Cykl powieści „Opowieści z Narnii” rozpoczyna się tomem zatytułowanym „Lew, czarownica i stara szafa”. Jego autorem jest Clive Staples Lewis, a premiera miała miejsce w 1950 roku. Głównymi bohaterami książki są Piotr, Zuzanna, Edmund oraz Łucja - rodzeństwo Pevensie, które pewnego dnia odkrywa w starej szafie przejście do zupełnie nieznanej im krainy, zwanej Narnią. Rządzi nią fałszywa królowa - Biała Czarownica, która przejęła tron i sprowadziła na wszystko wieczną zimę. Rodzeństwo musi podjąć z nią walkę, każde na swój sposób. Łucja Pevensie jest bohaterką, która jako pierwsza odkrywa Narnię i zapoznaje się z jej smutną historią.
Łucja jest najmłodsza wśród rodzeństwa Pevensie, co oznacza, że często traktowana jest jak małe dziecko. Zwłaszcza Piotr i Zuzanna próbują się nią nieustannie opiekować, Edmund z kolei bywa wobec niej złośliwy i nieprzyjemny. Łucja to bardzo żywiołowa i radosna dziewczynka o przyjemnym usposobieniu. Cechuje ją ogromna ciekawość świata, dlatego to właśnie ona pierwsza trafia do Narnii, gdzie szybko zawiązuje pierwszą przyjaźń z faunem, panem Tumnusem. Gdy opowiada tę historię rodzeństwu, to nikt jej nie wierzy, jednak nie zniechęca to Łucji, która cały czas powtarza, że Narnia jest prawdziwa. Dziewczynka jest więc stanowcza i obstawia przy swoim zdaniu, nie daje się łatwo zbić z tropu.
Łucja jest dobrym, łagodnym dzieckiem, które zawsze w każdym dostrzega dobro i szybko nabiera ufności wobec innych. Tak było także w przypadku pana Tumnusa, co mogło się obrócić na niekorzyść Łucji, faun początkowo bowiem chciał ją wydać w ręce Białej Czarownicy. Łucji udało się jednak przekonać go, by tego nie robił. Gdy po raz drugi trafia do Narnii i dowiaduje się, że pan Tumnus został przez królową uwięziony, Łucja od razu chce wyruszyć mu na pomoc. Jest bowiem bardzo wrażliwa i delikatna, a krzywda innych bardzo ją porusza. Do tego jest bezinteresowna i chce uwolnić fauna, mimo że początkowo był on gotów zdradzić ją. To właśnie upór Łucji i jej dążenie do pozostania w Narnii sprawiają, że cała czwórka rodzeństwa Pevensie wyrusza na spotkanie przepowiedni głoszącej, że ich przybycie odmieni Narnię.
Łucja jest także bardzo odważna, co widać, gdy wraz z Zuzanną podąża za Aslanem na miejsce jego spotkania z Białą Czarownicą. Dziewczynka obserwuje jego śmierć i opłakuje ją, co wymaga od niej ogromnego męstwa. Ostatecznie jej odwaga zostaje wynagrodzona - Łucja jest świadkiem powrotu Aslana i ożywienia przez niego posągów - więźniów Białej Czarownicy. Jej szlachetność i dobroć sprawiają, że staje się ona towarzyszką lwa w trudnej sytuacji.
Łucja jest także miłosierna i wybaczająca - to właśnie ona leczy Edmunda z ran, które odniósł on w bitwie z siłami zła. Przebacza bratu jego zdradę i ratuje mu życie swoją magiczną miksturą. Gdy obejmuje tron w Ker-Paravel, poddani zaczynają ją słusznie zwać Łucją Mężną. Przezwyciężyła ona bowiem wiele lęków, by stać się tym, kim jest jako królowa Narnii.
Łucja jest więc dziewczynką dobrą, szlachetną oraz bardzo ciekawą otaczającego ją świata. Dzięki temu jako pierwsza udaje się do Narnii i bez wahania zaczyna odkrywać jej tajemnice. Jej empatia oraz zrozumienie dla innych motywują także jej rodzeństwo do pozostania w Narnii i ratowania jej mieszkańców przed Białą Czarownicą. Łucja ostatecznie zapisuje się w historii jako królowa mężna, dobra oraz miłosierna. Potrafi wybaczyć innym nawet najgorsze zbrodnie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.