Clive Staples Lewis znany jest ze stworzenia cyklu powieści zwanego „Opowieści z Narnii”. Otwiera go tom zatytułowany „Lew, czarownica i stara szafa”, który swoją premierę miał w roku 1950. Opowiada on o losach rodzeństwa Pevensie, które ucieka z Londynu w trakcie II wojny światowej i przeprowadza się na wieś, do domu ekscentrycznego profesora Kirke. W trakcie zabawy Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja odkrywają w starej szafie przejście do magicznej krainy, czyli Narnii. Muszą tam zmierzyć się z władającą nią Białą Czarownicą i ponownie sprowadzić wiosnę do skutego wieczną zimą regionu.
Czas akcji powieści podzielić można na dwie płaszczyzny - tę w świecie rzeczywistym oraz tę w magicznej krainie. W rzeczywistości akcja rozgrywa się w trakcie II wojny światowej, w roku 1940, a dzieci uciekają przed bombardowaniem Londynu. W tym czasie Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja mają po kilkanaście lat, są jeszcze bardzo młodzi.
Inaczej z kolei czas biegnie w Narnii. Odkrywa to Łucja, gdy po raz pierwszy odwiedza Narnię. Spędza wówczas z panem Tumnusem kilka godzin, jednak po powrocie do domu odkrywa, że w jej świecie nie upłynęła nawet minuta. Gdy rodzeństwo obejmuje władzę w Narnii, to dorastają. Stają się oni tam dorosłymi ludźmi. Jednak gdy powracają do swojego świata, okazuje się, że tam czas się zatrzymał i ponownie są dziećmi.
Miejsce akcji również dzieli się na dwa rodzaje. Pierwszy to rzeczywisty świat - Londyn oraz wieś - gdzie dzieci naprawdę mieszkają. Drugi to z kolei Narnia, magiczna kraina, w której żyją niezwykłe stworzenia, takie jak fauny, driady czy właśnie Biała Czarownica.
Świat Narnii pod niektórymi względami przypomina rzeczywistość - zwierzęta wyglądają podobnie, obchodzi się święta Bożego Narodzenia, zmieniają się także pory roku, jednak wszystko to nabiera zupełnie innego, magicznego charakteru, przez co nie da się tego porównać do świata, z którego dzieci pochodzą.
Wyróżnić można wiele cech świata przedstawionego w powieści „Lew, czarownica i stara szafa”. Przede wszystkim dzieli się on na dwa aspekty - rzeczywisty i magiczny, co ma związek z rozdzieleniem akcji na dwie osobne krainy.
Cechy świata rzeczywistego są znane czytelnikowi - panuje w nim wojna, dzieci uciekają przed bombardowaniem, jest on groźny, ponury i nieprzystępny. Z kolei Narnia jest magiczna, ekscytująca i nieznana. Z czasem dzieci jednak odkrywają, że ten świat także potrafi być niebezpieczny i ma swoje problemy, których źródło kryje się w rządach Białej Czarownicy.
Świat przedstawiony w Narnii jest więc równocześnie odmienny od rzeczywistego, znanego dzieciom, ale z drugiej strony przy bliższym poznaniu go okazuje się, że pewne cechy są uniwersalne dla obu światów. Jest to na przykład ekspansja zła i konieczność walki o dobro, które zostaje w jakiś sposób wyparte i stłumione przez swoich wrogów.
Cechami świata Narnii jest więc magia, obecność bajkowych stworzeń, brak rozwiniętej technologii oraz wyjątkowa mitologia. Przed przybyciem dzieci cechowała go także obecność wiecznej zimy i brak świąt Bożego Narodzenia, co wywołane było magią Białej Czarownicy. Dzieli się on także na popleczników fałszywej królowej oraz na zwolenników Aslana, czekających na jego powrót oraz na rozpoczęcie wiosny.
Powiedzieć więc można, że wiele elementów powieści, między innymi właśnie czas, miejsce akcji oraz cechy świata przedstawionego, należy podzielić na dwie kategorie - świata rzeczywistego, z którego dzieci pochodzą oraz świata magicznego, jakim jest Narnia, do której przedostają się przypadkiem i w której spędzają wiele lat, aż do dorosłości. Światy te równocześnie różnią się od siebie i zawierają wiele podobnych elementów.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.