W okresie średniowiecza powstało wiele opowieści o świętych i ich żywotach. Przykładem tego jest anonimowa „Legenda o świętym Aleksym”. Opowiada ona o losach człowieka, który porzucił rodzinę i bogactwo, by wieść żywot nędzarza, ponieważ wymagała od niego tego asceza, którą pragnął przypodobać się Bogu. Dzięki temu Aleksy po śmierci został uznany za świętego.
Aleksy odszedł od rodziny w dniu swojego ślubu, porzucając właśnie poślubioną mu kobietę oraz rodziców, bogatych patrycjuszy rzymskich. Wsiadł na statek płynący do Ziemi Świętej, po czym spędził tam siedemnaście lat jako żebrak. Następnie wrócił do rodzinnego miasta i przez kolejne szesnaście lat mieszkał na progu swoich rodziców. Nikt go nie poznał i nie przypuszczał, że nędzarz to Aleksy. Odkryto to dopiero po jego śmierci, kiedy to z pozostawionego przez niego listu dowiedziano się, jakie były losy mężczyzny po tym, jak odszedł on od bliskich.
Śmierć świętego Aleksego, która nastąpiła po szesnastu latach życia u progu domu rodziców, była wyjątkowa. Towarzyszyły jej niezwykłe okoliczności, jakie uznano za cuda. Przede wszystkim mężczyzna trzymał w swojej ręce list, w którym opisywał swoje losy. Nikt nie mógł go z niej wyjąć, nawet papież czy cesarz. Dokonała tego dopiero żona Aleksego.
Po śmierci ciało mężczyzny zaczęło także wydzielać przyjemną woń, taką jak mirra czy kadzidło. Przez tydzień do jego grobu przybywali liczni pielgrzymi i dzięki tej wizycie ich choroby znikały. Aleksy został pochowany w świątyni świętego Bonifacego. Z kolei w roku 1216 odkryto, że ciało Aleksego nie uległo rozkładowi i wygląda ono tak, jak w dniu pogrzebu.
Jak widać, śmierć świętego Aleksego była naprawdę niezwykła i towarzyszyły jej niespotykane okoliczności. Nie można się zatem dziwić, że został okrzyknięty świętym, a jego życie stało się legendą.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.