Dramat Williama Szekspira „Romeo i Julia” należy do klasyki literatury miłosnej. Historia nieszczęśliwych kochanków, należących do zwaśnionych rodów, stanowi wzorzec do naśladowania dla twórców kolejnych epok. Utwór z pewnością nie byłby tak znany, gdyby nie jego tragiczne zakończenie. Romeo i Julia popełniają samobójstwo, ponieważ nie mogą bez siebie żyć. Nasuwają się więc pytania, czy ich śmierci można było uniknąć, a jeśli tak, jak potoczyłyby się ich losy.
Romeo i Julia stanowią archetyp nieszczęśliwych kochanków. Ich miłość od samego początku jest skazana na porażkę, ponieważ pochodzą ze zwaśnionych rodów. Spór między Kapuletami i Montekimi trwa od wieków i nic nie zwiastuje jego zakończenia. W Weronie wciąż wybuchają bójki, co skłania księcia Eskalusa do interwencji i wydania zakazu pojedynków. Romeo trafia na bal maskowy Kapuletów przez przypadek. Właśnie wtedy dochodzi do pierwszego spotkania bohaterów, którzy natychmiast się w sobie zakochują. Początkowo nie zdają sobie sprawy ze swojej tożsamości. Gdy prawda wychodzi na jaw, postanawiają zawalczyć o swoją miłość. Wszystkie ich starania są jednak bezskuteczne. Zakochani mają tylko jednego sojusznika - ojca Laurentego, który mimo działania w dobrej wierze, przyczynia się do tragicznej śmierci Romea i Julii. Bohaterowie zostają ukazani jako bezsilne jednostki, które nie są w stanie wygrać z nienawiścią, którą darzą się ich rody. Do pojednania Montekich i Kapuletów dochodzi dopiero na grobie zakochanych.
Trudno wyobrazić sobie, jak wyglądałoby dalsze życie Romea i Julii, gdyby ich losy potoczyły się szczęśliwie. Ojciec Laurenty miał nadzieję, że potajemne małżeństwo młodych doprowadzi do pojednania zwaśnionych rodów. Gdyby Kapulet i Monteki opamiętali się w porę, Romeo i Julia mogliby prowadzić spokojne życie. Trudno jednak stwierdzić, jakim byliby małżeństwem. Zakochani kierowali się impulsem, chcąc przechytrzyć rodziców, tkwiących w odwiecznym konflikcie.
Romeo i Julia podjęli decyzję o potajemnym ślubie zaledwie kilka godzin po pierwszym spotkaniu. Nie wiadomo, czy ich uczucie przetrwałoby próbę czasu. Zakochani w rzeczywistości nie mieli okazji się poznać. Ich uczucie zakończyło się tragiczną śmiercią, pozostając wciąż na etapie zauroczenia. Należy też wziąć pod uwagę młody wiek bohaterów. Julia była tylko niedoświadczoną, czternastoletnią dziewczyną. Romeo wcześniej przeżył wyłącznie naiwną, nieodwzajemnioną miłość do Rozaliny.
Celem Szekspira nie było jednak podanie w wątpliwość autentyczności uczucia, łączącego Romea i Julię. Chciał przedstawić wpływ nienawiści na życie człowieka. Bohaterowie są osamotnieni we wrogim społeczeństwie. Ich jedynym sojusznikiem jest ojciec Laurenty. Nawet piastunka Marta nakłania Julię do porzucenia prawdziwej miłości i poślubienia hrabiego Parysa, co wiąże się ze złamaniem przysięgi małżeńskiej. Wszechobecna nienawiść przypomina fatum, ciążące nad bohaterami tragedii antycznej. Romeo i Julia nie są jednak przeklęci przez wolę bogów, ale złe decyzje ludzi. Jednostki nie mają szans w walce ze społeczeństwem, zaangażowanym w odwieczny konflikt.
Determinacja zakochanych niczego nie zmienia. W wyniku niepomyślnego zbiegu wydarzeń, Romeo jest przekonany, że Julia naprawdę nie żyje. Popełnia więc samobójstwo w jej grobowcu. Gdy dziewczyna się budzi, postanawia odebrać sobie życie, ponieważ nie potrafi żyć bez swojego ukochanego. Utwór kończy się w dramatyczny sposób, dzięki czemu stanowi przestrogę dla ludzi, pogrążonych w dawnych konfliktach. Kapulet i Monteki godzą się, ale jest już za późno. Nic nie zmieni faktu, że ich dzieci nie żyją. Śmierć Romea i Julii dobitnie pokazuje, jak nienawiść jest w stanie zniszczyć nawet najpiękniejsze uczucia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.