Walka dobra ze złem w powieści Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa

Autor C S Lewis
Autorką opracowania jest: Marta Grandke.

Powieść „Lew, czarownica i stara szafa” autorstwa Clive’a Staplesa Lewisa swoją premierę miała w roku 1950 i zapoczątkowała wówczas serię utworów tworzących cykl zwany jako „Opowieści z Narnii”. Lewis opisał w niej losy rodzeństwa Pevensie - Piotra, Zuzanny, Edmunda oraz Łucji, którzy pewnego dnia trafiają do magicznej, nieznanej im krainy określanej jako Narnia. Muszą się w niej zmierzyć z problemami, jakie trapią Narnijczyków, ponieważ rządzi nimi fałszywa królowa, zła Biała Czarownica. Mieszkańcy magicznej krainy czekają na powrót prawowitego jej władcy, czyli Aslana. Ostatecznie w powieści rozgrywa się wielka bitwa między dobrem a złem, w trakcie której ważą się przyszłe losy Narnii.

Walka dobra ze złem stanowi główny wątek powieści „Lew, czarownica i stara szafa”. Ścierają się one ze sobą jako dwie wielkie siły rządzące światem przedstawionym. Ukazane są one jako swoje przeciwieństwa, a każda z nich ma swoich reprezentantów i przedstawicieli. W przypadku dobra jest nim Aslan, rodzeństwo Pevensie i wielu mieszkańców Narnii, na przykład bobry czy pan Tumnus.

Z kolei zło reprezentuje Biała Czarownica i jej poplecznicy, tacy jak karzeł. Najbardziej niejednoznaczną pod tym względem postacią jest Edmund. Początkowo opisywany jest jako osoba nieprzyjemna i złośliwa, ulega także magii Białej Czarownicy i przechodzi na jej stronę. Jednak w trakcie akcji powieści wewnętrzne dobro wygrywa w Edmundzie i chłopiec wraca na właściwą stronę konfliktu.

Mieszkańcy Narnii są z gruntu dobrzy, co widać po tym, jak przyjmują dzieci w swojej krainie. Pan Tumnus oraz bobry otaczają dzieci opieką, dzielą się z nimi jedzeniem oraz zapoznają je z historią tej krainy. Aslan z kolei, potężny, szlachetny lew, prawdziwy władca Narnii, odnosi się do nich, jakby były jego przyjaciółmi.

Biała Czarownica za to chce się ich pozbyć, ponieważ zagrażają jej rządom. Wszystkich swoich przeciwników zamienia w kamienne posągi, nie waha się także zabijać ich w imię utrzymania swojej władzy. Biała Czarownica jest więc postacią jednoznacznie złą, jego personifikacją i uosobieniem, tak jak Aslan jest żywym przedstawieniem dobra. Dobro i zło symbolizują także pory roku. Niekończąca się, surowa zima symbolizuje tutaj zło, natomiast nadchodząca wiosna to dobro, nadzieja i życie. Czekają na nią wszystkie stworzenia Narnii, które mają już dość śniegu oraz lodu.

Ostatecznie starcie dobra i zła, w wyniku którego jedno z nich musi przegrać, odbywa się w trakcie wielkiej bitwy między siłami Aslana a wojskami Białej Czarownicy. To nie tylko wojna poszczególnych stronnictw, ale także rozgrywka, w wyniku której okazać się ma, która z nich zapanuje w Narnii i będzie nią rządzić. Starcie jest okrutne, ale swoją prawdziwą siłę pokazują w niej stworzenia walczące po stronie Aslana, prawdziwego władcy i personifikacji sił dobra.

Wynik tej bitwy pokazuje także, co jest właściwą, przyrodzoną naturą tej krainy i mieszkającej w nich stworzeń. Dodatkowo istotne jest tutaj także poświęcenie, którego dokonał Aslan, by ocalić Edmunda. Pozwolił się zabić Białej Czarownicy, by chronić życie zdrajcy, a jego niewinna ofiara sprawiła, że zmartwychwstał. Dobre uczynki są więc doceniane przez prawo rządzące światem przedstawionym.

W walce dobra ze złem o Narnię i jej mieszkańców, to właśnie dobro zwycięża i okazuje się być siłą wpisaną w naturę tej magicznej krainy. Clive Staples Lewis przedstawia te dwa elementy w sposób baśniowy i jednoznaczny, jedyną moralnie niepewną postacią jest tu Edmund, który potem także dołącza do sił dobra i walczy o to, by w Narnii znów zapanowała wiosna, a zima i Biała Czarownica odeszły w zapomnienie.


Przeczytaj także: Lew, czarownica i stara szafa jako przykład literatury fantasy

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.