„Cudowny chłopak” to książka autorstwa Raquel Jaramillo Palacio. Po raz pierwszy wydano ją w roku 2012 i doczekała się też adaptacji filmowej pod tym samym tytułem. Dzieło to opowiada o losach dziesięcioletniego Augusta, którego twarz jest zdeformowana od urodzenia. To wynik rzadkiej mutacji genu. Chłopiec z jej powodu zmaga się z rozmaitymi trudnościami, między innymi przeszedł dwadzieścia siedem operacji. Książka pokazuje, jak August próbuje mimo wszystko żyć normalnie i pokonać liczne trudności, z którymi zmaga się każdego dnia. Na szczęście ma on bezgraniczne wsparcie w swojej rodzinie.
Spis treści
Powieść przedstawia trudne losy dziesięcioletniego Augusta Pullmana i jego codzienne życie z rodzicami i siostrą. Historia przedstawia moment, w którym August po raz pierwszy ma iść do prawdziwej szkoły, co wcześniej uniemożliwiały mu liczne operacje i pobyty w szpitalu. W piątej klasie August spotyka się zarówno z niechęcią, jak i z sympatią ze strony innych uczniów. W międzyczasie jego siostra Via chodzi do nowego liceum i poznaje swojego chłopaka. Wszyscy muszą też pożegnać ukochaną suczkę Daisy. Ostatecznie August nie tylko daje sobie radę w szkole, ale też zdobywa tam prawdziwych przyjaciół.
Powieść zaczyna się od przybliżenia sytuacji dziesięcioletniego Augusta. Chłopiec urodził się ze zdeformowaną twarzą, ale stara się prowadzić normalne życie. Ludzie patrzą na niego zaskoczeni lub odwracają wzrok. Denerwuje to starszą siostrę Augusta, Vię. Mimo to August jeździ na rowerze, je lody i gra na konsoli. Rodzina Augusta troszczy się o niego, ale chłopiec czuje, że nie jest taki jak inne dzieci. Z powodu pobytów w szpitalu nie chodził jeszcze nigdy do szkoły. Teraz ma jednak rozpocząć naukę w piątej klasie, co go bardzo stresuje. August przeszedł już dwadzieścia siedem operacji, które miały mu ułatwić funkcjonowanie. Lekarze często rozkładają nad nim ręce, nie wiedząc, co mu dolega. Mama uczy Augusta w domu, a kiedyś zajmowała się tworzeniem ilustracji do książek dla dzieci.
August nie ma wielu przyjaciół, a jednym z nich jest Christopher, którego zna od dawna. Niestety jego przyjaciel przeprowadził się do Bridgeport w Connecticut i znajomość chłopców nie jest tak bliska jak wcześniej.
August opowiada o swoich narodzinach historię, którą usłyszał od mamy. W czasie ciąży nie domyślano się jego deformacji, tym bardziej, że jego starsza siostra urodziła się zdrowa. Dwa miesiące przed porodem zauważono, że z twarzą Augusta jest coś nie tak. Podejrzewano jedynie rozszczep podniebienia. Co zabawne, mama Augusta z porodu pamięta pielęgniarkę puszczającą bąki. Opiekował się nią młody, nerwowy doktor. Był przy niej mąż, który ją wspierał. Po narodzinach Augusta mama nawet go nie zobaczyła, ponieważ od razu zabrano chłopca z sali. Tata upuścił kamerę wideo, a mamie nie pozwalono wstać i bardzo się tym zdenerwowała. Lekarz zemdlał, a pielęgniarka dalej puszczała bąki. Po czasie kobieta okazała się jednak bardzo miłą osobą. Obawiano się, że August nie przeżyje nocy, ale jednak mu się to udało. Mama pierwszy raz zobaczyła twarz swojego dziecka.
Augusta naprawdę zmartwiła wyprowadzka Christophera. Chłopcy pasjonowali się Gwiezdnymi Wojnami i bawili się często razem. Rodzice Augusta w czasie wizyty w nowym domu Christophera zastanawiają się nad tym, czy ich syn powinien rozpocząć naukę w szkole. Chłopiec nie chce tego robić, boi się.
Rodzice wraz z Augustem wracają do własnego domu. August śpi na tylnym siedzeniu, opierając się o swoją siostrę. Rodzice wciąż spierali się o posłanie Augusta do szkoły. Każde z nich ma inne zdanie na ten temat, mama jest zdecydowana zapisać syna do piątej klasy. August budzi się i dołącza do ich rozmowy. Chłopiec boi się, że w szkole będzie sensacją i wszyscy zaczną się na niego gapić. Tymczasem jego rodzice już widzieli się z wicedyrektorem i opowiedzieli mu o Auguście. Chłopiec został już nawet przyjęty do wybranej placówki. August jednak nie chce rozpoczynać nauki w szkole, ale rodzice namawiają go na spotkanie z jej wicedyrektorem. Tata żartuje z nazwiska dyrektora, August zgadza się na spotkanie z nim.
W gabinecie dyrektora August dowiaduje się, że pozna tego dnia jeszcze kilku uczniów szkoły. Spotkanie z panem Tushmanem przebiega w miłej atmosferze, rozmawiają o tym, że August lubi czytać, a dyrektor wprowadza Augusta w tajniki codziennego funkcjonowania szkoły. Mama cały czas towarzyszy Augustowi, trzymając go za rękę.
W trakcie wizyty August poznaje też sekretarkę pana Tushmana. To sympatyczna pani Garcia, która odpowiada za to, by w szkole wszystko działało bez problemu. Ma ona małego wnuka. Pani Garcia bardzo miło traktuje Augusta.
August poznaje trójkę uczniów swojej nowej szkoły. To Julian, Charlotte i Jack Will. Ogląda też prace uczniów zawieszone w gabinecie dyrektora. Mama Augusta rozmawia z dyrektorem. Chłopiec uważa, że mężczyzna faktycznie z wyglądu przypomina dynię. Trójka uczniów ma za zadanie pokazać Augustowi różne miejsca w jego nowej szkole. W trakcie oprowadzania okazuje się, że Jack Will i Charlotte są mili, ale Julian zdecydowanie nieprzyjemnie traktuje Augusta. Przed ich poznaniem August ma opory. Dyrektor mówi mu o tym, jakie sale dziś zobaczy w czasie wycieczki.
