Kto sam tęsknił, ten zrozumie
Ciężkie me katusze,
Gdy w samotnej wciąż zadumie
Rozżaloną duszę
W obce strony, w obcym tłumie,
Tęsknie zwracać muszę.
Odkąd ten, co mię rozumie,
Zniknął w zawierusze,
Próżno ogień wielki tłumię,
Co pochłania duszę.
Tylko ten, kto tęsknić umie,
Pojmie me katusze.