„Legenda o świętym Aleksym” to hagiograficzny średniowieczny utwór anonimowego autora, który opowiada o losach człowieka, który dziś znany jest jako tytułowy święty Aleksy. Urodził się on w Rzymie jako syn patrycjuszy, był więc człowiekiem zamożnym. W dniu swojego ślubu wyrzekł się majątku, opuścił dom rodzinny, porzucając swoją żonę i wstępując na drogę ascezy. Zawierzył swoją duszę Bogu i jemu starał się przypodobać. Resztę swojego życia spędził w ubóstwie, umartwiając swoje ciało, a przez ostatnie szesnaście lat mieszkał u progu swojego dawnego domu, rodzina jednak nie poznała go. Dziś Aleksy uznawany jest za świętego, a jego historia stała się inspiracją dla innych wierzących, a jej dydaktyczny przekaz wciąż jest obiektem dyskusji.
Z historii świętego Aleksego można wyciągnąć bowiem kilka dydaktycznych wniosków, które stanowią pożyteczne wskazówki nawet dla osób żyjących współcześnie. Przede wszystkim Aleksy swoim życiem udowodnił, że liczy się każde istnienie, nawet najuboższej osoby. Ciało i życie na ziemi to tylko formy przejściowe, a po śmierci wszyscy są równi i każdy może dostąpić zbawienia, bez względu na majątek, jaki zgromadził na ziemi.
Każdy żebrak może podobać się Bogu, a po śmierci trafić do jego królestwa. O tym uczy historia świętego Aleksego, który wyrzekł się dóbr materialnych, porzucił swoją majętną rodzinę i żonę, ponieważ przeszkadzało mu to wszystko w czystym i właściwym kontakcie z Bogiem. Mówi ona jeszcze o tym, że tak naprawdę wobec Stwórcy wszyscy ludzie są tacy sami, a ich dobra materialne to tylko ziemskie dekoracje, które nie liczą się w ostatecznym rozrachunku życia.
Drugim dydaktycznym przesłaniem, które można wynieść z historii życia świętego Aleksego, jest fakt, że człowiek tak naprawdę niewiele rzeczy potrzebuje w życiu. Większość ludzi stara się gromadzić majątek, zbierać wokół siebie rzeczy czy upiększać swoje miejsce zamieszkania.
Aleksy z kolei świadomie zrezygnował ze wszystkich tych rzeczy, uważał bowiem, że zakłócają one jego relację z Bogiem i oddalają go od zbawienia. Nie chciał on gromadzić ziemskiego dobytku, skupiał się za to na swoim rozwoju duchowym. To swoje wnętrze chciał pielęgnować święty, a materialne rzeczy uznawał za nieważne i nietrwałe. Ziemskie życie i dobytek przeminą, życie wieczne i zbawienie są za to tym, do czego człowiek w opinii świętego Aleksego powinien dążyć.
Święty Aleksy inspiruje zatem do przyjrzenia się swojej hierarchii wartości i określenia, co w życiu każdego człowieka jest naprawdę ważne. Co przeminie wraz z czasem, a co pozostanie z ludźmi na zawsze. Dydaktyczne przesłanie Aleksego wyraźnie mówi, by stawiać na uniwersalne, duchowe wartości, troszczyć się o swój wewnętrzny rozwój w pierwszej kolejności, a dopiero potem zajmować się dobytkiem, pieniędzmi i innymi tego typu ulotnymi dobrami.
W „Legendzie o świętym Aleksym” jest więc widoczny silny, dydaktyczny przekaz. Propagowane wartości wywodzą się z religii chrześcijańskiej, jednak ich przesłanie jest uniwersalne. Święty Aleksy pokazuje wszystkim, że każdy człowiek się liczy i jest równy wobec Boga oraz że ziemskie wartości takie jak dobytek czy pieniądze przeminą, dlatego warto skupić się na swoim duchowym, wewnętrznym rozwoju i osiągnięciu zbawienia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.