Dzieci razem udały się, aby oglądać szkołę. Pokazują Augustowi świetlicę, tłumaczą mu, jak ona działa. Idą też razem do laboratorium, opowiadają nowemu chłopcu o nauczycielach. Zastanawiają się, czy August wie, jak wygląda gąbka i do czego służy. August rozmawia z Jackiem Willem. Dzieci idą też na salę widowiskową, gdzie Charlotte opowiada o rozmaitych przedstawieniach, jakie się tam wystawia. Julian jest niemiły w trakcie oprowadzania Augusta po szkole. Pyta go, czemu jego twarz jest zdeformowana.
August wraca do gabinetu dyrektora i rozmawia z nim i swoją mamą o tym, co widział. August korzysta z ustalonego z mamą hasła, którym daje jej znać, że chce już wracać do domu. Mama rozumie go i wychodzą z gabinetu dyrektora. Wcześniej jednak opowiada o szkole, do której ma zacząć chodzić Via. August zapewnia, że wszyscy nowi koledzy są bardzo sympatyczni.
Po drodze do domu mama wypytuje Augusta o wrażenia z nowej szkoły. w domu August biegnie od razu do swojego pokoju. Mama próbuje dowiedzieć się, co się stało. August zdradza, że Julian jest najmniej sympatyczny, a do tego pytał, co się stało z jego twarzą. Decyduje się jednak, że będzie chodził do szkoły.
Pierwszego dnia nauki August się denerwuje. Rodzice do ostatniej chwili nie mieli pewności, czy to słuszna decyzja. August opisuje też wygląd swojej dzielnicy. Tego dnia czuł się tam nieswojo. Rodzice i Via odprowadzają Augusta do nowej szkoły. Reakcje dzieci na Augusta nie są aż takie złe, jak się spodziewał. Chce mu się jednak płakać.
August po wejściu do klasy zauważa, że inni uczniowie go obserwują, co sprawia, że czuje się niekomfortowo. Chłopak wybiera ławkę z tyłu, żeby uniknąć spojrzeń innych, ale i tak czuje, że wszyscy na niego patrzą. W klasie panuje napięcie i niektórzy uczniowie starają się siadać daleko od nowego chłopca. Z Augustem na szczęście wita się Charlotte, zauważa też, że Julian udaje, że go nie widzi. Pani Petosa w międzyczasie rozpoczyna lekcję, przedstawiając się i wręczając uczniom teczki z planem lekcji i kłódkami do szafek. August zauważa, że Henry Joplin próbuje się od niego odgrodzić. Pani Petosa nadal sprawdza listę obecności, a kiedy przychodzi kolej na Augusta, wszyscy w klasie patrzą na niego. Nauczycielka wita go serdecznie, ale August źle się czuje, gdy obserwują go nowi koledzy. August bez problemu sam radzi sobie z otwarciem kłódki do szafki.
Pani Petosa zaczyna opowiadać uczniom w klasie o sobie, tłumacząc, że zawsze chciała być nauczycielką i sześć lat temu porzuciła pracę na Wall Street, by spełnić swoje marzenie. Wzbudza to pochwałę Juliana. Na końcu kobieta pyta, czy mają jakieś pytania, a wtedy zgłasza się Julian. Nauczycielka porusza temat zainteresowań, a Julian, nieco zawstydzony, opowiada o swojej nowej grze na konsolę i stole do ping-ponga, który kupili w wakacje. Pani Petosa komentuje, że uwielbia ping-ponga, a jeden z uczniów pyta o konsolę do grania. Nauczycielka przerywa dyskusję o grach komputerowych, kierując pytanie do Charlotte. Charlotte mówi o swoim imieniu, siostrach i szczeniaku, którego wzięli ze schroniska. Pani Petosa potem dziękuje jej za opowieść i zaprasza kolejnego ucznia do podzielenia się swoimi informacjami.
August zostaje wywołany przez panią Petosę, aby opowiedzieć coś o sobie. Chłopak zatem przedstawia się nieśmiało i wymienia kilka informacji, czyli że ma siostrę, psa i mówi, że to wszystko. Kiedy nauczycielka chce wiedzieć, czy ktoś ma pytanie, Julian zgłasza się, pytając o cienki warkoczyk Augusta. Sugeruje też, że nowy kolega jest jak padawan z „Gwiezdnych Wojen”. August, choć niechętnie, odpowiada, że jest fanem tego uniwersum, a Julian pyta go jeszcze o ulubioną postać. August wspomina Jango Fetta. Chłopak kontynuuje rozmowę, przywołując postać Dartha Sidiousa, ale nauczycielka szybko przerywa, wspominając, że będą mogli porozmawiać o tym na przerwie. Po tym, jak kolej na Jacka, August zdaje sobie sprawę, że Julian wiedział, co mówi, i że ta rozmowa była celowa, ponieważ wspomniał o postaci ze zdeformowaną twarzą. August czuje się niezręcznie. Zauważa też, że Julian patrzy na niego w sposób, który sugeruje, że tamten doskonale rozumiał, co miał na myśli.
Po dzwonku na przerwę August idzie na lekcję angielskiego i znowu siada z tyłu sali. Nauczyciel, pan Browne, zaczyna lekcję, omawiając lektury, które będą czytać w tym semestrze. Gdy pyta o znaczenie słowa „wskazanie”, uczniowie podają mu różne odpowiedzi. Pan Browne wyjaśnia dzieciom, że wskazanie to zasada lub reguła, która może pomóc im w podjęciu ważnej decyzji. W trakcie dyskusji nauczyciel zmusza uczniów do zastanowienia się nad najważniejszym pytaniem dotyczącym tego, kim są. Zwraca im również uwagę, że najważniejsze dla każdego powinno być poznanie samego siebie. Na koniec lekcji zapisuje na tablicy swoje wrześniowe wskazanie dotyczące dobroci. Pan Browne wyjaśnia, że co miesiąc będzie podawał nowe wskazanie, które uczniowie będą rozważać, a na koniec roku napiszą o tym wypracowanie. Zaskakuje ich również informacją, że nawet po latach niektórzy byli podopieczni wciąż wysyłają mu pocztówki z nowymi wskazaniami. August obiecuje sobie, że polubi szkołę bez względu na wszystko.
