Irina Wsiewołodowna - charakterystyka

Księż­na Iri­na Wsie­wo­ło­dow­na Zbe­reź­nic­ka-Pod­be­rez­ka to jed­na z po­sta­ci wy­stę­pu­ją­cych na ła­mach dra­ma­tu Szewcy Wit­ka­ce­go. Przed­sta­wi­ciel­ka ary­sto­kra­cji jest ko­bie­tą nie­zwy­kłej uro­dy, ale rów­nież roz­pust­ni­cą po­zba­wio­ną za­ha­mo­wań. Szcze­gól­nie dużą roz­kosz przy­no­si jej pa­stwie­nie się nad męż­czy­zna­mi, pro­wo­ko­wa­nie ich. Gro­te­sko­wa w każ­dym calu, tak samo, jak resz­ta po­sta­ci dra­ma­tu, osta­tecz­nie koń­czy jak pa­pu­ga - przy­kry­ta płach­tą przez Hi­per-Ro­bo­cia­rza i uci­szo­na na roz­kaz To­wa­rzy­sza X.

Charakterystyka Iriny Wsiewołodnej Zbereźnickiej-Podberezkiej

W przy­pi­sach do sztu­ki Wit­ka­cy okre­śla Księż­ną jako bar­dzo pięk­ną sza­tyn­kę w wie­ku 27-28 lat. Z uspo­so­bie­nia miła i po­nęt­na, była jed­nak rów­nie zbla­zo­wa­na oraz roz­pa­sa­na ero­tycz­nie. Swo­isty zwie­rzę­cy ma­gne­tyzm sta­no­wił wręcz jej głów­ną ce­chę - wy­ko­rzy­sty­wa­ła go do drę­cze­nia męż­czyzn, pa­stwie­nia się nad nimi i ze­zwie­rzę­ca­nia, w któ­rym po­peł­nia­li róż­ne sza­lo­ne czy­ny. Spra­wia­ło jej to wręcz ero­tycz­ną roz­kosz. Jej uspo­so­bie­nie było przy tym bar­dzo miłe - w trak­cie trwa­nia dra­ma­tu śpie­wa, ko­kie­tu­je i za­cho­wu­je się nie­zwy­kle uprzej­mie.

Jej strój ule­ga zmia­nie w każ­dym ak­cie. Na po­cząt­ku ubra­na jest w sza­ry ko­stium, a w rę­kach trzy­ma żół­ty bu­kiet. Akt II za­sta­je ją w ubra­niu aresz­tant­ki o po­zo­rach uro­czej gim­na­zja­list­ki, zaś część III prze­bie­ra ją w ero­ty­zu­ją­cy strój ze skrzy­dła­mi nie­to­pe­rza. Księż­na ma lo­ka­ja Fier­du­sień­kę, któ­ry wy­glą­da nie­co jak ma­ne­kin oraz fok­sa Te­ru­sia.

Co istot­ne, na­zwi­sko Iri­ny jest zna­czą­ce. Dłu­gość i wie­lo­czło­no­wy to ewi­dent­ny przy­tyk do sta­rej ary­sto­kra­cji, zaś samo zna­cze­nie mówi do­bit­nie o nie­po­ha­mo­wa­nych żą­dzach cie­le­snych Księż­nej.

Iri­na gar­dzi męż­czy­zna­mi, któ­rych wy­ko­rzy­stu­je z każ­dym prze­wro­tem dla po­lep­sze­nia swo­jej po­zy­cji. Sama przy­zna­je to Scurvemu, kie­dy ten w Ak­cie II za­ję­ty jest pró­ba­mi zdo­by­cia jej wzglę­dów. Na­stęp­nie za­po­wia­da od­da­nie się ko­lej­nym re­wo­lu­cjo­ni­stom, gdy tyl­ko przej­mą wła­dzę. Osta­tecz­nie Księż­na pro­kla­mu­je po­wsta­nie ba­bo­ma­triar­cha­tu i upa­dek ca­łe­go ro­dza­ju mę­skie­go. Po­sta­wio­na w swo­im prze­ry­so­wa­nym i wy­zy­wa­ją­cym stro­ju na pie­de­sta­le, zo­sta­je jed­nak szyb­ko "oba­lo­na" na po­le­ce­nie To­wa­rzy­sza X i Abra­mow­skie­go. Hi­per-Ro­bo­ciarz przy­kry­wa ją płach­tą, a dy­gni­ta­rze przy­rów­nu­ją wcze­śniej do pa­pu­gi.

Jest ona rów­nie pu­sta me­ta­fi­zycz­nie, co resz­ta bo­ha­te­rów. Pra­ca i dzia­ła­nie, któ­re dla szew­ców było pró­bą wy­zwo­le­nia, dla niej oka­zy­wa­ły się po­nad­to ka­tor­gą nie do znie­sie­nia.

Księż­na Iri­na Wsie­wo­ło­dow­na Zbe­reź­nic­ka-Pod­be­rez­ka jest ty­po­wą bo­ha­ter­ką dra­ma­tu awan­gar­do­we­go. Nie sta­no­wi przy­kła­du zło­żo­nej kre­acji psy­cho­lo­gicz­nej, sta­no­wią ją je­dy­nie kil­ka wy­róż­nia­ją­cych cech. Po­nad uka­za­nie po­zio­mu ze­psu­cia ary­sto­kra­cji, Księż­na zda­je się uosa­biać ra­czej ko­bie­tę fa­tal­ną - przy­wo­dzą­cą męż­czyzn do zgu­by po­przez wzbu­dza­nie ich po­żą­da­nia. To, że Iri­na sama czu­je roz­kosz z po­wol­ne­go tor­tu­ro­wa­nia i ze­zwie­rzę­ca­nia swo­ich ad­o­ra­to­rów, jest zaś prze­ja­wem trud­nych do roz­wi­kła­nia sto­sun­ków dam­sko-mę­skich.

Jed­nak na­wet nie­zwy­kle cie­le­sny, wręcz ata­wi­stycz­ny cha­rak­ter ko­bie­cych cech Iri­ny musi ustą­pić wo­bec zme­cha­ni­zo­wa­ne­go cha­rak­te­ru to­tal­ne­go to­ta­li­ta­ry­zmu. Po­stu­lo­wa­ny przez nią ba­bo­ma­triar­chat zo­sta­je po­trak­to­wa­ny przez tech­no­kra­tów ni­czym skrze­cze­nie pa­pu­gi - za­rzu­co­na przez anar­chi­stę-si­łow­ni­ka płach­ta sku­tecz­nie go uci­sza, a Iri­na zo­sta­je spro­wa­dzo­na do roli "od­prę­że­nia" po na­ra­dzie to­wa­rzy­szy.

---

Prze­czy­taj tak­że: Hiper-Robociarz - charakterystyka

Ak­tu­ali­za­cja: 2023-01-08 13:43:11.

Sta­ra­my się by na­sze opra­co­wa­nia były wol­ne od błę­dów, te jed­nak się zda­rza­ją. Je­śli wi­dzisz błąd w tek­ście, zgłoś go nam wraz z lin­kiem lub wy­ślij ma­ila: kon­takt@po­ezja.org. Bar­dzo dzię­ku­je­my.