„Pieśń nad pieśniami” to jedna z ksiąg dydaktycznych, które wchodzą w skład Starego Testamentu. Jest to utwór, którego charakter określany jest jako miłosny, często interpretowany jest w sposób alegoryczny czy metaforyczny. Nie ma żadnych pewnych informacji, które pozwoliłby na jednoznaczne określenie tego, kto jest autorem tego tekstu. Dzieło zwane jest jednak także „Pieśnią Salomona”. Składa się ono z sześciu pieśni, w których zawarty jest dialog między postaciami znanymi jako Oblubienica i Oblubieniec. Ich powstanie datuje się według różnych źródeł na czas od VI do III wieku p.n.e.
Dzieło zwane jako „Pieśń nad pieśniami” jest więc dialogiem miłosnym między Oblubieńcem a Oblubienicą. Są oni młodymi, pięknymi i zakochanymi w sobie ludźmi. Wyczytać to można z licznych opisów, które są zawarte w dziele. Autor sięgał bowiem do obrazowych porównań i w ten sposób przekazał czytelnikom, jak wyglądają ciała zakochanych. Użył w tym celu komplementów, odwołujących się do obrazów charakterystycznych dla jego czasów i miejsca powstania pieśni. Akcja pieśni opowiada historię tego, jak Oblubieniec przyszedł odwiedzić swoją Oblubienicę, jednak nastąpiło między nimi nieporozumienie, w wyniku którego mężczyzna odszedł, zaś dziewczyna wybiegła w mrok, wołając go i szukając. W ciemniościach żołnierze wzięli ją za prostytutkę i dotkliwie pokaleczyli. Pieśń przedstawia także obraz wystawnego, królewskiego wesela.
Miłość między dwojgiem zakochanych opisana w „Pieśni nad pieśniami” ma wymiar raczej literacki i alegoryczny. Nie ma być ona dosłownym i realistycznym wskazaniem tego, jak powinno wyglądać uczucie między dwojgiem ludzi. Jak większość tekstów w Biblii ma ona raczej charakter alegorii czy wskazówki, którą powinni kierować się ludzie wierzący w swoim życiu.
„Pieśń nad pieśniami” zawiera więc raczej listę wskazań dla zakochanych niż faktyczny opis uczucia między nimi. Dlatego tak często jest wykorzystywana w trakcie sakramentu zawierania ślubu kościelnego. Ma ona wskazywać drogę, być dla innych drogowskazem, nie zaś opisem historii miłosnej konkretnej pary. Świadczy o tym także używanie określeń takich jak Oblubienica i Oblubieniec - uniwersalnych nazw, które można odnieść do wszystkich osób, które wchodzą w związki romantyczne.
„Pieśń nad pieśniami” jest więc raczej obrazem wyidealizowanego uczucia, które ma służyć za przykład, obraz doskonałej miłości, do której powinni aspirować inni zakochani. Cały tekst ma także charakter metaforyczny, jak wiele innych utworów, które zawarte są w Biblii.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.