Historia Adama i Ewy pochodzi z Księgi Genesis Starego Testamentu. Opisuje ona stworzenie rodzaju ludzkiego i umieszczenie go w rajskim ogrodzie Eden. Człowiek obdarzony błogosławieństwem Boga dostaje tylko jeden zakaz: nie wolno mu jeść owocu z drzewa poznania dobra i zła. Jednak wąż wodzi Ewę, żonę Adama i oboje spożywają zakazany owoc. Wtedy też zostają wygnani z raju. Opowieść ta stanowi próbę wytłumaczenia, skąd wzięła się ludzkość oraz jej skłonności do zła, przy wrodzonej dobrej naturze.
Bóg tworzy człowieka szóstego dna tygodnia, razem ze wszelkimi zwierzętami. Błogosławi mu przy tym i oddaje wszelkie stworzenie pod jego władanie. Przenosi go również do ogrodu Eden, gdzie ten nadaje wszelkiemu stworzeniu nazwy. Przestrzega go również, że wolno mu spożywać wszelki owoc z ogrodu Eden, jednak zakazuje jeść z drzewa poznania dobra i zła.
Mężczyzna jest samotny, dlatego Bóg usypia go i wyjmuje żebro z jego boku. Tak powstaje niewiasta. Tą zwodzi wąż, namawiając do złamania zakazu Stwórcy. Oboje spożywają owoc poznania dobra i zła. Wtedy oczy ich otwierają się, spostrzegają więc swoją nagość. Uciekają przed Bogiem, wstydząc swojego obnażonego ciała.
Stwórca pyta Adama, dlaczego to robią. Wkrótce przyznają się do złamania zakazu Boga. Ten przeklina węża, następnie prorokuje: niewiasta rodzić będzie w bólu, zaś cały rodzaj ludzki trudzić się będzie dla przetrwania. Umrą też, ponieważ od teraz będą śmiertelni. Bóg kładzie zarazem nieprzyjaźń między synami niewiasty, a synami węża - co jest zapowiedzią zbawienia. Potem sporządza pierwszym ludziom ubrania ze skór zwierząt i wypędza z raju.
Piątego dnia stworzenia, Bóg powołuje do życia wszelkie zwierzęta lądowe. Wtedy, jako ukoronowanie aktu kreacji, na końcu daje życie człowiekowi - Adamowi. Lepi go z gliny, w którą tchnął własny oddech życia. Wtedy Stwórca błogosławi swojemu dziełu, czyniąc je płodnym i nakazując zaludnienie ziemi. Oddaje mu ją też w posiadanie.
Bóg tworzy na wschodzie rajski ogród Eden, w którego centrum rośnie drzewo życia i drzewo poznania dobra i zła. Jest to miejsce, gdzie człowiek może żyć w szczęśliwości - początkowo nieśmiertelny, całkowicie kochający i znający Stwórcę. Nie znając zła, Adam nie znał też wstydu. Dlatego chodził nagi po Edenie.
Bóg pozwala człowiekowi korzystać z wszelkich dobrodziejstw Edenu. Zakazuje mu jedynie zrywania owoców drzewa poznania dobra i zła. Ostrzega go, że gdy je spożyje, niechybnie umrze. Przyprowadza też do Adama wszelkie zwierzęta ziemi, by ten nadał im nazwę.
Człowiek nie jest jednak szczęśliwy. Nie ma wśród zwierząt nikogo mu równego, jest więc sam. Bóg wie, że tak być nie może. Zsyła więc na mężczyznę głęboki sen i wyjmuje z jego boku pojedyncze żebro. Tak powstaje niewiasta, na którą pierwszy człowiek reaguje wielką radością. Dopiero ona jest bowiem idealną towarzyszką życia. Mężczyzna nazwie ją potem Ewą, czyli matką wszystkich ludzi.
Wąż, najsprytniejsze ze wszystkich zwierząt w raju, zwodzi Ewę. Kusi ją do zerwania owocu z zakazanego drzewa, obiecując "bycie jak Bóg". Ta łamie zakaz Stwórcy, po czym daje owoc Adamowi. Oboje poznają momentalnie swoją nagość. Ukrywają się więc, robiąc sobie przepaski z listowia. Uciekają przed przechadzającym się po Edenie Bogiem, który ich nawołuje. Na pytanie Adama, dlaczego uciekają, ten mówi o nagości. Potem przyznaje się Bogu do zgrzeszenia.
Stwórca przepowiada człowiekowi trudy życia, które będą teraz jego przeznaczeniem. Niewiasta ma rodzić w bólach i być podległa mężczyźnie. Ten zaś będzie trudził się całe życie uprawą roli, która będzie mu rodziła ciernie. Cierpienie ma być od teraz wiecznym towarzyszem życie. Zarazem Stwórca nakazuje wężowi pełzanie w prochu za jego niegodziwe zachowanie i wprowadza między niego, a dzieci niewiast nieprzyjaźń. Jest to tak zwana "protoewangelia" - zapowiedź zbawienia.
Gdy los człowieka zostaje wyznaczony, Bóg tworzy Adamowi i Ewie ubrania ze skór zwierząt. Następnie zostają wygnani z ogrodu Eden i zmuszeni do życia na niegościnnej ziemi poza nim. Na straży raju Stwórca umieszcza potężnych cherubów.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.