August spędza swoją pierwszą przerwę na lunch w szkole. Nie wie, jak się tam odnaleźć, więc sytuacja jest stresująca. Dzieci od razu biegły do stołówki, zajmując miejsca dla swoich znajomych, mimo że nauczyciele im tego zabraniali. Chłopiec, nie mogąc znaleźć miejsca obok innych uczniów, usiadł samotnie i zjadł kanapkę przyniesioną z domu ze specjalnymi dodatkami, które łatwo mógł pogryźć. Podczas jedzenia czuł, że wszyscy go obserwują i komentują jego wygląd oraz sposób jedzenia. To z kolei przywołało wspomnienia Augusta z przeszłości i zaczął myśleć o operacjach związanych z rozszczepem podniebienia. Rozmyśla też na temat sytuacji, w której ktoś skrytykował jego sposób jedzenia, co skłoniło go do oglądania w lustrze, jak je. August porównuje się do żółwia, co wywołuje u niego duży dyskomfort.
Podczas lunchu August poznaje Summer, dziewczynę o brązowych włosach, zielonych oczach i pogodnym usposobieniu, która postanawia usiąść z nim przy stoliku. Summer proponuje, aby stworzyli miejsce dla osób z imionami, które kojarzą się z latem. Tworzą nawet listę takich osób. W końcu dołączają do niej też osoby, które luźno się kojarzą z tym tematem, jak Jack Will, co fantazyjnie uzasadniają. Summer stwierdza jednak, że ostatecznie każdy miły uczeń, niezależnie od imienia, będzie mógł do nich dołączyć. August zaczyna się przy niej czuć dobrze.
August wspomina po szkole, jak jego mama wprowadziła skalę oceniania bólu od 1 do 10 po operacji szczęki, aby lepiej rozumieć jego odczucia. Tę metodę stosują razem od tamtej pory w różnych sytuacjach. Po lekcjach mama pyta go, jak minął dzień, na co August określa swoje doświadczenia na piątkę, co zaskakuje miło zaskakuje kobietę. W rozmowie opowiada o nowych znajomych, w tym o Summer, z którą jadł lunch. Mama zadaje mu wiele pytań, co zaczyna Augusta irytować, choć sam nie wie dlaczego. W końcu przyznaje, że Summer jest bardzo sympatyczna i ładna, ale komentuje to z ironią, porównując siebie i nową koleżankę do „Pięknej i Bestii”.
Tego wieczoru Auggie obcina swój warkoczyk, co wywołało zdziwienie u jego siostry Vii i rodziców. Tata pochwalił tę decyzję, a Via nie mogła zrozumieć, dlaczego to zrobił, skoro tak długo zapuszczał włosy. Dziewczyna podejrzewa, że ktoś mógł się z niego śmiać. August zaprzecza i wyjaśnia, że po prostu tak chciał. Wieczorem tata rozmawia z nim o szkole, chwaląc jego postępy i zapewniając, że mogą zrezygnować z chodzenia na lekcje, jeśli zajdzie taka potrzeba. Później mama czyta synowi „Hobbita”. W pewnym momencie Auggie zaczyna płakać i mówić o swoich problemach z wyglądem. Mama stara się go pocieszyć, zapewniając o swojej miłości i akceptacji.
We wrześniu Auggie doświadcza trudności z przystosowaniem się do szkolnego rytmu. Brakuje mu wolnego czasu i swobody, a nauka okazuje się męcząca. W szkole czuje się niekomfortowo, bo dzieci unikają go i przyglądają się jego twarzy. W pierwszych tygodniach mnóstwo osób reaguje na Augusta zaskoczeniem i szeptami, co sprawia nowemu uczniowi przykrość. Z czasem jednak uczniowie przyzwyczajają się do jego obecności, najpierw w jego grupie, potem w całej szkole. Choć wiele osób w szkole wyróżnia się wyglądem, to jednak nikt nie wygląda tak jak August.
W szkole August i Jack Will spędzają razem dużo czasu na lekcjach i szybko się zaprzyjaźniają. Jack ignoruje ciekawskie spojrzenia innych dzieci, a chłopcy razem potrafią obrócić trudne sytuacje w żart, nawet gdy dotyczy to wyglądu Auggiego. Śmieją się razem, wymyślając zabawne pomysły, jak radzić sobie z gapiącymi się ludźmi. Jack Will naiwnie pyta o możliwość poprawienia wyglądu Augusta, co prowadzi do kolejnych żartów. Rozmowy chłopców rozluźniają napiętą atmosferę, choć czasem przerywa je nauczyciel, który rozsadza niesfornych uczniów.
W październiku pan Browne wybiera nowe wskazanie, w którym czyny są porównane do wystawiania sobie pomnika. Wyjaśnia uczniom, że pochodzi ono z nagrobka starożytnego Egipcjanina, co pasowało do tematu prowadzonej lekcji historii o Egipcie. Auggie w swojej pracy domowej pisze, że to właśnie czyny decydują o tym, jak ludzie będą nas pamiętać. To one są jak pomniki, które trwają w pamięci innych, zamiast w kamieniu, przypominając na przykład piramidy budowane dla faraonów.
August ma urodziny 10 października i lubi tę datę. Prosi swoją mamę o większe przyjęcie i zaprasza wszystkich uczniów ze swojej klasy oraz Summer, nie chce nikogo pominąć. Ostatecznie na przyjęcie przychodzi znacznie mniej osób, niż August zaprosił, ponieważ wielu miało inne plany, a mama Juliana nawet nie odpowiedziała na wiadomość. Mimo to Auggie dobrze się bawi w gronie Jacka, Summer, Leo, dwóch Maxów, Tristana oraz swojego przyjaciela Christophera, który przyjechał z rodzicami. Dołączyła też rodzina, a dorośli grali w kręgle, przez co uroczystość wydawała się znacznie większa.
Podczas przerwy na lunch Summer pyta Augusta, za kogo ma zamiar przebrać się na Halloween. Chłopiec ma już gotowy plan – zamierza wystąpić jako Boba Fett, ale martwi się zakazem posiadania broni, bo jego postać używa blastera. Summer wyznaje, że chciałaby być jednorożcem, choć obawia się, że to idiotyczny pomysł, zwłaszcza że Savanna i jej koleżanki uważają przebieranie się w tym wieku za dziecinne. Auggie jednak zachęca dziewczynę, by się nie przejmowała opiniami innych. Summer jest wdzięczna za jego wsparcie. Czuje, że może być przy nim sobą. Ostatecznie postanawia przebrać się za gotkę na czas zajęć, a kostium jednorożca zostawić na paradę.
