Utwór Anakreonta „Słodki bój” jest znany także pod tytułem „Bój z Erosem”. Porusza tematykę miłosną i biesiadną. Uczucia nie są jednak przedstawione we wzniosły, poważny sposób, pełnią raczej rolę towarzyskiej gry.
Anakreontyk to krótki, wierszowany utwór literacki o tematyce biesiadnej. Nazwa gatunku pochodzi od imienia jego twórcy - greckiego poety Anakreonta, żyjącego w VI w. p. n. e. Anakreontyki sławiły uroki życia, były utrzymane w radosnym, rubasznym stylu. Często poruszały również tematykę miłosną, ale miała ona formę flirtu i zabawy, a nie silnej więzi, między dwojgiem ludzi. Utwory tego gatunku pisano w stylu niskim, ale często miały kunsztowną formę. Anakreontyk „Słodki bój” nie został podzielony na strofy, składa się z czterech wersów. Nie pojawiają się rymy. Został napisany ośmiozgłoskowcem.
Utwór należy do liryki bezpośredniej, podmiot liryczny ujawnia swoją obecność. Świadczy o tym zastosowanie czasowników w pierwszej osobie liczby pojedynczej („bym z Erosem stoczył słodki bój na pięści”). Osoba mówiąca jest poetą i biesiadnikiem, który szykuje się do zabawy z przyjaciółmi. Wypowiada się również w imieniu wszystkich biesiadników („przynieś, chłopcze, nam tu wieńce”).
Anakreontyk został napisany prostym językiem. Podmiot liryczny zwraca się do młodego służącego, pojawiają się apostrofy oraz powtórzenia („przynieś wodę, przynieś wino, przynieś, chłopcze, nam tu wieńce”). Zastosowano też oksymoron („słodki bój na pięści”) i przerzutnie. Osoba mówiąca chce bić się na pięści z bogiem miłości, pojawia się metafora („bym z Erosem stoczył słodki bój na pięści”).
Utwór jest typowym anakreontykiem, porusza tematykę biesiadną i miłosną. Podmiot liryczny przygotowuje się do biesiady, wydając kolejne rozkazy młodemu służącemu. Z pewnością jest osobą zamożną, może pozwolić sobie na posiadanie służby i urządzanie wystawnych uczt dla przyjaciół.
Życie podmiotu lirycznego jest wypełnione rozrywkami i beztroską. Chłopiec ma przynieść wino i wieńce z kwiatów. Ostatni wers utworu jest zaskakujący. Okazuje się, że osoba mówiąca zamierza stoczyć bój na pięści z Erosem, greckim bogiem miłości i namiętności. Eros był przedstawiany jako piękny, uskrzydlony młodzieniec z łukiem i strzałami, za pomocą których łączył ludzi w pary.
W anakreontyku przenikają się strefy sacrum i profanum. Podmiot liryczny jest gotowy stawić czoła samemu bogu miłości. Prawdopodobnie nie zamierza poddać się miłości, nie może pozwolić sobie na szczere uczucie. Mężczyzna nie chce traktować miłości poważnie, jest dla niego tylko formą rozrywki i towarzyskiej gry. Podczas uczty będzie toczył bój z Erosem, ponieważ prawdopodobnie pojawi się tam kobieta, którą darzy uczuciem.
Tytuł utworu jest oksymoronem. Bój wiąże się z konfliktem, walką i niebezpieczeństwem, w anakreontyku zostaje określony jako „słodki”. Opieranie się uczuciom jest dla podmiotu lirycznego przyjemnością. Eros staje się personifikacją uczucia, które kiełkuje w sercu osoby mówiącej. Podmiot liryczny poszukuje w życiu wyłącznie rozrywki, dlatego nie godzi się na cierpienie, nierozerwalnie związane z miłością.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.