Starożytność to epoka, w której narodziło się i uformowało wiele gatunków literackich, które do dziś żyją i są wykorzystywane przez kolejne pokolenia twórców, w kolejnych epokach literackich, jakie nadeszły już po antyku. W tych czasach powstał i rozwinął się także teatr grecki oraz zasady, które w nim obowiązywały. Teatr grecki przez lata zmieniał swoje oblicze, a w jego historii na stałe zapisały się trzy nazwiska wielkich tragików: Ajschylosa, Sofoklesa oraz Eurypidesa.
Tradycje teatru greckiego wywodzą się z kultu boga Dionizosa. W trakcie Wielkich Dionizji odbywały się bowiem tak zwane zawody dramatyczne, a w ich trakcie narodziła się komedia, jako jeden z gatunków przyszłego teatru. W teatrze odbiorcy mieli przeżyć swoiste katharsis, sztuka powinna była wzruszać i ożywiać konkretne emocje widza. Jego formuła ciągle się zmieniała, a osobami, które miały na to znaczny wpływ byli właśnie Sofokles, Eurypides oraz Ajschylos. Każdy z nich wniósł do niego istotny element, z którym już zawsze będzie kojarzony.
Sofokles to znany twórca tragedii, jednak do współczesnych czasów przetrwało ich zaledwie siedem, w tym „Antygona” czy „Król Edyp”. Zmiany w teatrze greckim, jakie łączą się z imieniem Sofoklesa to między innymi wprowadzenie na scenę trzeciego aktora, zmniejszenie znaczenia oraz roli chóru, wydłużenie przez niego dialogów czy udramatycznienie opisywanych sytuacji. Sofokles wprowadził także do sztuki postaci kobiece.
Ajschylos również był niezwykle płodnym twórcą tragedii, ale tak jak w przypadku Sofoklesa, do współczesnych czasów przetrwało ich zaledwie siedem. To dzięki temu twórcy do zawodów dramatycznych wprowadzony został nowy regulamin - według niego każdy z uczestników miał przedstawić w ich trakcie trzy tragedie oraz jedną komedię. Miało być to rozwiązanie sporu o wyższość dramatu nad satyrą.
Eurypides znany jest ze stworzenia niemal setki dzieł, z czego do współczesności dotrwało zaledwie siedemnaście tragedii i jedna komedia. Cechował się wyjątkowo przenikliwym i wiarygodnym portretowaniem swoich bohaterów. Eurypides uprościł także język, którym posługiwano się w teatrze, dzięki czemu sztuki stały się bardziej przystępne dla przeciętnego ich odbiorcy.
Postaci tych trzech wielkich tragików na zawsze powiązane będą ze zmianami, jakie za ich przyczyną dokonały się w teatrze greckim, a co za tym idzie także w formie, w jakiej teatr znany jest dzisiejszemu widzowi.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.