W szkole zaplanowano zdjęcia. August nie chce pozować do nich. Wydarzenie zaplanowano na 22 października. Chłopiec ma silną awersję do aparatów fotograficznych. Choć spodziewa się, że mama będzie go namawiać do przezwyciężenia tego problemu, nie zrobiła tego. Udało mu się uniknąć pozowania do portretu, ale nie mógł wykręcić się od zdjęcia klasowego. Fotograf, widząc chłopca, skrzywił się, a Auggie został umieszczony z przodu, między innymi dziećmi. Nie uśmiechnął się do zdjęcia, ale nikt nie zauważył.
Auggie zauważa, że choć dzieci w szkole powoli się do niego przyzwyczajają, wszyscy unikają kontaktu fizycznego z nim. Na lekcji tańca, gdy Ximena miała być w parze z Auggiem, wydała się tak przerażona, że znalazła wymówkę, by wyjść z sali. Podczas zajęć z przedmiotów ścisłych Auggie zauważa, że wszyscy uczniowie stoją z jednej strony stołu, daleko od niego. Tristan i Nino stanęli obok niego na polecenie nauczycielki, ale gdy Tristan przypadkowo dotknął kolegi, szybko cofnął rękę. Auggie porównuje to do sytuacji z książki, gdzie dzieci boją się dotknąć spleśniałego sera – on sam właśnie tak się czuje.
Auggie bardzo lubi świętować Halloween, ponieważ wtedy może nosić maskę i nikt nie zwraca uwagi na jego wygląd. W dzieciństwie nosił hełm kosmonauty, a jego mama przygotowywała mu różne kostiumy. Tym razem przebrać się za Bobę Fett, ale ponieważ wykupiono wszystkie stroje, mama kupiła kostium Jango Fetta i przerobiła go na Bobę. W świetlicy dzieci dzieliły się swoimi pomysłami na przebrania, a Auggie był podekscytowany swoją postacią. W ostatniej chwili, Auggie zmienia zdanie i przebiera się za Krwawy Krzyk, ponieważ miał mało czasu przed wyjściem.
Auggie czuje się świetnie w kostiumie. Jednak po wejściu do świetlicy zauważa Juliana przebranego za Dartha Sidiousa. Słyszy rozmowę kolegów, w której wyśmiewają oni jego wygląd. Jack Will mówi, że nie wyobrażałby sobie codziennie patrzeć na swoją twarz, gdyby wyglądał jak Auggie. Chłopiec czuje się upokorzony, płacze, gdy idzie po schodach, szukając miejsca, gdzie mógłby się schować przed światem.
Auggie wie, jakie bolesne przezwiska na jego temat krążą po szkole. Zaszywa się w łazience, gdzie płacze. Po chwili udaje się do pielęgniarki, narzekając na ból brzucha, co pozwala mu uniknąć dalszych zajęć. Mama szybko przyjeżdża do szkoły. Auggie nie ma ochoty uczestniczyć w Halloween, co niepokoi kobietę, ponieważ zawsze uwielbiał tę zabawę. August uważa, że już nie wróci do szkoły.
Via opisuje, jak jej życie kręci się wokół Augusta, który jest główną postacią w ich rodzinie, niczym Słońce w układzie planetarnym. Zauważa, że jej życie było pełne poświęceń dla Augusta, od najmłodszych lat widzi, przez co przechodził jej brat.
Olivia wspomina życie przed pojawieniem się Augusta, gdy była jedynaczką. Nie pamięta pierwszego spotkania z bratem, ale rodzina opowiada o jej reakcji, która była pełna zdziwienia. Początkowo stwierdziła, że August nie wygląda jak lalka, którą mama jej kupiła, by przygotować ją do roli starszej siostry. Olivia jednak przywiązuje się do brata.
Via początkowo nie rozumiała, dlaczego ludzie reagują na jej brata w ten sposób, ale pewnego dnia, po powrocie z pobytu u babci, dostrzegła go oczami innych i niespodziewanie poczuła wstyd i obrzydzenie. Jednak to uczucie szybko mija. Wspomina również swoją cudowną babunię, która zmarła nagle, co bardzo ją poruszyło. Babunia była dla Vii niezwykle ważna i mówiła jej, że kocha ją najbardziej na świecie. Po jej śmierci Via przechowuje ten sekret jak cenną pamiątkę.
Olivia opisuje wygląd Augusta, który ma liczne deformacje twarzy spowodowane wrodzonymi wadami. Jego oczy są nieproporcjonalne i przekrzywione, nos zbyt duży, a rysy zniekształcone. Po wielu operacjach udało się poprawić jego wygląd i ma on możliwość jedzenia, mówienia i słyszenia. Via zastanawia się, czy August zauważa, jak inni patrzą na niego.
Olivia opowiada o swoim życiu jako siostry chłopca z poważną deformacją twarzy. W jej szkole podstawowej wszyscy go znali, bo towarzyszył rodzinie na różnych wydarzeniach. W szkole średniej dziewczyna ma nowe życie, gdzie nie wszyscy wiedzą o Auguście. Olivia ufa Mirandzie i Elli, które zna od dzieciństwa i które nigdy nie rozpowiadały o jej bracie. W liceum ich przyjaźń się jednak kończy.
Miranda to osoba szczególnie bliska Augustowi. Bawiła się z nim, rozmawiała o jego ulubionych rzeczach. Gdy Olivia próbowała skontaktować się z nią po jej powrocie z obozu, Miranda nie odzywała się przez dłuższy czas, co zaskoczyło dziewczynę. Po powrocie okazało się, że Miranda przeszła metamorfozę, ponieważ ścięła włosy i pofarbowała je na różowo. Na początku roku szkolnego, Miranda zachowywała się inaczej, była miła, ale zdystansowana. Ella i Miranda zaczęły widywać się bez Vii.
Mama Mirandy miała odwieźć Vię po szkole, ale ta skłamała, że tego nie potrzebuje. Po lekcjach Olivia unikała kontaktu z mamą Mirandy i sama pojechała do domu autobusem i metrem. W domu mama zauważyła dziwne zachowanie córki, ale Olivia szybko zmieniła temat. Zapytała Augusta, jak minął mu pierwszy dzień w szkole. On odpowiedział, że wszystko było w porządku, ale siostra zaniepokojona dopytywała, czy nikt mu nie dokuczał.
