O jak wspaniale
Świat mi jaśnieje!
Słońce blask rzuca!
Łąka się śmieje!
Z każdej gałązki
Kwiat się dobywa,
Z każdego krzaka
Głos się odzywa.
A i pierś każda
Pociechę czuje,
Ziemia i słońce
Szczęściem przejmuje!
Tyś taka piękna,
Złota miłości,
Jak obłok ranny
W gór wysokości!
Ty błogosławisz
Polom i błoniom,
I świat ten cały
Napełniasz wonią.
O! jak ja kocham
Ciebie dziewczyno,
Zdroje mi szczęścia
Z oczu twych płyną.
Tak śpiew i wolność
Kocha skowronek;
Tak kocha kwiatek
Niebieski dzionek.
Tak ty mnie kochasz,
Dziewczę me złote,
Boś ty mi wiarę,
Szczęście, ochotę
Do nowych piosnek
I czynów dała! —
Obyś ty nigdy
Smutku nie znała!