Cham – powieść psychologiczno-obyczajowa Elizy Orzeszkowej, wydana w 1888 roku. Utwór osadzony jest w realiach XIX-wiecznej wsi nad Niemnem i porusza problematykę różnic społecznych oraz moralności. Główny bohater, Paweł Kobycki, to uczciwy i prostolinijny rybak, żyjący w harmonii z naturą. Jego życie zmienia się, gdy poślubia Frankę Chomcównę – kobietę o burzliwej przeszłości, która nie potrafi odnaleźć się w surowych warunkach wiejskiego życia. Małżeństwo staje się areną konfliktu pomiędzy prostotą i uczciwością Pawła a niepokojem i tęsknotą Franki za życiem w wyższych sferach.
Powieść ukazuje dramatyczne losy bohaterów, prowadzące do tragicznego finału. Franka, nie mogąc pogodzić się ze swoją nową rzeczywistością i własnymi błędami, popełnia samobójstwo, pozostawiając Pawła samego z jej dzieckiem. Mimo trudnych doświadczeń rybak przyjmuje chłopca i kontynuuje swoje życie, pozostając wierny zasadom moralnym i chrześcijańskim. Orzeszkowa, kreśląc postać Pawła, przedstawia głęboką analizę psychologiczną człowieka z ludu, kontrastując jego prawość z zepsuciem miejskiego świata. Powieść jest refleksją nad wartościami, poświęceniem i granicami ludzkiej wytrzymałości.