Pomnik wędrowny

Doprawdy wcale nie przesadzę,
Że gdy są wciąż uroczystości.
To także w nich odnośne władze,
Winny wprowadzić oszczędności...

Przez te dwadzieścia lat nauki,
Odkąd pomniki się odsłania,
A każdy nie jest dziełem sztuki,
Lecz meblem do wiwatowania.

Powinni nasi wojewodzi
Już wysnuć wniosek raz odnośny,
Że gdy o odsłanianie chodzi,
Wystarczy jeden, lecz przenośny...

Zbudujcie taki, nieodzowny,
By w różnych miastach, w różne święta.
Odsłaniać pomnik ten „wędrowny“...
I już oszczędność osiągnięta...

Nazajutrz po uroczystości,
Gdzieindziej znowu go wywozić,
Będzie w tym wiele oszczędności
A miastom — mniej szpetoty grozić...