„Legenda o świętym Aleksym” to średniowieczny anonimowy tekst, który opisuje życie tytułowego świętego. Aleksy, mimo urodzenia się w zamożnej rodzinie rzymskich patrycjuszy, wybrał życie w ascezie i umartwianiu. Odrzucił wszystkie przywileje i majątek, żyjąc jak prawdziwy nędzarz. Opowieść o świętym Aleksym oferuje wiele interesujących perspektyw, w tym spojrzenie jego rodziców.
Eufemiusz i Agleida, rodzice Aleksego, powitali syna w roku 361, mieszkając w Rzymie. Eufemiusz, senator, był znany ze swojej hojności wobec ubogich; codziennie w jego domu ustawiano trzy stoły dla sierot, wdów, biednych i podróżnych. Dla Eufemiusza i Agleidy przyjście na świat Aleksego było wielką radością, ponieważ długo nie mogli mieć dziecka.
Kiedy Aleksy osiągnął wiek dorosły, rodzice postanowili znaleźć dla niego odpowiednią żonę, wybierając dziewczynę z cesarskiego rodu. Zorganizowali ślub, który jednak nie zakończył się pomyślnie. W noc poślubną Aleksy opuścił żonę, wstąpił na ścieżkę ascezy i wypłynął do Ziemi Świętej.
Eufemiusz i Agleida przez długi czas szukali swojego syna. Aleksy wrócił do Rzymu dopiero po siedemnastu latach i przez następne szesnaście lat żył jako żebrak przed swoim rodzinnym domem. Jego rodzice nie rozpoznali w nim zaginionego syna, którego nie widzieli przez ponad trzydzieści lat.
Eufemiusz i Agleida dowiedzieli się, kim był żebrak, dopiero po jego śmierci. Odkryli, że ich syn przez długi czas żył blisko nich. Aleksy zostawił list, który opisuje jego losy, a który mogła odczytać tylko jego żona.
Aktualizacja: 2024-09-09 21:00:47.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.