Wciąż z dłoni Twej dosięgam czary,
Osłodę piję z Twoich rąk,
Nie ronię łez w padole mąk,
Bez ciężkich dumań patrzę w mary.
Zapomnę dni minionych lat,
Uroni krasę zżółkły kwiat
I rosy rzeźwe mżyć przestaną…
Szeregiem ciężkim chmury staną.
I będą… będą gasły oczy.
Sen śmierci usta me zamroczy
I pocznie tulić serca szał…
I wołać będę aż do końca
Temu, kto zbudzi z brzaskiem słońca —
Blademi usty chwałę chwał…