Historia Adama i Ewy pochodzi z Księgi Genesis Starego Testamentu. Opisuje ona stworzenie rodzaju ludzkiego i umieszczenie go w rajskim ogrodzie Eden. Człowiek obdarzony błogosławieństwem Boga dostaje tylko jeden zakaz: nie wolno mu jeść owocu z drzewa poznania dobra i zła. Jednak Szatan pod postacią węża zwodzi Ewę, żonę Adama i oboje spożywają zakazany owoc. Wtedy też zostają wygnani z raju. Opowieść ta stanowi próbę wytłumaczenia, skąd wzięła się ludzkość oraz jej skłonności do zła, przy wrodzonej dobrej naturze.
Spis treści
Bóg tworzy człowieka szóstego dnia tygodnia, wraz ze wszystkimi innymi zwierzętami, choć stawia go w roli ich opiekuna. Błogosławi pierwszemu człowiekowi przy tym i oddaje wszelkie stworzenie pod jego władanie. Przenosi go również do ogrodu Eden, gdzie pozwala mu nadać rzeczom nazwy. Przestrzega, iż wolno spożywać wszelki owoc z ogrodu, jednak zakazuje jeść z drzewa poznania dobra i zła.
Mężczyzna jest samotny, dlatego Bóg go usypia, po czym wyjmuje żebro z jego boku. Tak powstaje kobieta, Ewa. Po jakimś czasie zwodzi ją wąż, namawiając do zaspokojenia ciekawości i złamania zakazu Stwórcy. Oboje wraz z Adamem spożywają owoc poznania dobra i zła. Wtedy oczy ich otwierają się na rzeczywistość, spostrzegają więc swoją nagość, która zaczyna im przeszkadzać, być powodem wstydu. Uciekają przed Bogiem, ukrywając swoje obnażone ciała.
Stwórca pyta Adama, dlaczego się skrywają. Przyznają się do złamania nadanego im zakazu. Bóg przeklina węża, następnie prorokuje: niewiasta rodzić będzie w bólu, zaś cały rodzaj ludzki trudzić się będzie dla przetrwania. Umrą, ponieważ od teraz będą śmiertelni. Bóg kładzie zarazem nieprzyjaźń między synami niewiasty, a synami węża - co jest zapowiedzią zbawienia. Potem sporządza pierwszym ludziom ubrania ze skór zwierząt i wypędza z raju. Istotą historii Adama i Ewy jest droga do poznania, która jest jednocześnie powodem trudów człowieka w ocenie moralnej swego postępowania, od jakiego zależy jego późniejsze życie wieczne.
Piątego dnia stworzenia, Bóg powołuje do życia wszelkie zwierzęta lądowe. Wtedy, jako ukoronowanie aktu kreacji, na końcu daje życie pierwszemu człowiekowi - Adamowi. Lepi go z gliny, w którą tchnął własny oddech życia. Wtedy Stwórca błogosławi swojemu dziełu, czyniąc je płodnym i nakazując zaludnienie ziemi. Oddaje mu wszelkie stworzenie w posiadanie.
Bóg tworzy na wschodzie rajski ogród Eden, w którego centrum rośnie drzewo życia oraz drzewo poznania dobra i zła. Jest to miejsce, gdzie człowiek może żyć w szczęśliwości i błogim dobrostanie, nie znając cierpienia - początkowo nieśmiertelny, całkowicie miłujący i ufający decyzjom Stwórcy. Nie znając zła, Adam nie znał też wstydu, dlatego chodził nagi po Edenie.
Bóg pozwala człowiekowi korzystać ze wszelkich dobrodziejstw Edenu. Zakazuje mu jedynie zrywania owoców drzewa poznania dobra i zła. Ostrzega go, że gdy je spożyje, niechybnie umrze. Przyprowadza też do Adama wszelkie zwierzęta ziemi, by ten nadał im nazwę.
Człowiek nie jest jednak szczęśliwy. Nie ma wśród zwierząt nikogo mu równego, jest więc sam. Bóg wie, że tak być nie może. Zsyła więc na mężczyznę głęboki sen, aby wyjąć z jego boku pojedyncze żebro. Tak powstaje kobieta, na jaką pierwszy człowiek reaguje wielką radością. Dopiero ona jest bowiem idealną towarzyszką życia. Mężczyzna nazwie ją potem Ewą, matką wszystkich ludzi.
Wąż, najsprytniejsze ze wszystkich zwierząt w raju, zwodzi Ewę. Kusi ją do zerwania owocu z zakazanego drzewa, obiecując "bycie równym Bogu". Łamie ona zakaz Stwórcy, po czym daje owoc Adamowi. Oboje poznają momentalnie swoją nagość. Ukrywają się więc, robiąc sobie przepaski z listowia. Uciekają przed przechadzającym się po Edenie, nawołującym ich Bogiem. Na pytanie Adama, dlaczego uciekają, ten mówi o nagości. Potem przyznaje się Bogu do sprzeniewierzenia jego woli.
Stwórca przepowiada człowiekowi trudy życia, jakie będą teraz jego przeznaczeniem. Niewiasta ma rodzić w bólach i być podległa mężczyźnie. Ten zaś będzie męczył się całe życie uprawą roli, która będzie mu rodziła ciernie. Cierpienie ma być ich wieczną dolą. Zarazem Stwórca nakazuje wężowi pełzanie w prochu za jego niegodziwe zachowanie i wprowadza między niego, a dzieci niewiast nieprzyjaźń. Jest to tak zwana "protoewangelia" - zapowiedź zbawienia.
Gdy los człowieka zostaje wyznaczony, Bóg tworzy Adamowi i Ewie ubrania ze skór zwierząt. Następnie zostają wygnani z ogrodu Eden i zmuszeni do życia na niegościnnej ziemi poza nim. Na straży raju Stwórca umieszcza potężnych cherubów.
Aktualizacja: 2024-12-25 11:22:12.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.