Głównym bohaterem powieści Cudowna podróż Selmy Lagerlöf jest nastoletni chłopiec Nils Holgersson. Ważną rolę w fabule odgrywają jednak również zwierzęta, z którymi po przemianie w krasnoludka był w stanie się porozumiewać. W powieści przedstawione są relacje między zwierzętami, które niejednokrotnie są podobnie skomplikowane jak te, między ludźmi.
Najlepiej poznajemy hierarchię panującą w stadzie gęsi. Prowadziła je mądra i doświadczona Akka z Kebnekajse. Miała już ponad sto lat, dlatego gęsi darzyły ją wielkim szacunkiem, a gdy tylko pojawiał się problem, zwracały się do niej, aby wskazała im rozwiązanie. Jej reputacja sprawiała, że do jej stada przyłączały się tylko gęsi z najlepszych rodów. Akce towarzyszyły Yksi, Kaksi, Nelie, Isi i Kusi: inne mądre i doświadczone gęsi.
Stado musiało słuchać przywódczyni i jej mądrych decyzji, ponieważ na szali znajdowało się ich bezpieczeństwo. Miały przed sobą długą i niebezpieczną drogę do Laponii, na której czekali na nie myśliwi i drapieżniki. Wśród dzikiego ptactwa panowała pogarda dla tego domowego, które było uzależnione od swoich właścicieli. Dzikim gęsiom początkowo trudno było zaakceptować obecność białego gąsiora Marcina, który miał problem za nimi nadążyć. Z czasem jednak Marcin stał się częścią stada.
Zwierzęta zostają ukazane w powieści, jako empatyczne i zdolne do miłości. Ukazana jest relacja między gąsiorem Marcinem a Miluchną, gąską, której pomógł wyleczyć złamane skrzydło. Marcin i Miluchna związali się w parę i razem doczekali się młodych.
Kolejnym przykładem ciepłych relacji między zwierzętami jest przyjaźń psa Karo i łosia Szaraczka. Początkowo pies myśliwski ignoruje młode, którego matka padła. Kiedy jednak miał zostać zastrzelony, zaprowadził na miejsce gajowego i w nagrodę został jego psem. Szaraczek zamieszkał w zagrodzie gajowego i miał trafić do ZOO, ale kiedy Karo pokazał mu życie na wolności, łoś uciekł do lasu. Mimo rozłąki i upływu czasu ich przyjaźń przetrwała. Kiedy stary pies Karo usłyszał o śmierci Szaraczka z rąk kłusowników, stwierdził, że kiedy poznał dalsze losy przyjaciela, teraz spokojnie może umrzeć.
Innym przykładem przyjaźni była więź dwóch węży: Niezarady i Niezawady. Kiedy Szaraczek przez swoją nieuwagę i strach zadeptał Niezawadę, jego towarzysz Niezarada poprzysiągł mu zemstę. Knując ze żmiją, udało mu się sprowadzić na las plagę gąsienic, a przestał się mścić, dopiero gdy Szaraczek opuścił las. Ten przykład pokazuje też mściwość zwierząt. Podobnie było z lisem Mykitą, który ścigał stado Akki po całej Szwecji, aby tylko zemścić się na Nilsie.
Relacje między zwierzętami, podobnie jak między ludźmi, miały również swoją mroczną stronę. Było tak np. z siostrami gęsi Miluchny, które zazdrościły jej urody i narzeczonego: gąsiora Marcina. Gęsi knuły przeciwko swojej siostrze, chcąc ją zastąpić w stadzie Akki i zniszczyć jej relację z Marcinem. Zwierzętom nieobce były podstępy i zawiść, nawet wobec członków rodziny.
Wśród zwierząt panowała też silna rywalizacja. Musiały walczyć o przetrwanie, aby zapewnić byt sobie i swoim młodym. Najlepszym przykładem jest tutaj walka czarnych i szarych szczurów o zamek. Przedstawionym w powieści zwierzętom znane były wady typowe dla ludzi, takie jak chciwość, zazdrość czy okrucieństwo.
W książce ukazane zostały różne oblicza zwierząt: z jednej strony były zdolne do szczerej miłości i przyjaźni, a z drugiej bywały okrutne i mściwe. Zwierzęta są więc tutaj podobne do ludzi: mają zarówno wady, jak i zalety, a ich relacje są złożone i nie zawsze proste.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.