„Hamlet” Williama Szekspira to dramat pełen zawiłości i głębokich refleksji. Fabuła utworu obraca się wokół wydarzeń w duńskim królestwie, a głównym motywem jest pragnienie zemsty tytułowego bohatera za morderstwo ojca. Jednakże nie tylko zemsta kształtuje losy osób dramatu, ale również ich relacje, konflikty oraz wątpliwości, które komplikują rzeczywistość.
Spis treści
Jednym z najważniejszych wątków dramatu jest morderstwo króla Hamleta, ojca głównego bohatera. To właśnie ten czyn staje się zarzewiem całego konfliktu, przy okazji motywując Hamleta do działania. Klaudiusz, brat zmarłego monarchy, nie tylko popełnia bratobójstwo, ale czyni to w sposób podstępny – wlewa truciznę do ucha śpiącego króla. Śmierć króla Hamleta nie tylko zmienia układ sił na duńskim dworze, ale także ma wpływ na psychikę jego syna. Gdy książę dowiaduje się o zbrodni od ducha ojca, początkowo nie wie, jak na to zareagować. Duch nakazuje mu pomstę, ale Hamlet, zamiast natychmiastowego działania, zaczyna pogrążać się w rozmyślaniach nad etycznością odwetu.
Dodatkowym elementem komplikującym sytuację jest fakt, że Klaudiusz nie tylko zdobywa tron, ale także poślubia królową Gertrudę. Śmierć króla Hamleta nie jest zatem jedynie tłem wydarzeń – to punkt wyjścia, który dynamizuje akcję utworu.
Postępowanie królowej Gertrudy wywołuje w Hamlecie poczucie zdrady i rozczarowania. Książę nie może zrozumieć, jak jego matka mogła tak szybko po śmierci męża poślubić jego brata – mordercę. Dla Hamleta ten pośpiech jest dowodem na brak lojalności wobec zmarłego ojca i zdradę moralnych wartości, które powinny obowiązywać w rodzinie królewskiej. Hamlet przeżywa silne emocje związane z postawą Gertrudy – od gniewu, przez smutek, aż po odrazę. W słynnej scenie konfrontacji z matką w jej komnacie Hamlet w ostrych słowach zarzuca jej niemoralność i słabość charakteru. To w tej scenie, w przypływie emocji, książę zabija ukrywającego się za zasłoną Poloniusza, myśląc, że to Klaudiusz.
Chce „uratować” matkę i skłonić ją do pokuty, ale Gertruda zdaje się nie do końca rozumieć jego słowa. W finale dramatu kobieta ginie, wypijając zatrute wino przeznaczone dla Hamleta. Jej śmierć można odczytać jako swego rodzaju odkupienie – czy jednak rzeczywiście zdawała sobie sprawę z całego mechanizmu intryg, w które została uwikłana?
Hamlet, po spotkaniu z duchem ojca, staje przed dylematem moralnym: powinien wymierzyć sprawiedliwość, ale nie chce działać pochopnie. Zamiast od razu dokonać aktu zemsty, zaczyna analizować sytuację, zastanawiać się nad konsekwencjami i szukać dowodów na winę Klaudiusza. W przeciwieństwie do typowych bohaterów tragedii zemsty, Hamlet nie jest człowiekiem działania, lecz refleksji. Jego wahanie opóźnia wymierzenie sprawiedliwości, pozwalając na dalszą demoralizację dworu królewskiego. Gdy w końcu decyduje się na zabicie Klaudiusza, robi to w momencie, gdy sam jest już skazany na śmierć. Szekspir pokazuje w ten sposób, że zemsta jest destrukcyjnym mechanizmem, który pochłania nie tylko ofiarę, ale także jego samego. Hamlet ginie razem z tymi, których chciał ukarać.
Ofelia to postać tragiczna, symbolizująca niewinność i bezsilność wobec intryg rozgrywających się na dworze. Jest zakochana w Hamlecie, ale jej miłość wydaje się nieszczęśliwa. Hamlet, zaabsorbowany zemstą i zraniony postępowaniem matki, zaczyna traktować Ofelię z dystansem, a nawet ją w swoisty sposób odtrąca. W jednej ze scen każe jej iść do klasztoru, sugerując, że kobiety są źródłem moralnego zepsucia. Największy cios dla Ofelii przychodzi jednak w momencie śmierci jej ojca, Poloniusza, gdyż dziewczyna popada w obłęd. W jednej z najbardziej poruszających scen dramatu widzimy ją, jak śpiewa niezrozumiałe pieśni i rozdaje kwiaty, co odnosi się do jej oderwania od rzeczywistości. Jej śmierć – utopienie w rzece mogło być samobójstwem lub przypadkiem, jednak oba warianty podkreślają bezradność Ofelii wobec świata rządzonego przez zło.
Klaudiusz to czarny charakter dramatu. Choć jest mordercą i uzurpatorem tronu, nie jest jednowymiarowym złoczyńcą. W jednej ze scen widzimy go w samotnej modlitwie, gdy przyznaje się do winy, ale nie potrafi zdobyć się na prawdziwą skruchę, bo nie chce utracić zdobytej władzy. Jego działania są motywowane chciwością i ambicją. Nie wystarcza mu przejęcie tronu – musi także pozbyć się Hamleta, którego traktuje jako zagrożenie. Knuje kolejne intrygi, wysyła Hamleta do Anglii z zamiarem jego zgładzenia, a w finale przygotowuje zatrute ostrze i kielich, by ostatecznie się go pozbyć. Mimo całej swojej przebiegłości, Klaudiusz nie może uciec przed sprawiedliwością. Jego manipulacje obracają się przeciwko niemu, a jego śmierć z ręki Hamleta jest zwieńczeniem jego własnych działań.
Aktualizacja: 2025-03-03 17:32:38.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.