Dźwięknij piosenką, lutni rzucona,
Nuć pieśń wesołą, bo wszyscy smutni,
Siostro mych uczuć, łzami strojona,
Dlaczego milczysz? — Ozwij się, lutni!
Znudził już ludzi jęk twego łona,
Wesołej pieśni pragną — okrutni!
Choć włócznia cierpień w sercu utkwiona,
Wesołą pieśnią zadźwięcz im, lutni!
Dosyć już długo pieśni smętnemi
Dźwięczysz, tematem mego żywota,
Czyliż przesiąkła łzami mojemi,
Jak rdzą niezdrową, twa struna złota?
Zadźwięcz mi, zadźwięcz nuty innemi!
— Darmo! — znów w pieśni ból i tęsknota...
Źródło: Wiersze liryczne, Maria Bartusówna, 1914.