W Szewcach Witkacego mamy do czynienia z bohaterem zbiorowym. Zarazem konkretne postaci reprezentują tutaj odpowiednie grupy społeczne, których relacje oparte są na dominacji i próbie zdobycia władzy nad pozostałymi. Witkacy zastosował w dramacie tak zwane nazwiska znaczące - miana, które od razu odpowiadają na pytanie o charakter danej postaci i wywołujących odpowiednie do niej nastawienie. Zarazem są one jednak komiczne, co sugeruje widzowi świadomą zabawę materią językową.
Około 60-letni majster szewski ze znajomością filozofii i psychologii. Jest intelektualistą-samoukiem, którego marzeniem jest poprawienie jakości ludzkiego życia. Święcie wierzy, że ma ku temu prowadzić komunizm.
Początkowo Tempe jest głównym antagonistą Scurvego, kiedy ten przejmuje władzę po przewrocie faszystowskim. Po obaleniu prokuratora staje na czele rewolucji komunistycznej. Jego bezkompromisowy stosunek do prawdziwie wyznawanych ideałów ostatecznie skłóca go z czeladnikami. Ci zabijają go, przejmując władzę. Hiper-Robociarz zapowiada mu, że stanie się jedynie symbolem na sztandarach Ma syna Józefa, członka Dziarskich Chłopców, z którym jest skłócony o poglądy. Godzą się jednak w Akcie II dramatu.
Określani jako I (Józek) i II (Jędrek). Obaj około dwudziestego roku życia. Nienawidzą swojego dotychczasowego życia, pragną polepszyć swój los. Razem z Sajetanem przeprowadzają rewolucję komunistyczną, jednak nie wierzą w ideały swojego majstra. Pragną jedynie nieograniczonego dostępu do kobiet i władzy. Kiedy komunizm zwycięża, szybko popadają w konflikt z Sajetanem. Zabijają go więc i wprowadzają rządy terroru. Traktują rewolucję instrumentalnie, do końca pozostając tchórzliwymi, leniwymi szewcami.
Piękna szatynka w wieku 27-28 lat, niezwykle ponętna. Wzbudza u mężczyzn wręcz zwierzęce pożądanie. Uwielbia się przy tym nad nimi znęcać, potrzebuje stałej adoracji. Jej działanie motywuje popęd seksualny. Księżna to kobieta wyuzdana, zepsuta moralnie. Ostatecznie, przebrana za papugę, zostaje zakryta płachtą przez Hiper-Robociarza po wygłoszeniu postulatu wprowadzenia matriarchatu. Towarzyszy jej lokaj Fierdusieńko i foks Teruś.
Scurvy reprezentuje burżuazję. Twarz ma szeroką, czerwoną, zrobioną jakby z salcesonu i niewielkie oczy w kolorze błękitu. Przy pomocy bojówki Dziarskich Chłopców zostaje dyktatorem w państwie. Gardzi prostymi szewcami, a jego ideowymi przeciwnikami są zarówno arystokraci jak i robotnicy.
Prokurator aresztuje Księżną jako ideologa rewolucji seksualno-obyczajowej, Sajetana Tempe zaś za obronę indywidualizmu. Zarazem do szaleństwa pożąda Iriny, która się nad nim pastwi. Odwrócenie przez to jego uwagi umożliwi szewcom obalenie prokuratora. Ostatecznie okazuje się człowiekiem słabym zarówno pod względem moralnym, jak i siły woli. Skończy "schodząc na psy" - przywiązany do drzewa, z futrem na plecach, czołgając się do nóg Księżnej.
Przywódca Dziarskich Chłopców, człowiek bezwzględny i cyniczny. Nie uznaje żadnych wartości ani autorytetów. Pojawia się w Akcie III, ubrany po szlachecku.
Ucieleśnienie ideałów robotniczych i nietzscheańskiego nadczłowieka. Ma żelazne podeszwy u stóp, żeby z daleka było słychać jego nadejście. Rzuca bombę między resztę bohaterów, która okazuje się termosem. W ten sposób wprowadza ostatnią rewolucję - anarchistyczną. Umożliwia przez to przejęcie władzy technokratom.
Technokraci, którzy ostatecznie przejmują władzę nad ludzkością. Doskonale ubrani, niezwykle inteligentni panowie. Posługują się w rozmowach politycznym żargonem - swoistą nowomową o ujednoliconym charakterze. Ich pojawienie się na scenie zwiastuje koniec cywilizacji.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.