrą studentką. Jej rodzice, Maksymilian i Klara, zginęli tragicznie: matka w wypadku samochodowym, a ojciec na zawał w areszcie. Madame mieszkała wcześniej w Hiszpanii i Francji, ale trudno było jej odnaleźć się w socjalistycznej Polsce. Pomagał jej przyjaciel ojca, profesor Monteń, lecz Wiktoria pozostawała przygnębiona i marzyła o powrocie do Francji.
Madame stała się obiektem plotek z powodu swojej odmienności. Chodziła w eleganckich ubraniach z Zachodu, nosiła biżuterię i francuskie perfumy. Miała kasztanowe, starannie ułożone włosy i była chłodna oraz zdystansowana. U młodszych nauczycieli wywoływała zazdrość, u starszych – nieufność. Plotkowano o jej stanie cywilnym, ponieważ nie miała męża i mieszkała sama. Narrator odkrył, że syn profesora Montenia, Jerzyk, zakochał się w Madame, ale ona nie odwzajemniała jego uczuć. Madame była gotowa na poświęcenia, nawet wyjście za Francuza, ale Jerzyk pokrzyżował jej plany. Możliwe, że romansowała z dyrektorem Service Culturel.
Wyjazd do Francji był najważniejszym celem Madame. Prawdopodobnie wstąpiła do partii, aby zostać dyrektorką szkoły i zrealizować projekt wprowadzenia francuskiego jako języka wykładowego. Dzięki temu miała możliwość szkolenia się we Francji. Madame nie była ideałem; posunęła się do kłamstwa i wyolbrzymiania wyników uczniów, aby udowodnić gotowość szkoły na wprowadzenie francuskiego. Mimo życia w Polsce, duchem była we Francji – oglądała francuskie sztuki i uczestniczyła w wydarzeniach kulturowych. Ostatecznie osiągnęła swój cel: otrzymała paszport służbowy i wyjechała do Paryża.
Narrator, zakochany w Madame, obserwował ją oczami. Dotknięcia dłoni, wspólne spacery czy taniec były dla niego wielkimi wydarzeniami. Madame zachowała jednak granice: odmówiła mu pocałunku i traktowała jak każdego innego ucznia. Jej uczucia do chłopaka pozostają tajemnicą: z jednej strony był młodszym uczniem, ale z drugiej oboje mieli poetyckie dusze, a ona sama zaproponowała mu, aby odprowadził ją na bal maturalny. Madame pamiętała o narratorze, wysyłając mu prezent na dwudzieste urodziny, ale nigdy się już nie spotkali.
Aktualizacja: 2024-09-25 21:01:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.