Auggie ściął swój charakterystyczny warkoczyk, który wcześniej był dla niego źródłem dumy, co wywołało w Vii nieuzasadnione uczucie przygnębienia. August zawsze był związany z Gwiezdnymi Wojnami. Po kolacji mama Olivii przyszła do jej pokoju, widząc zmęczenie córki, ale ta nie chciała o tym rozmawiać.
W nocy VIa obudziła się i zobaczyła mamę stojącą przy drzwiach pokoju Augusta. Czuwała nad tym, czy chłopiec oddycha. Olivia chciała wrócić do swojego pokoju, ale mama ją zauważyła. Po krótkiej rozmowie odprowadziła córkę do pokoju, przykryła kocem i pocałowała na dobranoc.
Rano mama chce poprosić znowu mamę Mirandy o odebranie Olivii ze szkoły. Via zamiast tego chce sama wrócić metrem. To wywołuje dyskusję między rodzicami. Tata chce puścić córkę samą, tłumacząc, że czyta ona już sama Tołstoja. Olivia macha mamie na pożegnanie, a tata żartuje, wspominając o książce, którą czyta córka.
Olivia przedstawia historię swojej rodziny, szukając w niej przyczyn problemów brata. Jednak rodzina nie ma historii takich zaburzeń, ale mimo to August urodził się z rzadkim zaburzeniem genetycznym – dyzostozy żuchwowo-twarzowej spowodowanej mutacją w genie TCOF1. Po jego narodzinach rodzice skorzystali z poradnictwa genetycznego i dowiedzieli się, że oboje noszą ten zmutowany gen, który także odziedziczyła ich córka.
Via rozważa możliwość przekazania wadliwego genu swoim dzieciom. Istnieje szansa na to, że jej potomstwo odziedziczy gen, ale niekoniecznie będzie wyglądać jak August. Te sprawy są dla niej skomplikowane, a genetyka pełna jest nieprzewidywalnych elementów, jak „mozaikowość gonadalna” czy „mutacje nabyte”.
Miranda i Ella przestały być bliskimi przyjaciółkami Vii, gdy dołączyły do grupy popularnych uczniów. Olivia spędza czas w bibliotece, aby uniknąć spotkania z nimi w czasie lunchu. W tym okresie zaczęła się przyjaźnić się z Eleanor, dawną koleżanką z podstawówki. Via poznała też Justina, z którym zaczęła się spotykać.
Babunia zmarła w wieczór przed Halloween, Via od tamtej pory bardzo przeżywa ten dzień. W tym roku mama poświęciła dwa tygodnie na przygotowanie kostiumu Boby Fetta dla Augusta, jednak on ostatecznie nie założył go do szkoły. Via czuła smutek z powodu wspomnień o babuni i rano płakała. Razem się wzruszyły, a potem miały obejrzeć film, jednak plany zmienił telefon ze szkoły z informacją, że August źle się poczuł i trzeba go zabrać do domu. Po powrocie chłopiec zwymiotował i położył się do łóżka, a mama zajęła się nim.
August nie czuł się wystarczająco dobrze, aby brać udział w paradzie z okazji Halloween, co było dla niego przykre, ponieważ uwielbiał tę zabawę. Choć Via wyrosła z chodzenia po domach po cukierki, zwykle towarzyszyła bratu. Dowiedziała się jednak od niego, że problem dotyczył sytuacji w szkole, gdzie chłopcy, w tym Jack Will, wyśmiewali go. August czuł się rozczarowany, a siostra starała się go pocieszyć. Po chwili go przekonała, by założył kostium Boby Fetta i poszedł na paradę, obiecując mu dobrą zabawę i wszystkie cukierki. W końcu August zgodził się i zaczął ubierać się w kostium, co poprawiło mu humor.
August chciał rzucić szkołę, ale Via, próbowała go przekonać, by tam wrócił. Starała się go zmotywować do walki, przypominając, że nie może pozwolić, by inni kontrolowali jego życie. Po dłuższej rozmowie Auggie zgodził się wrócić do szkoły, a Via dowiedziała się, że Miranda dzwoniła do niego, co ją zaskoczyło i poruszyło. Nie rozumiała, czemu August jej o tym nie powiedział, na co brat odparł, że Miranda dzwoniła do niego, nie do Vii.
Summer opowiada, jak inni uczniowie zaczęli pytać, dlaczego spędza czas z Augustem. Odpowiadała, że chłopiec jest fajny i nie powinni go nazywać dziwolągiem. Wszyscy się dziwili, ale Summer nie rozumiała, dlaczego to wzbudza takie zainteresowanie. Na początku usiadła w czasie lunchu z Augustem, bo było jej go żal, ale potem zauważyła, że jest bystry i zabawny. Ostatecznie doszła też do wniosku, że August jest takim samym dzieckiem jak inni, różni się jedynie wyglądem.
Summer opowiada, jak po dwóch tygodniach siedzenia z Augustem przyzwyczaiła się do jego wyglądu i sposobu jedzenia. Zaczęła go doceniać za poczucie humoru. Dzielili wspólne zainteresowania. Dziewczynka dowiedziała się od Mayi, że dzieci bawią się w grę zwaną trądem, polegającą na tym, że ten kto dotknie Augusta, musi umyć ręce, by nie zarazić się trądem. Maya sama nie chciała dotknąć piłki, którą trzymał August, mimo że uważała to za głupie. Chłopiec zrozumiał, czemu był traktowany w szkole w dziwny sposób.
Savanna zaprosiła Summer na imprezę halloweenową. Podczas spotkania Savanna i jej chłopak Henry wytykali Summer jej przyjaźń z Augustem, sugerując, że mogłaby być bardziej lubiana, gdyby się z nim nie zadawała. Nie rozumieli, czemu ich koleżanka zadaje się z kimś, kto tak wygląda. Sugerowali też, że powinna ona zacząć spotykać się z Julianem, który chciał się z nią umówić. To sprawiło, że Summer postanowiła wyjść z imprezy, udając, że źle się czuje. Odebrała ją jej mama.
