Janko urodził się w niewielkiej miejscowości. Od dzieciństwa wykazywał niezwykły talent do gry na skrzypcach, który szybko zauważyli jego rodzice. Chłopca pociągały zabawkowe instrumenty, a w trakcie oglądania bajek i filmów żywiołowo reagował na sceny muzyczne. Rodzice Janka obserwowali jego zachowanie i szybko zaczęli rozmyślać o zapisaniu go w przyszłości do przedszkola muzycznego. Najbliższe znajdowało się co prawda kilkadziesiąt kilometrów od miejsca ich zamieszkania, postanowili jednak do niego dojeżdżać, tym bardziej, że mogli liczyć na przyznanie mu stypendium ze względu na swoje warunki finansowe.
Janko uczęszczał najpierw do przedszkola, później zaś do szkoły, po lekcjach odwiedzał również miejscowe ogniska muzyczne. Szybko okazało się, że chłopca najbardziej pociągają skrzypce i gra na nich, skupił się swoje siły w tym obszarze. Intensywnie ćwiczył w każdej wolnej chwili, dlatego jego rodzice szybko nauczyli się stosować zatyczki do uszu.
Talent Janka coraz bardziej się rozwijał - grał on coraz lepiej, skrzypce odkrywały przed nim swoje tajemnice. Jednocześnie chłopiec zaczął brać udział w miejscowych konkursach muzycznych i prezentować światu swoje umiejętności. Jego rodzice zawsze siedzieli w pierwszym rzędzie i kibicowali mu ze wszystkich sił. Wierzyli, że ich dziecko ma prawdziwy talent i starali się wspierać je w rozwoju - nawet jeśli oznaczało to dla nich ciągłe dojazdy, wczesne wstawania i spore wydatki, które często zmuszały ich do liczenia i zmieniania założeń ich budżetu domowego.
Mijały lata, a Janko wciąż grał na swoich skrzypcach i osiągał kolejne sukcesy. Był aktywnym członkiem ogniska muzycznego, planował także po szkole podstawowej pójść do kolejnej szkoły muzycznej, a następnie podjąć kierunkowe studia. Chciał muzyce poświęcić się absolutnie i zajmować się nią zawodowo. Coraz częściej marzył o posadzie w jakiejś filharmonii. Niemal nie wypuszczał skrzypiec z rąk. Grał nieustannie, jego rodzice zaś przyzwyczaili się już do życia z nieustającą muzyką. Wciąż starali się wspierać syna najlepiej, jak mogli, jednak widać już po nich było, że są trochę tym zmęczeni. Od wielu lat niemal nie mieli dla siebie czasu wolnego, zawsze jednak sądzili, że rozwój ich dziecka jest najważniejszy.
Janko ukończył szkołę średnią, ukończył też i studia. Grał doskonale, skrzypce nie miały przed nim żadnych tajemnic. Gdy otrzymał dyplom, miał wrażenie, że spełniły się wszystkie jego marzenia i że cały świat stoi przed nim otworem. Z okazji ukończenia studiów rodzice podarowali mu wymarzony model skrzypiec, taki, który od lat Jankowi śnił się po nocach. Zaczął więc szukać pracy w zawodzie. Niestety - tu spotkało go pierwsze rozczarowanie. Miejsc pracy dla muzyków było niewiele, a konkurencja ogromna.
Janko odbijał się więc od kolejnych drzwi, przychodził na kolejne konkursy i nieodmiennie czekał na odpowiedź. Wciąż mieszkał z rodzicami i grał, a ono byli coraz bardziej zmęczeni. Dyskretnie zaczynali dawać mu do zrozumienia, że nadszedł czas, by syn wyprowadził się z domu i rozpoczął własne życie. Ojciec nawet czasami zauważał, że na świecie pracować można nie tylko jako muzyk. Janka niesamowicie to przygnębiało. Po tylu latach wysiłków miałby zrezygnować z wymarzonej kariery? Było jeszcze coś, o czym nie wspominał rodzicom - nawet jeśli udałoby mu się zdobyć pracę jako muzyk, to zarobki w tej branży nadal nie pozwoliłby mu na wyprowadzenie się od rodziców. Był w potrzasku.
Po latach rozwijaniu swojego talentu muzycznego Janko w końcu zrozumiał, że stał się po prostu jednym z wielu muzyków, dla których nie ma miejsca na rynku pracy. Powoli zaczął zdawać sobie sprawę, że stał się ciężarem dla rodziców, a w jego życiu muszą zajść wielkie zmiany.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.