Z Wilhelma Meistra
Kto się oddał samotności,
Ach! ten będzie wkrótce sam;
Pragniem życia i miłości,
Świat cierpienie niesie nam.
Tak! zostaw mię cierpieniu!
I osamotnieniu! —
Bo gdy samotność mam,
Nie jestem wtedy sam.
Tak, jak się kochanek skrada,
Gdy z swą lubą chce być sam,
Równie skrycie mną owłada
Ból — ach dawno już go znam!
Ach, dawno już mię dręczy,
Dniem i nocą męczy —
I chyba u wieczności bram
Zostanę bezeń sam....