Summer wyjaśniła koleżance, że wyszła wcześniej z powodu mdłości, a także wyznaje jej, że Julian nie jest obiektem jej uczuć. Kiedy August wraca do szkoły, wyjaśnia, że jego dziwne zachowanie było spowodowane tym, że usłyszał, jak Jack Will źle o nim mówił, co tłumaczyło jego nieobecność. Summer szybko wyczuła bowiem, że coś jest nie tak i próbowała wyciągnąć z kolegi, co jest tego powodem. Rozmawiali też o zapowiedzianym Dniu Kultury Egipskiej, w trakcie którego uczniowie mieli przedstawić rozmaite projekty. August sugeruje, że Summer koleguje się z nim na polecenie dyrektora, co denerwuje dziewczynę.
Summer przygotowuje mamę na spotkanie z Augustem, która i tak z trudem panuje nad twarzą, kiedy pierwszy raz widzi znajomego swojej córki. Summer zwraca jej na to uwagę, dzięki czemu cała wizyta przebiega bez zarzutu. Summer pyta Augusta, co spowodowało, że jego twarz tak wygląda, a w trakcie wizyty dzieci rozmawiają na wiele tematów, także związanych ze śmiercią. Sam August opowiada o swojej twarzy w żartobliwy sposób, co sprawia, że Summer czuje się swobodniej. Okazuje się również , że ojciec dziewczynki zmarł kilka lat temu i wcześniej służył w wojsku.
Przez miesiąc August i Summer regularnie się spotykają, a podczas Dnia Kultury Egipskiej ich projekty w muzeum zyskują uznanie. Wszystkie zostały wystawione na szkolnej sali gimnastycznej, gdzie każdy mógł je zobaczyć. August przygotował piramidę z kostek cukru, a jego koleżanka rzeźbę Anubisa pomalowaną złotą farbą. Wszyscy mieli na sobie egipskie stroje, by podkreślić klimat wydarzenia. Summer musiała zmierzyć się z pytaniami Jacka Willa o jego nieporozumienie z Augustem, ale zdradza mu jedynie, że chodzi o Krwawy Krzyk.
Mama Jacka Willa dowiedziała się w sierpniu od pana Tushmana, że jej syna wybrano do opieki nad nowym uczniem, Augustem, który miał zdeformowaną twarz i nigdy nie chodził do szkoły. Jack Will początkowo nie miał ochoty podejmować się zadania opieki nad nieznanym chłopcem i chciał odmówić dyrektorowi. Jego mama jednak próbowała go do tego przekonać. Uznała to bowiem za wyróżnienie dla swojego syna. Jack Will szybko domyślił się, że w tej sprawie chodzi o Augusta.
Jack przypomina sobie, jak po raz pierwszy spotkał Augusta, kiedy był małym chłopcem. Miało to miejsce pod lodziarnią na Amesfort Avenue, gdzie Jack Will był z opiekunką Veronicą i młodszym bratem o imieniu Jaime. Zareagował wtedy strachem na widok dziwnej twarzy Augusta, ale potem uświadomił sobie, jak niegrzecznie się zachował. Dzieci wydały bowiem okrzyki przestrachu, przez co Veronica zabrała je spod lodziarni i potem wytłumaczyła im, że źle się zachowali. August wraz z mamą szybko odeszli też spod lodziarni. To było pierwsze spotkanie Jacka i Augusta, jeszcze zanim stali się uczniami tej samej szkoły.
Jack Will zmienia zdanie o pomocy Augustowi po rozmowie z matką i refleksji nad zachowaniem swojego brata, Jamiego, który bał się twarzy Auggiego. W międzyczasie dowiedział się też, że Julian i Charlotte zdecydowali się pomóc Augustowi. Jack początkowo próbował tłumaczyć mamie, że ze względu na twarz Augusta to dla niego zbyt trudne zadanie. Chciał znaleźć wsparcie w młodszym bracie, ale on naprawdę nieprzyjemnie opisywał to, jak August wygląda, co wywołało wzburzenie ich mamy. Była bardzo zawiedziona ich postawą, co ostatecznie sprawiło, że Jack zmienił swoje zdanie i zgodził się zaopiekować się Auggiem w szkole.
Jack Will przez pewien czas nie był pewny, czy może się zaprzyjaźnić z Augustem, ale po czasie dostrzegł, że jest on fajnym, bystrym i zabawnym chłopakiem. Początkowo chłopiec sądził, że nie da sobie rady, ale z czasem przyzwyczaił się do wyglądu kolegi i przestało być to dla niego takie trudne. Pewnego dnia spisał zadanie domowe od Augusta, co odkryła nauczycielka, pani Rubin. Chłopiec jednak sprytnie sprawił, że on i Jack Will nie mieli z tego powodu kłopotów. Odkrycie, że August jest mądry i sympatyczny sprawiło, że Jack uważał, że to właśnie jego wybrałby spośród innych kolegów z klasy piątej.
Relacje Jacka Willa z Augustem stały się dziwne. Najpierw byli przyjaciółmi, potem zaczęli się unikać po Halloween. Jack Will nie rozumiał wskazówki przekazanej mu przez Summer i dotyczącej Krwawego Krzyku. Inne dzieci zaczęły pytać Jacka, czy pokłócił się z Augustem. Sami chłopcy rozmawiali tylko wtedy, kiedy nie dało się tego uniknąć. Jack zaczął mieć od tego momentu więcej kolegów w klasie, inni bowiem nie rozumieli jego sympatii do Augusta. Jack doszedł do wniosku, że cała ta sytuacja nie jest jego winą, tylko jego kolegi, był bowiem przekonany, że nie zrobił nic złego.
Pierwszy śnieg tej zimy sprawił, że Jack Will poczuł radość. Wraz z tatą i młodszym bratem udał się na pewną górkę, by zjeżdżać na sankach. Znaleźli tam zostawione przez kogoś stare sanki, które Jack wziął do domu i samodzielnie odnowił. Wzbudziło to podziw jego taty. Kolejnego dnia Jack ze wzgórza zjeżdżał już na swoich nowych, szybkich sankach. Po feriach niechętnie wrócił do szkoły, gdzie spotkał Augusta i zamienił z nim jedynie kilka słów. Spadł też deszcz, przez który zniknął cały piękny, biały śnieg.
