Głównym bohaterem powieści Selmy Lagerlöf Cudowna podróż jest nastoletni Nils Holgersson. Postać jest o tyle ciekawa, że jest to bohater dynamiczny: na przestrzeni akcji utworu przechodzi przemianę wewnętrzną.
Nils miał czternaście lat, mieszkał z rodzicami w Szwecji, a konkretnie w regionie Skania we wsi Vestvemmenhög. Był wysoki, dobrze zbudowany, miał lniane włosy i piegi na nosie. Nie zależało mu na schludnym wyglądzie, nosił połatane spodnie i dziurawe pończochy. Przez większość akcji utworu Nils nie miał jednak swojej normalnej, chłopięcej postaci: został zmieniony w krasnoludka i właśnie jako krasnoludek przemierzał Szwecję.
Na początku powieści charakter Nilsa rysuje się jako dość trudny i uciążliwy dla otoczenia. Nie słuchał rodziców, nie chciał iść z nimi do kościoła, a kiedy ojciec kazał mu czytać Biblię – chłopak zasnął. Był niepokorny, za nic miał sobie zakazy rodziców, był przekonany, że nikt nie jest w stanie zabronić mu strzelania z dubeltówki, jeśli będzie miał na to ochotę. Nie miał szacunku do matki, której często podstawiał nogę lub zabierał stołek, na którym siedziała. Nils sprawiał problemy nie tylko rodzicom, ale też żyjącym wokół niego stworzeniom. Był okrutny dla zwierząt, chociaż jego zadaniem było pasanie gęsi. Ciągnął kotkę i koguta za ogon, bił krowy po grzbiecie. Kiedy zobaczył krasnoludka, również w pierwszej chwili chciał go złapać i zamknąć w klatce. Ten jednak się na nim zemścił: zmienił niegrzecznego chłopca w krasnoludka, który zaczął rozumieć mowę zwierząt, tak dotkliwie wcześniej przez niego dręczonych.
Tytułowa cudowna podróż była wyjątkowa z wielu powodów. Z jednej strony, działy się tam fantastyczne zdarzenia, krasnoludek podróżował na grzbiecie gęsi, miał wiele niesamowitych przygód i słuchał historii o olbrzymach czy syrenach. Z drugiej, cudowna była przemiana Nilsa, który całkowicie zmienił swoje postępowanie. Poznał lepiej zwierzęta, ponieważ zaczął rozumieć ich mowę. Chłopak wreszcie zrozumiał, jak okrutny był dla innych żyjących istot. Jego podejście całkowicie się zmieniło: związał się z dzikimi gęśmi tak mocno, że nie chciał wracać do domu. Zaprzyjaźnił się z gąsiorem Marcinem, którego chciał za wszelką cenę ocalić przed zabiciem na mięso. Uratował też gęsi przed napaścią lisa czy małe wiewiórki, którym odebrano matkę.
Nils zaczął mieć dobre serce dla zwierząt, których słabość wcześniej tak okrutnie wykorzystywał. Zmieniło się też podejście Nilsa do rodziców: zaczął troszczyć się o matkę i ojca. Kiedy dowiedział się o nędzy, w którą popadli, zdecydował się odwiedzić rodzinny dom i pomógł ojcu w wyleczeniu kulejącego konia. Nils przestał być utrapieniem, a stał się dla swoich rodziców pomocą. Podczas podróży nie tylko lepiej poznał swoją ojczyznę, ale też nabrał pokory i zrozumiał, co w życiu jest ważne. Dojrzał, dlatego zrozumiał, że od psot i złośliwości bardziej liczą się gotowość do pomocy i więzi z innymi.
Powieść pokazuje drogę, nie tylko w dosłownym sensie przemierzania różnych zakątków Szwecji, ale też przemiany Nilsa. Główny bohater całkowicie zmienia swoje podejście do ludzi i zwierząt, przestaje być łobuzem przysparzającym innym zmartwień i cierpienia, a staje się dobrym, empatycznym człowiekiem, na którym mogą polegać rodzice i przyjaciele.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.