Czesław Miłosz, fot: Autor nieznany, Lustra i reflektory, Aleksander Janta, 1982, via Wikimedia Commons
Utwór Czesława Miłosza „O! Edward Hopper (1882-1967)” został wydany w zbiorze „To” w 2000 roku. Stanowi poetycką interpretację obrazu tytułowego malarza - Edwarda Hoppera, „Pokój hotelowy”. Poeta starał się przedstawić portret psychologiczny ukazanej na nim kobiety.
Spis treści
Wiersz jest krótki, składa się z dwóch strof. Pierwsza z nich liczy pięć wersów, a druga - zaledwie jeden. W obrębie wersu pojawia się od trzynastu do piętnastu sylab. Nie zastosowano rymów.
Utwór należy do liryki pośredniej, podmiot liryczny nie ujawnia swojej obecności. Pojawia się tylko jedna bohaterka - siedząca w hotelowym pokoju kobieta.
Wiersz został napisany prostym językiem. Na rytm utworu wpływają przerzutnie. Podmiot liryczny wypowiada się w emocjonalny sposób, obecne są wykrzyknienia („O, jaki smutek nieświadomy, że jest smutkiem!”, „Jaka rozpacz, nieświadoma, że jest rozpaczą!”) oraz pytania retoryczne („Kim jesteś?”). Pojawiają się też epitety („czerwonej halce”, „uczesanie nienaganne”). Uczucia nabierają cech ludzkich, zastosowano personifikacje („smutek nieświadomy, że jest smutkiem”, „rozpacz, nieświadoma, że jest rozpaczą”).
Pełen tytuł utworu brzmi „O! Edward Hopper (1882-1967), Pokój hotelowy, Thyssen Collection, Lugano”. Poeta zawarł w nim imię i nazwisko malarza oraz rok jego urodzenia i śmierci. Edward Hopper był amerykańskim malarzem, grafikiem i ilustratorem. Pojawia się również tytuł obrazu, który zainspirował Miłosza do stworzenia wiersza. Poeta odwołuje się też do pochodzenia dzieła. Baron Hans Heinrich Thyssen-Bornemisza był właścicielem dzieł sztuki, które przechowywał właśnie w szwajcarskim mieście, Lugano. W momencie, gdy baron ożenił się z Hiszpanką przekazał kolekcję rządowi hiszpańskiemu.
Tematem dzieł Hoppera często była samotność. Podobnie jest w przypadku obrazu „Pokój hotelowy”, zinterpretowanego przez Miłosza. Dzieło przedstawia młodą, elegancką i zadbaną kobietę, która siedzi samotnie w minimalistycznym pokoju hotelowym. Wokół niej panuje porządek, postać wpatruje się w rozłożony na kolanach notatnik. Zdaje się jednak być nieskupiona, wręcz nieobecna.
Podmiot liryczny stara się domyślić, co czuje kobieta. Jest to jednak niełatwe zadanie, ponieważ dziewczyna jest całkowicie zagubiona. Nie potrafi nazwać swoich uczuć, z pewnością przeżywa negatywne emocje, ale nie umie ich nazwać. Kobieta jest zamożna, z pewnością ma dobrą pracę, skoro stać ją na zatrzymywanie się w dobrych hotelach. Na jej kolanach znajduje się notes, wypełniony cyframi, który prawdopodobnie ma związek z jej karierą. Dziewczyna jest pięknie uczesana, ma na sobie elegancką, czerwoną halkę. Z pewnością nie martwi się o rzeczy materialne, ale nie wydaje się szczęśliwa. Jest obojętna, nie interesuje jej widok za oknem.
Postać przedstawia dramat ludzi, którzy osiągnęli wszystko na polu zawodowym, ale są samotni, nie potrafią się cieszyć tym, co posiadają. Często wydaje się, że jest to problem XXI wieku, a jednak Hopper ukazał go na obrazie, stworzonym w 1931 roku. Kobieta poświęciła wszystko dla kariery, ale nie odnalazła swojego miejsca w świecie. Nikt nie pyta dziewczyny o jej prawdziwe uczucia, nikogo nie interesuje kim jest, wszyscy postrzegają ją przez pryzmat sukcesu i bogactwa. Poeta ukazuje pustkę, panującą w życiu ludzi skupionych na karierze, którzy codziennie zmagają się z samotnością.
Aktualizacja: 2024-06-26 16:39:29.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.