Jack Will napisał wypracowanie o odwadze, w którym wspomniał, że odwagi wymagała od niego przyjaźń z Augustem, ale nie był z siebie zadowolony. Ostatecznie porzucił ten temat, bojąc się, że nauczyciel każe mu odczytać wypracowanie przed całą klasą. Zadanie to wyznaczył uczniom pan Browne, który chciał, by dzieci opisały sytuację, która wymagała od nich prawdziwego męstwa. Jack opisał zatem to, że w dzieciństwie bał się morza, ale uznał, że wyszły mu z tego prawdziwe głupoty i zastanawiał się, co napisał w swoim wypracowaniu August.
Jack Will chodził do prywatnej szkoły, chociaż jego rodzina nie była bogata, co dało się zauważyć w ich skromnym mieszkaniu. Rodzica Jacka często martwią się pieniędzmi i muszą decydować, które wydatki są najpilniejsze. Jack w szkole rozmawiał z Julianem i Milesem, którzy pochodzili z bogatych rodzin. Julian narzekał, że nie ma ochoty jechać do Paryża na Boże Narodzenie. Wolał, by jego rodzice urządzili wielkie przyjęcie. Miles pochwalił się, że zostawił na górce swoje stare sanki, które ktoś potem zabrał. Chłopak nie mógł uwierzyć, że ktoś chciał zabrać coś, co on uznał za śmieci. Jack szybko odszedł, ponieważ nie mógł się przyznać, że to on wziął sanki Milesa i je odnowił.
Jack Will czuje niechęć do szkoły i przedmiotów ścisłych, narzeka więc na nauczycieli i monotonię nauki. Wiele informacji z lekcji uważał za nieprzydatne i bezsensowne. Wcześniej August mu pomagał, ale od pewnego czasu Jack nie mógł już na niego liczyć. W czasie jednej z lekcji Jack Will w końcu zrozumiał, o co chodziło Summer z Krwawym Krzykiem, skojarzył taki kostium z rozmową w świetlicy na temat Augusta. Chłopiec zrozumiał, jak bardzo źle się zachował wtedy. Sam jednak nie wiedział, dlaczego tak postąpił.
Podczas lekcji nauczycielka, pani Rubin, przydziela uczniów do pracy w parach, a bohater czuje się niekomfortowo z powodu niechęci do kontaktu z Augustem. Dzieci mają przygotować projekty na nadchodzącą wystawę naukową. Julian próbuje ratować Jacka przed pracą z Augustem, ale ten nie chce jego pomocy. Julian ma pretensje do Jacka, a wtedy ten ze złością uderza go prosto w twarz.
Jack zostaje zawieszony w prawach ucznia po uderzeniu w twarz Juliana, co prowadzi do rozmowy z dyrektorem i rodzicami. Dorośli próbują zrozumieć, czemu dobrze zachowujący się uczeń nagle uderzył innego w twarz. Jack nie chce im jednak podać prawdziwego powodu swojego zachowania. Dyrektor stara się wymierzyć chłopcu stosunkowo łagodną karę, zamiast wyrzucać go ze szkoły. Jack przez kilka dni nie może przychodzić do szkoły.
Jack dostał kartki świąteczne od rodzin Juliana i Augusta, a rozmowa z mamą skłania go do refleksji nad zachowaniem i różnymi przyjaźniami. Na kartce od Augusta było zdjęcie przebranej suczki Daisy. Mama i Jack mówią o tym, że mama Juliana ze zdjęcia klasowego usunęła w programie graficznym twarz Augusta i rozesłała taką wersję do innych rodziców. Mama Jacka twierdzi, że często nie doceniają swojego szczęścia w życiu, z czym Jack się zgadza. Wyznaje też mamie, co wydarzyło się w związku z Augustem.
Jack Will wysyła przeprosiny do Juliana i dyrektora. Nadal jednak nie podaje dokładnego powodu, dla którego uderzył Juliana, uznaje bowiem, że to już nic nie zmieni. Rodzice dzieci wymieniają się listami, omawiając sytuację i obawy związane z zachowaniem Jacka. Mama Juliana próbuje wymusić na dyrektorze to, by August nie mógł dalej być uczniem tej samej szkoły, co jej syn. Dyrektor jednak broni przed nią Augusta. Jack Will pisze do swojego przyjaciela i chłopcy godzą się, wyjaśniając sobie wcześniej sytuację.
Gdy Jack wraca do szkoły po feriach, nie czuje, by mógł zacząć od nowa. Inni uczniowie traktują go, jakby nigdy nie był ich kolegą. Nie zwracają na niego uwagi nawet jego dobrzy przyjaciele. Jedynie dziewczynki traktują Jacka normalnie, jakby nic się nie wydarzyło. Konflikt rozgrywa się jedynie między chłopcami. Z Jackiem za to oczywiście rozmawia August ze względu na przeprosiny Jacka. W czasie lunchu chłopiec siada tam, gdzie zwykle, ale czuje się nieswojo.
Charlotte informuje Jacka Willa o kłopotach w szkole, które wynikają z działania Juliana. Szerzy on bowiem plotki o jego problemach i nakłania innych do unikania kontaktu z nim. Julian rozpowiada bowiem, że Jack nie poradził sobie psychicznie z ciężarem przyjaźni z Augustem i jego rodzice musieli błagać dyrektora, by nie wyrzucał ich syna ze szkoły. Mama Juliana próbuje nadal wpłynąć na usunięcie Augusta z placówki. Sugeruje bowiem, że dyrektor zmienia zasady, by były one bardziej na rękę Augustowi.
Jack siada przy stoliku z Tristanem, Ninem i Pablem, ale po krótkiej chwili zostaje przez nich zignorowany. Przenosi się więc do stolika Summer i Augusta. Jack początkowo sądził, że dobrze trafił na kolegów, ale szybko przekonał się, że był w błędzie. Gdy chłopcy się przesiadali, próbowała interweniować nauczycielka, ale to nie poprawiło sytuacji. Jack sam zmienił swój stolik, by tego nie znosić.
Jack Will przyznaje, że unikał siedzenia z Augustem na początku szkoły, obawiając się reakcji innych, ale potem żałował tej decyzji. Jack od razu wiedział, że nikt nie będzie chciał siedzieć z Augustem i wszyscy go obgadują za jego plecami. Jednak potem spędził z chłopcem cały ranek na lekcjach i poznał go lepiej. Zdziwiło go też wcześniej, że Summer z własnej woli usiadła z nowym uczniem, ponieważ dyrektor jej o to nie prosił. Ignorowany przez kolegów Jack dowiaduje się, jak August czuje się niemal codziennie.
