Prokurator Scurvy to jedna z głównych postaci dramatu awangardowego Szewcy, pióra Witkacego. Jak każdy z bohaterów dzieła, również pan prokurator reprezentuje sobą pewną grupę społeczną oraz cechy ludzkie. W wypadku Scurvego jest burżuazja. W Akcie I dramatu prokurator przeprowadza pucz faszystowski rękoma bojówki Dziarskich Chłopców. W Akcie II zostaje obalony przez rewolucję komunistyczną pod wodzą Sajetana Tempego. Szaleńczo pragnący Księżnej, ostatecznie ginie "schodząc na psy"- przywiązany łańcuchem do drzewa, ze skórą pospolitego burka na plecach, wyjąc u stóp obiektu swojego pożądania.
Scurvy w przypisach oddany jest jako człowiek o szerokiej twarzy jakby z czerwonego salcesonu. Miały w niej tkwić inkrustowane, błękitne jak guziki od majtek oczy. Szeroka szczęka robiła wrażenie zdolnej skruszyć kawałek granitu. Początkowo występuje w stroju żakietowym, z melonikiem. Ma przy sobie laskę ze złotą gałką. Wszystko zaś dopełnia wywinięty biały halsztuk z perłą.
Warto jednak nadmienić, że sam opis Scurvego jest swoistą groteską i eksperymentem językowym, którego dokonuje Witkacy. Jest to zgodne z założeniami Czystej Formy. Podobnie rzecz się ma do nazwiska bohatera, które oznacza tyle, co "szkorbut". W końcowym akcie dramatu Scurvy jawi się jako pies, jest przywiązany łańcuchem do drzewa, a na jego grzbiecie spoczywa futro czworonoga.
Scurvego charakteryzują dwie podstawowe cechy: słaba wola i pożądanie Księżnej Zbereźnickiej-Podberezkiej. Ta druga cecha wydaje się całkowicie kierować jego życiem, być głównym motorem napędowym. Nawet jako dyktator użala się nad swoim ciężkim losem, nie ma wpływu na bieg wydarzeń. Będzie nawet tak zajęty zdobywaniem wdzięków Iriny, że utraci władzę na rzecz rewolucji komunistycznej. Umrze u stóp Księżnej, skomląc i będąc przebranym za psa. W ostatecznym rozrachunku jest przykładem mężczyzny słabego.
Prokurator Scurvy reprezentuje w Szewcach burżuazję, klasy dopiero sięgającej po władzę. Swoim strojem podkreśla pozycję społeczną, nie ma jednak dużo więcej do zaoferowania. Od początku pogardza szewcami, pragnie zaś Księżnej. W Akcie I przeprowadza przewrót faszystowski, robiąc to siłami Dziarskich Chłopców. Jednak mimo prowadzenia rządów terroru w Akcie II, nadal pozostaje człowiekiem pozbawionym możliwości decydowania o czymkolwiek - czuje się bardziej więźniem swoje dyktatorskiej funkcji, uskarża się na nią własnym więźniom.
Do momentu komunistycznej rewolucji prokurator Robert Scurvy swoi w opozycji do Sajetana Tempego. Po niej zaś "schodzi na psy" - dosłownie przyjmuje ich zachowanie i zostaje uwiązany do drzewa łańcuchem. Jego przeznaczeniem bedzie śmierć w cierpieniach, czując niespełnione pożądanie do Księżnej. Taki jest również jego koniec w Akcie III.
Prokurator Robert Scurvy jest postacią, która może budzi wyjątkowo negatywne odczucia. Człowiek psychicznie słaby, oszalały z pożądania do Księżnej Zbereźnickiej-Podberezkiej i ewidentnie karykaturalny. Niemniej należy pamiętań, że Szewcy to dramat awangardowy - Scurvy jako postać podlega tu zasadom Czystej Formy, nie jest kreacją bohatera w pełnym znaczeniu tego słowa. Jako taki ukazuje raczej stosunek między burżuazją a resztą warstw społecznych i podświadomą rolę frustracji seksualnej w tworzeniu systemów społecznych.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.