Gorcew to jedna z postaci występująca w Innym świecie Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Pojawia się w rozdziale zatytułowanym "Ochłap". Nieprzyjemna postać młodego mężczyzny stanowi przykład straszliwej zemsty łagrowej grupy na jednostce, polegającej an zabiciu pracą. Gorcew uosabia również sytuację sługi systemu, który ostatecznie ginie wkręcony w jego tryby. Odrzucony nawet przez innych skazanych, młody wiezień ostatecznie ponosi śmierć wśród zmrożonego lasu anrchangielskiego.
O wyglądzie więźnia Gorcewa Grudziński nie wspomina wiele. Określa go w sposób typowy dla siebie, zdawkowo i po charakterystycznych elementach aparycji. Miał to wiec być krzepki, młody mężczyzna o twarzy tępego fanatyka. Była ona naznaczona dużą blizną na prawym policzku. Jego oczy miały chytry wyraz.
Co do jego aparycji, autor doskonale oddał jej opisem ogólny charakter mężczyzny. Na swoją zgubę zachowywał się on bowiem wyniośle względem innych więźniów, niewiele rozmawiał i mówił o sobie. Budził wrażenie osoby, która jest w obozie jedynie na pewien czas, w wyniku błędu swojej kariery. Dodatkowo stanowił on typowy efekt wychowania propagandowego. System komunistyczny był dla Gorcewa zamiennikiem religii. Potrafił wygłaszać długie tyrady przeciwko "wrogom ludu" a nawet więźniom łagrów. Bronił przy tym dobrego imienia partii za wszelką cenę. Uważał, że w obozie znalazł się przez potknięcie na "ważnym stanowisku" i niedługo wyjdzie z niego, by ponownie pracować na rzecz systemu.
Powodem, dla którego Gorcew nie chciał rozmawiać o swojej przeszłości, było właśnie to stanowisko. Młody mężczyzna pracował bowiem w NKWD jako śledczy w charkowskim więzieniu. Pewną część jego "kariery" stanowił również przydział do tłumienia buntu "basmaczów" w Środkowej Azji. Wedle jego własnych słów, wypowiedzianych podczas kłótni z pewnym nacmenem, nastrzelał tam ludzi jak wróbli. Gorcew podczas przesłuchań dał się poznać jako osoba niezwykle brutalna, zdolna wybijać zęby, łamać palce oraz wyrywać paznokcie. Wszystko to Grudziński poznał z relacji ofiary, która przybyła w jednym z etapów i poznała swojego oprawcę.
Koniec enkawudzisty był swoistą torturą łagrową poprzez pracę. Po rozpoznaniu go przez pieresylnego został dotkliwie skatowany. Następnie jego grupa zawiązała swoisty pakt przeciwko niemu. Na lesopowale wyznaczano mu najcięższą pracę bez zmiany. Powodowało to wyniszczenie organizmu oraz psychiki, które szybko dopadły Gorcewa. Osadzeni chcieli jednak, by cierpiał, z tego powodu potrafili dokarmiać go ze swoich racji. Męczony przez długi czas pracą enkawudzista pewnego dnia zasłabł i miał zostać odwieziony saniami do obozu. Po drodze jednak zaczepił o sosnę i prawdopodobnie spadł w zaspę. Tam też zakończył swój żywot.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.