„Marcin Kozera” to opowiadanie Marii Dąbrowskiej, opublikowane po raz pierwszy w 1927 roku, stanowi poruszający portret dziecka rozdartego między dwiema tożsamościami narodowymi. Akcja utworu osadzona jest w Londynie, tuż przed wybuchem I wojny światowej, gdy Polska pozostawała pod zaborami. Tytułowy bohater, urodzony w Anglii syn polskiego emigranta, trafia do polskiej szkoły, gdzie po raz pierwszy styka się z ojczystym językiem i kulturą. Z początku czuje się obco i zagubiony, jednak z czasem odkrywa w sobie poczucie przynależności narodowej. Kulminacją jego przemiany staje się moment, gdy publicznie wyznaje, że jest Polakiem, co świadczy o jego dojrzewaniu i odkrywaniu własnej tożsamości. „Marcin Kozera” to nie tylko opowieść o dziecku na emigracji, ale także refleksja nad patriotyzmem, językiem i znaczeniem korzeni w kształtowaniu młodego człowieka.