Hiper-Robociarz to jedna z postaci dramatu Szewcy Stanisława Ignacego Witkiewicza. Chociaż pojawia się na scenie jedynie przez chwilę Aktu III, pełni w fabule niezwykle doniosłą funkcję. Rzucając między bohaterów bombę - termos dokonuje ostatniej w historii ludzkości rewolucji o charakterze anarchistycznym. Jest ona preludium do upadku cywilizacji i nastania ostatecznego totalitaryzmu - technokracji. Hiper-Robociarz to również groteskowa karykatura idei nietzscheańskiego nadczłowieka oraz ideału komunistycznego robotnika.
W przypisach Witkacy opisuje Hiper-Robociarza jako postać ubraną w koszulę i kaszkiet. Ma być posiadaczem szerokiej, ogolonej szczęki i kolosalnego wręcz termosu miedzianego. Dodatkowo w zasie trwania akcji dramatu dowiadujemy się, że buty Hiper-Robociarza mają ołowiane podeszwy. Fierdusieńko określa tę postać mianem strasznego nadrewolucjonisty, żywy, zmechanizowany trup. Narodzić się miał wśród proletariatu, będąc zarazem wcieleniem nadczłowieka Nietzschego. Sam siebie określa imieniem Oleander Puzyrkiewicz.
Hiper-Robociarz przy swoim wkroczeniu na scenę oznajmia, że został skazany przez Scurvego na dożywocie. Czternaście lat przesiedział w celi, studiując przy tym ekonomię. Ostatecznie jednak znikł, prawdopodobnie uciekł. W więzieniu był nieludzko traktowany, ma zgruchotane, miażdżone wszystko - geny i gamety także. Nie może mieć przez to dzieci, a bardzo chciał. Oznajmia jednak, że jego duch stanowi jedność z ciałem, wyrobionym z byczego surowca i maczanego w płynnej stali szmirglowanej. Wtedy też ciska między zebranych bombę-termos. Wszystko nagle okazuje się żartem, być możne również opowieść Hiper-Robociarza.
Hiper-Robociarz przeprowadza ostatnią rewolucję - anarchistyczną. W jej wyniku zaniknie kompletnie indywidualizm, a wszelkim ludzkim działaniem zacznie rządzić zmechanizowany system. Stanowi on więc rodzaj siłownika Towarzyszy X i Abramowskiego - technokratów, ostatecznie przejmujących władzę. Zgodnie ze swoimi słowami Hiper-Robociarz jest totalnym zwolennikiem nadchodzącego ostatecznego totalitaryzmu, materializmu dydaktycznego i gardzi wszelką formą duchowości.
Robociarz od razu również ustala nowy porządek rzeczy. Zabija, nawet nie jeden raz, Sajetana. Od dzisiaj ma on być symbolem rewolucji. Jego czeladnicy będą zaś pionkami, które na tym etapie rządzenia są jeszcze potrzebni dla zakulisowych władców świata. Gdy na scenę wkraczają Towarzysze X i Abramowski, rozkazują Hiper-Robociarzowi zakryć klatkę z Księżną. Ta próbowała bowiem proklamować babomatriarchat, na który technokraci nie wyrazili jeszcze zgody w swoim planie. Ostatecznie odchodzi ze sceny z nowymi władcami świata, udającymi się na zebranie.
O Hiper-Robociarzu trudno wypowiedzieć się w głębszy, refleksyjny sposób. Jak każda postać w dramacie awangardowym, nie stanowi bowiem złożonej kreacji bohatera. Jego jedynym celem jest karykaturalne przedstawienie idei nadczłowieka, zestawionej z wizją komunistycznego proletariusza. Witkacy ukazuje więc zbieżność tych równych sobie w nierealności idei. Zarazem przez Hiper-Robociarza wyraża posępną myśl, że chaos wywołany kolejnymi rewolucjami ostatecznie sterowany będzie odgórnie, zza kulis. Zyskają zaś na nim ci, którzy unicestwią cywilizację, będąc zarazem produktem procesu jej gnicia - zmechanizowani w myśleniu technokraci.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.