Miłowanie

Miłowanie — różna dola!
Smutek, radość i niewola.
Miłowanie to skarb świata,
Gdy się serce z sercem zbrata.
Lecz gdzie ono? kruk to biały,
Co od ludzi uciekł w skały!

Pozostały nam serduszka
Krzepnące mimo kożuszka,
A że futra wzięto w pole
Serduszko gra marną rolę.

Dziś słyszałam takie zdanie;
„Wziąć na wojnę miłowanie”,
Gdy stanie w bojowym rzędzie
To na świecie pokój będzie
I znów się od serc zaroi,
Gdy powrócą do nas swoi,
Bo na krwią przesiąkłym łanie,
Zatkną sztandar Miłowanie!