W powieści „Lew, czarownica i stara szafa”, która dała początek serii „Opowieści z Narnii”, Clive Staples Lewis opisał losy czwórki rodzeństwa - Piotra, Zuzanny, Edmunda i Łucji Pevensie. Odkrywają oni nagle magiczną krainę, która cierpi z powodu rządów Białej Czarownicy i wiecznej Zimy. Na tle rodzeństwa szybko zaczyna wyróżniać się Edmund, jednak w sposób wyjątkowo negatywny. Jako jedyny przystaje bowiem do Białej Czarownicy.
Edmund według starszeństwa jest trzeci z czwórki rodzeństwa - młodsza od niego jest już tylko Łucja. To wyjątkowo niejednoznaczny bohater, którego czynów nie da się określić po prostu jako dobrych lub złych. Edmund w tracie trwania akcji powieści przechodzi poważną, wewnętrzną zmianę. Początkowo jest po prostu złośliwy, nieuprzejmy i dokucza nieustannie młodszej siostrze Łucji, do tego stopnia, że wymaga to interwencji Piotra.
Edmund jest drugą osobą, która trafia do Narnii, jednak nie spotyka tam sympatycznego fauna, tylko samą Białą Czarownicę. Szybko daje się skusić jej ptasiemu mleczku i miłym słowom, bez wahania zdradza także wszystkie informacje na temat swojego rodzeństwa, czym nieświadomie naraża je na niebezpieczeństwo.
Edmund lubi przyjemności, dlatego też Biała Czarownica nie ma problemów w przekupieniu go łakociami i pochwałami. W ten sposób chłopak próbuje się także zbuntować wobec swojego starszego rodzeństwa, między nim a Piotrem często dochodzi bowiem do kłótni. Po powrocie do domu profesora Edmund udaje, że Narnia nie istnieje, ponieważ chce w ten sposób dokuczyć Łucji. Celowo zaprzecza słowom młodszej siostry, ujawniając przy tym liczne wady swojego charakteru, które wykorzystuje Biała Czarownica.
Edmund jest także bardzo naiwny i mimo że czuje, że Biała Czarownica jest zła, to jednak postanawia wierzyć jej słodkim słowom i ulega czarowi ptasiego mleczka. Gdy wszystkie dzieci wspólnie dostają się do Narnii, Edmund opuszcza rodzeństwo w trakcie kolacji u bobrów i udaje się do siedziby fałszywej królowej. Wciąż bowiem liczy na jej przychylność i obsypanie go przywilejami.
W trakcie swojego pobytu w Narnii Edmund otrzymuje bolesną nauczkę i przekonuje się, w jak wielkim błędzie żył. Czarownica bowiem zaczyna go traktować okrutnie, a chłopcu w pewnym momencie grozi śmierć. Uwalniają go z rąk wrogów dopiero siły Aslana. Chłopiec przekonuje się wówczas, że rodzeństwo go nie opuściło i jest gotowe mu wybaczyć.
Edmund przechodzi więc olbrzymią przemianę wewnętrzną. Z postaci egoistycznej, skupionej na sobie i na swoich potrzebach, a także zbuntowanej, staje się kimś o wiele dojrzalszym i o wiele bardziej odważnym. Zaczyna także odczuwać empatię wobec innych istot. Edmund bierze udział i zostaje ranny w wielkiej bitwie między dobrem a złem. Ratuje go Łucja przy pomocy swojego magicznego napoju. Później zaś Edmund wraz z rodzeństwem zasiada na tronie w Ker-Paravel i włada Narnią w sposób mądry i sprawiedliwy.
Edmund jako bohater pokazuje, że każdy może się zmienić i jest to możliwe w dowolnym momencie życia. Początkowo był on bowiem postacią złośliwą, egoistyczną i bezwzględną, jednak popełnione błędy pokazały mu, co tak naprawdę jest w życiu ważne. Doświadczenia te nauczyły go, jak odróżniać dobro od zła i jak być wrażliwym człowiekiem. Dzięki temu Edmund dojrzał i stał się zupełnie inna osobą - mądrą, wrażliwą oraz sprawiedliwą. Przebył długą drogę, zanim odnalazł sam siebie, lecz było warto się starać.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.