Utwór Anakreonta „Uczta spokojna” porusza tematykę biesiadną, typową dla twórczości poety. Opisuje przygotowania do kolejnej uczty, która ma być kulturalna i spokojna, jak wskazuje tytuł.
Nazwa anakreontyk pochodzi od imienia twórcy gatunku, greckiego poety Anakreonta z Teos, żyjącego w VI w. p. n. e. Jest to krótki, wierszowany utwór literacki o tematyce biesiadnej, napisany w radosnym, rubasznym stylu. Anakreontyki stanowiły pochwałę życia. Były pisane w stylu niskim, ale często charakteryzowały się kunsztowną formą poetycką.
Utwór „Uczta spokojna” jest typowym anakreontykiem. Poeta nie zastosował podziału na strofy, składa się z pięciu wersów. Utwór został napisany ośmiozgłoskowcem. Nie pojawiają się rymy.
Anakreontyk należy do liryki podmiotu zbiorowego. Osoba mówiąca wypowiada się w imieniu zbiorowości wszystkich biesiadników. Świadczy o tym zastosowanie czasowników w pierwszej osobie liczby mnogiej i odpowiednich zaimków („już nie myślmy”, „my tu pijmy”). Pojawiają się przerzutnie, dzięki którym autor zachował stałą liczbę zgłosek w obrębie wersu. Zastosowano również epitet („błogich pieśni”).
Podmiot liryczny skupia się na pozytywnych aspektach życia. Jest zamożnym, towarzyskim człowiekiem, który często wyprawia biesiady dla swoich przyjaciół. Po zakończeniu jednej zabawy, już planuje kolejną. Podkreśla jednak, że towarzystwo będzie bawić się w spokojny, kulturalny sposób. Lubi dobrą zabawę, ale krytykuje prymitywne pijaństwo, które kończy się kłótniami i bójkami. Uważa, że we wszystkim trzeba zachowywać umiar. Nie ma niczego złego w napiciu się wina, ale nie należy przekraczać granicy dobrego smaku.
Za przykład nieodpowiedniej biesiady służą zabawy wyprawiane przez Scytów. Scytowie byli koczowniczym ludem, zamieszkującym stepy nad Morzem Czarnym od około VII w. p. n. e. W czasach Anakreonta, stanowili jedną z największych potęg ówczesnego świata, kontrolując Krym, całe Zakaukazie i część Kazachstanu.
W utworze Scytowie służą jako przykład barbarzyńców, ze względu na swoją waleczność i brutalność. Wyrabiali puchary z czaszek swoich wrogów, zdejmowali skalpy z głów, wyprawiali skórę pokonanych i wykonywali z niej przedmioty codziennego użytku. Podmiot liryczny przedstawia wyższość Greków nad ludami barbarzyńskimi. Razem ze swoimi przyjaciółmi, potrafi bawić się w godny, kulturalny sposób. Nie cechują go agresja i chęć rywalizacji. Towarzystwo pije dobre wino i słucha pieśni.
Grecy zostają ukazani jako naród posiadający rozbudowaną kulturę i dobre obyczaje. Podmiot liryczny podkreśla, że wyprawiane w greckich domach biesiady nie mają służyć pijaństwu, ale podziwianiu sztuki i dyskusjom na interesujące tematy. Osoba mówiąca zaprasza swoich przyjaciół, aby wymieniać się poglądami i spędzić miło czas, a nie wywoływać kłótnie i bójki. Utwór ukazuje niechęć do ludów barbarzyńskich, których obyczaje znacznie różniły się od kultury starożytnej Grecji. Podmiot liryczny czuje się dumny ze swojego pochodzenia i sztuki, tworzonej przez jego rodaków, którą podziwia w towarzystwie przyjaciół.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.