Faun Tumnus - charakterystyka

„Lew, cza­row­ni­ca i sta­ra sza­fa” to po­wieść wy­da­na w roku 1950 i stwo­rzo­na przez Cli­ve­’a Sta­ple­sa Le­wi­sa. Otwie­ra ona cykl, któ­ry zna­ny jest pod na­zwą „Opo­wie­ści z Na­rnii”. Za­wie­ra ona hi­sto­rię ma­gicz­nej kra­iny, w któ­rej rzą­dzi nie­po­dziel­nie zła Bia­ła Cza­row­ni­ca. Głów­ni bo­ha­te­ro­wie utwo­ru - Piotr, Zu­zan­na, Ed­mund oraz Łucja - mu­szą się z nią zmie­rzyć i po­ko­nać wiecz­ną zimę. Do Na­rnii jako pierw­sza tra­fia Łucja i tam szyb­ko za­przy­jaź­nia się z nie­zwy­kłą isto­tą - fau­nem, zwa­nym pa­nem Tum­nu­sem.

Charakterystyka pana Tumnusa

Pan Tumnus jest fau­nem, ma­gicz­ną isto­tą za­miesz­ku­ją­cą Na­rnię. Jego wy­gląd jest bar­dzo cha­rak­te­ry­stycz­ny, pan Tum­nus za­miast ludz­kich nóg ma bo­wiem nogi ko­zła za­koń­czo­ne ko­py­ta­mi. Po­sia­da on tak­że bar­dzo dłu­gi ogon, któ­ry prze­wie­sza so­bie przez ra­mię, nosi tak­że gru­by, ba­weł­nia­ny i czer­wo­ny sza­lik, któ­ry osła­nia jego szy­ję.

Spo­tka­nie z Łucją jest dla pana Tum­nu­sa pierw­szym ra­zem, kie­dy wi­dzi on czło­wie­ka. Faun jest bo­wiem mło­dym stwo­rze­niem, mi­łym i wraż­li­wym. Szyb­ko za­pra­sza Łucję do swo­je­go domu, któ­ry jest przy­tul­ną, wy­sprzą­ta­ną pie­cza­rą i czę­stu­je ją smacz­nym po­sił­kiem. Pan Tum­nus za­ba­wia tak­że swo­je­go go­ścia grą na fle­cie, jest bo­wiem uta­len­to­wa­ny mu­zycz­nie. Jego za­pro­sze­nie Łucji do domu wy­ni­ka z uprzej­mo­ści, bę­dą­cej istot­ną ce­chą cha­rak­te­ru fau­na. Pan Tum­nus w trak­cie pod­wie­czor­ku za­ba­wiał ją tak­że opo­wie­ścia­mi o daw­nej Na­rnii, z któ­rych biła tę­sk­no­ta za cie­płem, wio­sną i ży­ciem, ja­kie utra­co­no wraz z po­ja­wie­niem się Bia­łej Cza­row­ni­cy.

Pan Tum­nus po­cząt­ko­wo chce wy­dać Łucję złej kró­lo­wej, boi się jej bo­wiem i ma za­miar speł­nić jej roz­kaz. Nie moż­na jed­nak po­wie­dzieć, że jest złą isto­tą - na­mo­wy Łucji oraz jego wro­dzo­na do­broć oraz wraż­li­wość osta­tecz­nie nie po­zwa­la­ją mu wy­dać dziec­ka na pew­ną śmierć. Swo­ją do­broć pan Tum­nus musi póź­niej przy­pła­cić okrut­ną karą Białej Czarownicy - za­mie­nia go ona w ka­mien­ny po­sąg. Faun zo­sta­je jed­nak osta­tecz­nie ura­to­wa­ny przez Asla­na i zo­sta­je do­brym przy­ja­cie­lem Łucji.

Pan Tum­nus jest więc mło­dym, wraż­li­wym i z na­tu­ry po­god­nie uspo­so­bio­nym fau­nem, któ­ry żyje w ogrom­nym stra­chu przed Bia­łą Cza­row­ni­cą. Prze­ra­że­nie to po­py­cha go w stro­nę wy­da­nia Łucji w ręce kró­lo­wej, jed­nak osta­tecz­nie zwy­cię­ża jego do­bry cha­rak­ter, szla­chet­ność i wraż­li­wość, co pan Tum­nus przy­pła­ca nie­mal wła­snym ży­ciem, jest on więc zdol­ny do ogrom­ne­go po­świę­ce­nia dla swo­ich bli­skich. Pan Tum­nus za­wsze po­zo­sta­je bo­ha­te­rem god­nym za­ufa­nia oraz przy­jaź­ni.

Prze­czy­taj tak­że: Państwo Bobrowie - charakterystyka

Ak­tu­ali­za­cja: 2022-09-06 17:30:18.

Sta­ra­my się by na­sze opra­co­wa­nia były wol­ne od błę­dów, te jed­nak się zda­rza­ją. Je­śli wi­dzisz błąd w tek­ście, zgłoś go nam wraz z lin­kiem lub wy­ślij ma­ila: kon­takt@po­ezja.org. Bar­dzo dzię­ku­je­my.