Marianna jest dla fabuły komedii Moliera „Skąpiec” bardzo istotną postacią. Prawdziwa tożsamość dziewczyny wychodzi na jaw dopiero pod koniec utworu. Chociaż Marianna jest raczej wycofana i bierna, stanowi ważny czynnik w konflikcie między Harpagonem i Kleantem.
Bohaterka mieszka w Paryżu z chorą matką. Jest urodziwą, ale ubogą dziewczyną. Kleant zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia, gdy spotyka ją na spacerze. Chłopak kilkakrotnie odwiedza Mariannę w jej domu, ponieważ bohaterka mieszka niedaleko Harpagona i jego dzieci.
Dziewczyna w dużym stopniu przypomina Elizę, siostrę Kleanta. Również czuje się samotna i spragniona miłości. Szybko zakochuje się więc w Kleancie. Marianna jest naiwną, niedoświadczoną dziewczyną. Darzy chłopaka szczerym uczuciem, ale nie zna nawet jego nazwiska. Podziwia elegancję i maniery Kleanta. Ma nadzieję, że będzie mogła go poślubić. Jak każda młoda dziewczyna, chciałaby wyjść za mąż z miłości. Początkowo, sprawy układają się korzystnie. Matka Marianny jest przychylna Kleantowi i wyraża zgodę na oświadczyny. Sprawy szybko stają się jednak bardziej skomplikowane.
Marianna i jej matka zmagają się z problemami finansowymi. Bohaterka jest posłuszną córką, stara się wspierać mamę i nie przysparzać jej dodatkowych kłopotów. Gdy więc matka postanawia wydać ją za Harpagona, Marianna nie protestuje. Pod tym względem, dziewczyna różni się od Kleanta i Elizy. Nie ma odwagi sprzeciwić się matce. Boi się, że odwołanie zaręczyn z Harpagonem przyniesie wstyd jej rodzinie. Podczas pierwszej wizyty w domu narzeczonego, Marianna poznaje tożsamość młodzieńca, w którym się zakochała. Zostaje postawiona w trudnej sytuacji, ponieważ darzy uczuciem swojego przyszłego pasierba. Marianna odczuwa niechęć do Harpagona, który ma ponad sześćdziesiąt lat. Stara się jednak być grzeczna i opanowana. Swoimi opiniami dzieli się wyłącznie ze swatką Frozyną. Nie ma odwagi powiedzieć Harpagonowi, że nie chce za niego wychodzić.
Dziewczyna oddaje odpowiedzialność za własne życie w ręce innych ludzi. Jest posłuszna i bezwolna. Jej postępowanie może wynikać nie tylko z cech osobowości, ale też miłości do matki. Eliza i Kleant buntują się przeciwko ojcu, ponieważ go nienawidzą. Marianna znajduje się w innej sytuacji. Zdaje sobie sprawę, że dwie samotne kobiety, pozbawione majątku, są skazane na biedę. Akcja komedii rozgrywa się w XVII wieku, dlatego jedyną możliwością pomocy jest wyjście za mąż za starszego, bogatego mężczyznę.
Marianna jest gotowa poświęcić własne szczęście, aby dochować posłuszeństwa matce. Sama nie jest jednak spragniona luksusów. Przeraża ją skąpstwo Harpagona, ale broni się przed przyjęciem pierścionka, który ofiarowuje jej jego syn. Chciałaby poślubić Kleanta, ale nie angażuje się w intrygę, która ma uwolnić ją od Harpagona. Marianna z pewnością ma dobre intencje, ale nie jest kobietą czynu. Na tle pozostałych, bardziej wyrazistych postaci, staje się niewidzialna. Biernie czeka na dalszy rozwój wypadków.
Historia Marianny jest bardziej skomplikowana, niż mogłoby się wydawać. Dziewczyna jest córką don Tomasza d'Alburci, ukrywającego się w Paryżu jako Anzelm oraz siostrą Walerego. Urodziła się więc w Neapolu, w domu zamożnego i szanowanego obywatela. Rodzina musiała jednak uciekać z miasta z powodu zamieszek. Ich statek zatonął, a Marianna i jej matka zostały schwytane przez korsarzy. W niewoli spędziły dziesięć lat. Gdy udało im się wydostać, wróciły do Neapolu, ale ich majątek został sprzedany. Były przekonane, że don Tomasz i Walery nie ocaleli. Wyjechały więc do Paryża, gdzie prowadziły skromne życie.
Losy Marianny kończą się szczęśliwie. Dochodzi do zjednoczenia rodziny. Dodatkowo, okazuje się, że don Tomasz posiada spory majątek, dlatego Marianna może poślubić Kleanta, nie martwiąc się o finanse. Odnaleziony ojciec oraz matka udzielają zgody na jej małżeństwo. Dziewczyna zostaje ocalona przez szczęśliwy splot wydarzeń.
Marianna stanowi przykład szlachetnej, ale też uległej kobiety. Nie potrafi postawić siebie na pierwszym miejscu i walczyć o własne szczęście. Jest całkowicie zależna od innych, tylko przypadek sprawia, że jej losy dobrze się kończą.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.