„Hobbit, czyli tam i z powrotem” to powieść fantasy autorstwa J. R. R. Tolkiena, wydana po raz pierwszy w 1937 roku. Opowiada ona o przygodach Bilbo Bagginsa, hobbita prowadzącego spokojne życie, niespodziewanie wciągniętego w niebezpieczną podróż przez czarodzieja Gandalfa oraz grupę trzynastu krasnoludów. Ich misją jest odzyskanie skarbu oraz utraconego królestwa krasnoludów w Samotnej Górze, które zostało przejęte przez groźnego smoka Smauga. Mimo początkowej niechęci, Bilbo zostaje kluczowym członkiem drużyny.
Narracja w „Hobbicie” prowadzona jest w trzeciej osobie, co oznacza, że opowiadanie historii odbywa się z perspektywy wszechwiedzącego obserwatora, mającego pełną wiedzę o świecie przedstawionym, jego historii i przyszłych wydarzeniach. Narrator zna myśli i uczucia Bilba Bagginsa, jak na przykład w cytacie: „Teraz to już z pewnością Gandalf” — pomyślał Bilbo i sapiąc, pomknął przez tunel”. Narrator przedstawia dialogi, jakby był ich świadkiem, a opisy miejsc są tak szczegółowe, że można poczuć się jak w samym środku akcji. Taki sposób narracji umożliwia czytelnikowi głębsze zanurzenie się w świat Śródziemia i lepsze zrozumienie emocji bohaterów.
Czasami narrator zwraca się bezpośrednio do czytelnika, co dodaje opowieści intymności i lepiej unaocznia akcję. Przykładem jest zwrot: „Bilbo dorósł, skończył pięćdziesiąt lat czy coś koło tego, zamieszkał w pięknej hobbickiej norze zbudowanej przez ojca, w norze, którą wam już opisałem”. Takie wtrącenia sprawiają, że narrator wydaje się bardziej zaangażowany w historię, jest kimś w rodzaju gawędziarza.
Narrator niejednokrotnie komentuje opowieść, zadaje pytania retoryczne i dzieli się swoimi refleksjami na temat narracji. Przykłady takich refleksji to: „Dziwna rzecz: o tym, co najlepsze, i o dniach najmilej spędzonych niewiele się ma do opowiadania, a słuchanie o tym nie tak bawi słuchacza” oraz „A mimo to niewiele mam do powiedzenia o tym popasie”. Takie wtrącenia pozwalają narratorowi nawiązać bliższy kontakt z czytelnikiem i oferują głębszy wgląd w opowieść oraz jej świat.
Powieść obfituje w opisy krajobrazów, miejsc, plemion i postaci, co wzbogaca świat przedstawiony i nadaje mu głębię. Opisy takie jak Samotna Góra, Góry Mgliste czy nora Bilba Bagginsa, oraz postacie takie jak hobbiści czy gobliny, tworzą bogaty obraz Śródziemia. Oprócz głównej fabuły, książka zawiera różne formy literackie, takie jak list pozostawiony przez krasnoludy Bilbowi oraz pieśni i piosenki różnych ludów. Interesującym elementem są także zagadki, jakie Bilbo i Gollum wymieniają podczas ich spotkania w podziemiach Gór Mglistych, dodając narracji zarówno napięcia, jak i intelektualnej zabawy.
Aktualizacja: 2024-08-07 16:38:47.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.