Święty Aleksy to postać ważna dla wyznawców wiary chrześcijańskiej i kojarzona przede wszystkim z czasami średniowiecza. Jego losy znane są z anonimowego, hagiograficznego dzieła zatytułowanego “Legenda o świętym Aleksym”, który to utwór łączy w sobie elementy wydarzeń historycznych z legendą oraz z prawdami wiary chrześcijańskiej. Święty Aleksy to postać uznawana za wzór do naśladowania, jednak jego historia ma także swoje ciemne strony. Mimo pozornie prostego życia, Aleksy jest postacią kompleksową i złożoną, której losy interpretować i omawiać można na wiele różnych sposobów.
Święty Aleksy urodził się jako jedyne i wyczekiwane dziecko rzymskich patrycjuszy, dorastał więc w dostatku i w wygodach. O jego małżeństwie zadecydowali rodzice Aleksego, wybierając mu na żonę cesarską córkę, odpowiednio wysoką urodzoną.
Jednak Aleksy zdecydował, że jego życie będzie wyglądało inaczej. W trakcie nocy poślubnej opuścił swoją żonę, rodziców i dom rodzinny, a majątek rozdał ubogim. Od tego momentu poświęcił się Bogu i ascezie, praktykował umartwianie swojego ciała i rozwój duchowy, który miał go zbliżyć do Boga i zapewnić mu zbawienie. Ostatnie szesnaście lat swojego życia Aleksy spędził na progu swojego dawnego domu rodzinnego, jednak nikt z mieszkańców go nie rozpoznał. Zmarł, trzymając w dłoni list, w którym spisał swoje losy, a z jego dłoni wyciągnąć go mogła tylko jego żona. Po śmierci ciało Aleksego zaczęło wydzielać woń mirry, a chorzy, którzy go dotknęli, wracali do zdrowia.
Z tej historii początkowo wyłania się obraz Aleksego jako człowieka spokojnego i posłusznego rodzicom. Zgodził się on bowiem na zaaranżowane przez rodziców małżeństwo, wypełnił ich wolę. W dzieciństwie obserwował, jak jego ojciec pomaga ubogim, co wpłynęło na niego i spowodowało, że także chciał im pomagać.
Zdawać by się więc mogło, że Aleksy był człowiekiem empatycznym i współczującym. Zachodzi w nim jednak pewna przemiana - po ślubie buntuje się i oznajmia żonie, że nie jest przeznaczony do małżeństwa, tylko do służby Bogu. Opuszcza małżonkę i rodziców, rozdaje także swój majątek ubogim. Aleksy staje się wówczas ascetą, umartwiającym swoje ciało i cierpliwie, wytrwale dążącym do zbawienia. Nie baczy on jednak na to, że swoim odejściem unieszczęśliwia rodziców i żonę, która zostaje przez niego porzucona. Egoistycznie poświęca on ich życia na rzecz własnych zamiarów i na ołtarzu idei, w którą sam wierzy.
Ich cierpienie jest dla Aleksego kolejnym elementem prowadzącym go do zbawienia. Przez szesnaście lat mieszka także jako żebrak na progu swojego dawnego rodzinnego domu i nie ujawnia się nikomu bliskiemu. Można więc rzec, że Aleksy jest egocentrykiem, gotowym poświęcić najbliższych dla własnych celów i dla zbawienia swojej nieśmiertelnej duszy. Jest skupiony na celu i osiąga go bez względu na koszty. Jest on także wytrwały - nie załamuje go ciężar życia osoby ubogiej, konsekwentnie trzyma się raz obranej drogi.
Święty Aleksy jest więc postacią niejednoznaczną. Z jednej strony można podziwiać jego upór, wytrwałość i wiarę we własne przekonania. Był on także empatyczny wobec osób ubogich i cierpiących. Z drugiej strony dla własnych celów i idei naraził on swoją rodzinę na cierpienie, porzucając rodziców i żonę.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:24:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: kontakt@poezja.org. Bardzo dziękujemy.