Nowela „Sokół” jest fragmentem „Dekameronu” napisanego przez Giovanniego Boccaccio, będącego zbiorem stu nowel o różnej tematyce. Pochodzi z piątej części dzieła. Utwór stał się wyznacznikiem zasad gatunku, czyli jednowątkowość, zwięzła forma oraz prowadzenie fabuły do punktu kulminacyjnego. Najczęściej historia skupia się także wokół jednego przedmiotu czy zwierzęcia, które stanowi oś fabuły, nazywanym „sokołem noweli”. „Sokół” jest tutaj zwierzęciem, które pojawia się w wielu fragmentach utworu. Jest to opowieść o nieszczęśliwej miłości, dla której Federigo poświęcił pieniądze, a także sokoła, przypodobać się ukochanej Giovannie.
Nowela opowiada o szlachcicu Federigo delghi Alberighim, który był zakochany w Monnie Giovannie. Z miłości do niej wyprawiał uczty i grał na wyścigach konnych, aby przypodobać się najpiękniejszej mieszkance Florencji. Ze względu na to jego majątek podupadł, stracił wszystkie pieniądze. Wyprowadził się więc z miasta i zamieszkał w małej chacie wraz ze swoim sokołem, który służył mu głównie do polowania. Kobieta wyszła za mąż i powiła syna.
Po pewnym czasie mąż Giovanny zmarł i przepisał wszystko swojemu dziedzicowi, choć był jeszcze dzieckiem. Kobieta wyjechała do jednej z posiadłości letnich opłakiwać stratę. W okolicy mieszkał także Federigo. Chłopiec zaprzyjaźnił się z mężczyzną i ukochał sobie jego sokoła, którego kochał obserwować.
Dziecko nagle zachorowało, a stroskana kobieta pragnęła ulżyć mu w cierpieniu. Syn zapragnął sokoła należącego do szlachcica. Kobieta nie chciała jednak o niego prosić, ponieważ zdawała sobie sprawę z uczucia, jakim ją darzył. Jednak ze względu na pogarszający się stan syna, postanowiła iść i go o niego poprosić. Mężczyzna, dowiadując się, że ma go odwiedzić Monna, postanowił przygotować wystawny obiad. Nie miał jednak nic, czym mógłby ją ugościć, dlatego zabił sokoła i nim ją poczęstował. Gdy kobieta poprosiła o zwierzę dla syna, wyjaśnił jej czemu, mnie może spełnić jej prośby i zapłakał.
Niedługo później dziecko zmarło, a kobieta miała zostać ponownie wydana za mąż, ponieważ nie mogła sama zarządzać majątkiem. Wskazała na męża Federigo, za którego wyszła.
Szlachcic Federigo delghi Alberighi był majętnym mieszkańcem Florencji. Na jego nieszczęście, zakochał się w Monnie Giovannie, której chciał zaimponować. Była to piękna kobieta, o której względy zabiegało wielu mężczyzn. Kobieta zdawała sobie sprawę z zainteresowania, jaką ją darzył, jednak nie odwzajemniała jego uczuć. Mimo to mężczyzna wyprawiał liczne uczty, aby pokazać się ukochanej.
Przez ryzykowny hazard Federigo stracił większość swojego majątku. Popadł w długi. Aby je spłacić, musiał sprzedać posiadłości we Florencji i wynieść się poza miasto. Kupił więc niewielki dom pod miastem, w którym miał kilku służących oraz ukochanego sokoła. Zwierzę towarzyszyło mu od lat, a teraz pomagało także w polowaniach.
Po pewnym czasie mąż Monny ciężko zachorował. Na łożu śmierci spisał testament, w którym całą swoją fortunę przekazał nieletniemu jeszcze synowi. Kobieta wyjechała wraz z dzieckiem na lato do jednej z posiadłości za miastem, opłakiwać męża i odpocząć. Dziecko, zakochane w ptakach zaprzyjaźniło się z mieszkającym nieopodal Federigo. Był zafascynowany jego sokołem.
Dziecko nagle zachorowało i bardzo wysoko gorączkowało. Monna, która miała tylko jego, bardzo martwiła się o zdrowie synka. Dbała o niego i nie odstępowała jego łóżka na krok. Chciała mu pomóc, przez co zapytała, co mogłoby go uszczęśliwić. Syn wskazał sokoła należącego do szlachcica. Kobieta nie chciała jednak o niego prosić, ponieważ nie odwzajemniła jego uczuć. Przez nią mężczyzna stracił majątek i musiał się wyprowadzić. Sokół był jego ostatnim atrybutem szlacheckości, więc nie miała serca odbierać mu go, wiedząc, że się zgodzi. Gdy stan syna się pogorszył, postanowiła jednak poprosić mężczyznę o prezent.
Giovanna zapowiedziała wizytę u mężczyzny, na którą on bardzo chętnie przystał. Chciał ugościć ją wyjątkowym obiadem, jednak nie miał nic, co byłoby godne takiej kobiety. Z tego względu bez wahania postanowił przyrządzić sokoła, którego samodzielnie zabił i podał na obiad. Gdy Monna wyjawiła cel swojej wizyty, był bardzo niepocieszony i zapłakał. Opowiedział jej, że sokół został podany na obiad, a na dowód swoich słów pokazał jej dziób i pióra ptaka. Niedługo później dziecko zmarło.
Po śmierci dziecka bracia Monny postanowili, że trzeba wydać ją za mąż, ponieważ nie może samodzielnie zarządzać fortuną po mężu. Ona była niechętna, jednak wskazała, że zgodzi się na ślub jedynie z Federigo. Ślub doszedł do skutku, a mężczyzna dobrze zarządzał jej majątkiem.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.