„Sokół” to jedna ze stu noweli wchodzących w skład „Dekameronu” - wydanego drukiem po raz pierwszy w roku 1470 utworu, którego autorem jest Giovanni Boccaccio. Nowele przedstawione w „Dekameronie” są opowieściami, które snuje grupa florentczyków, wspólnie chroniąca się przed zarazą panującą w mieście. „Sokół” jest jedną z przywołanych przez nich opowieści. Głównymi bohaterami są Federigo degli Alberighi oraz Monna Giovanna.
„Sokół” jest opowieścią o tym, jak Federigo próbował zdobyć uczucia Giovanny. W tym celu uciekał się do różnych środków - walczył w turniejach rycerskich, by pokazać swoją siłę, organizował wystawne uczty i obdarowywał kobietę podarkami. Giovanna była jednak niewzruszona i nie żywiła względem mężczyzny żadnych ciepłych uczuć. Ostatecznie wyszła ona za kogoś innego, urodziła syna, Federigo zaś przeprowadził się do mniejszej posiadłości wraz ze swoim ukochanym sokołem, dzięki któremu się utrzymywał, cały majątek roztrwonił bowiem na próby zaimponowania Giovannie.
Kobieta spędziła kilka lat w małżeństwie i na wychowywaniu syna. Spotkała ją jednak tragedia - jej mąż zmarł, więc kobieta, już jako wdowa, udała się z synem na wypoczynek do swoich włości, które położone były niedaleko majątku Federiga. Tam Giovanna odnawia kontakty z zakochanym w niej mężczyzną, Federigo dodatkowo zaprzyjaźnia się z jej synem.
Dziecko niestety zaczyna poważnie chorować, ale mimo to marzy o posiadaniu sokoła, dzięki któremu utrzymuje się Federigo. Giovanna decyduje się więc prosić mężczyznę o podarowanie chłopcu ptaka. Ich role odwracają się - teraz to kobieta prosi o coś mężczyznę, podczas gdy wcześniej on próbował zwrócić jej uwagę.
Federigo podejmuje Giovannę kolacją, na której podaje jej upieczonego sokoła - nie stać go bowiem na przygotowanie lepszego posiłku. Gdy kobieta wspomina o ptaku i swoim chorym dziecku, jest załamany, zrobiłby bowiem dla nich wszystko. Dziecko niestety umiera kilka dni później, Giovanna natomiast przeżywa żałobę. Jest ona jednak młodą kobietą i decyduje się na ponowne zamążpójście. Jej wybrankiem zostaje Federigo.
Giovanna zmieniła więc swój stosunek do Federiga. Na początku opowieści nie interesował on jej, nie kochała go. Z czasem, po śmierci męża, zaczęła spędzać z nim więcej czasu, by ostatecznie docenić Federiga i jego uczucia. Została więc jego żoną i szczęśliwie spędziła z nim resztę swojego życia. Giovanna przeszła więc drogę od obojętności, aż do miłości.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.