Summer pokazuje Jackowi listę osób, które są po jego stronie, jednak chłopiec zauważa, że nie ma tam zbyt wielu nazwisk. Wszyscy zdecydowanie opowiadają się po stronie Juliana. Summer żartuje z Jackiem na temat randki z Charlotte, która go lubi. August przyznaje, że widział wcześniej, że inni traktują go jak zepsuty ser. Wszyscy razem żartują sobie z całej sytuacji.
Jack Will odwiedza Augusta w jego domu, gdzie chłopcy spędzają czas na graniu i dyskutowaniu o wystawie naukowej. Jack poznaje suczkę Daisy, dowiaduje się też, jak wielkim fanem Gwiezdnych Wojen jest August. Poznaje także historię wymyślenia imienia Daisy przez Augusta. Chłopak chce ustalić, co przygotują na wystawę, ale Jacka bardziej kusi granie na konsoli. Ostatecznie chłopcy uzgadniają, że przygotują akumulator z ziemniaków. Nagle pojawia się Via z kolejnym gościem.
Via przyprowadza swojego chłopaka, Justina, który gra na skrzypcach w zespole zydeco. Jack i August żartują sobie trochę z niego, mimo to uważają, że Justin wygląda czadowo w okularach i z długimi włosami. Justin mówi o tym, że wykonuje muzykę, którą grają w Luizjanie, mimo iż sam pochodzi z Brooklynu. Via prowadzi chłopaka do swojego pokoju.
Justin jest zaskoczony wyglądem młodszego brata Olivii, który mimo operacji ma wyraźnie zdeformowaną twarz. Opowiadała mu ona o tym, ale i tak widok Augusta jest dla chłopaka intensywnym doświadczeniem. Myślał, że deformacja to jedynie rozszczep podniebienia. Justin wspomina, że spotyka się z Olivią od dwóch miesięcy i spodobała mu się ona od pierwszego spojrzenia. Via pyta Justina, czy jest zszokowany wyglądem Augusta, ale ten zaprzecza. Olivia martwi się, czy Justin nie boi się jej młodszego brata.
Justin opisuje swoje Walentynki z Olivią. Chłopak wręcza jej naszyjnik z serduszkiem, ma też poznać jej rodziców w trakcie spotkania w meksykańskiej restauracji. Justin cierpi z powodu tików, kiedy się denerwuje. Rodzice Vii traktują go bardzo miło, poświęcają dużo uwagi Justinowi i jego grze na skrzypcach. W domu okazuje się, że Daisy zwymiotowała w korytarzu i Justin dowiaduje się, że ojciec Vii kupił ją kiedyś za dwadzieścia dolarów od bezdomnego. Justin porównuje swoją rodzinę z rodziną Olivii.
Justin dostaje główną rolę w szkolnym przedstawieniu "Nasze miasto", co wymaga od niego intensywnej nauki tekstu i prób. Do udziału w castingu zachęcała go wcześniej Olivia. Sama Via ma być dublerką Mirandy, która otrzymuje główną rolę. Justin pilnie uczy się swojej roli, by w kwietniu doskonale wypaść na scenie w trakcie premiery. Nie podoba mu się jednak szybkie tempo przygotowań do przedstawienia i chaos panujący w związku z tym.
Olivia pomaga Justinowi w nauce tekstu do przedstawienia, a znalezienie biedronki sprawia, że chłopak wyobraża sobie swoje życzenie. Oboje siedzą przed domem dziewczyny, a Justin wkuwa kolejne kwestie na pamięć. Olivia uważa, że pojawienie się biedronki to szczęśliwy znak. Każe zatem Justinowi pomyśleć z tej okazji życzenie. Dziewczyna również czegoś sobie życzy, ale nie zdradza, co to było.
Justin żegna się z Olivią i obserwuje, jak Jack Will zmaga się z prześladowaniem ze strony kolegów. Wcześniej rodzice Olivii przyłapują ich na pożegnalnym pocałunku. Justin odprowadza Jacka na przystanek autobusowy i czeka z nim na przyjazd pojazdu. Justin daje chłopcu dolar na gumę do żucia. Justin widzi, jak pod sklepem spożywczym Jack ma jakiś zatarg ze swoimi kolegami. Chłopcy wyśmiewają się z niego i udają, że wymiotują na jego widok.
Justin przygotowuje się do występu teatralnego i nawiązuje znajomość z Mirandą, dowiadując się o jej przyjaźni z rodziną Olivii. Wypytuje ją o to, jak długo Justin spotyka się z Olivią, chce też wiedzieć, czy chłopak poznał już jej młodszego brata. Miranda przyznaje się, że była bardzo blisko z Augustem, ma nawet jego zdjęcie w portfelu. Opowiada też historię hełmu kosmonauty, który August długo nosił. Miranda stwierdza, że Auggie nie jest łaskawie traktowany przez świat.
Justin rozmawia z Vią na temat jej przyjaźni z Mirandą, do czego dziewczyna mu się wcześniej nie przyznała. Olivia wyjawia, że mu również, że nie chce, aby jej rodzice oraz Auggie przyjechali na jej przedstawienie, co wywołuje u wszystkich silne emocje. W nowej szkole ludzie nie znają Augusta, a Olivia czuje się lepiej, gdy nie jest definiowana przez to, jakiego ma brata. Z tego powodu Via czuje się jak zły człowiek. Justin próbuje ją pocieszyć w tej sytuacji.
Justin rozmyśla o życiu Auggiego i o tym, co rodzina robi dla niego, by życie chłopca było choć trochę łatwiejsze. Dochodzi do wniosku, że Miranda miała rację, mówiąc o Auguście. Justin myśli o tym, że chłopiec nie zasłużył na swój los. Justin snuje też refleksje o naturze świata i przypadku. Myśli o tym, że wszystko w życiu jest prawdziwą loterią, na którą nie ma się wpływu.
August opisuje swoją niechęć do wydarzeń szkolnych, szczególnie wystaw, gdzie wszyscy patrzą na niego z wielką uwagą. Na szczęście na wystawie jego kartofle z prądem cieszą się ogromnym zainteresowaniem. August wspomina też poprzednie wydarzenia szkolne, w czasie których czuł się niekomfortowo z tym, że inni na niego patrzą. Na szczęście są z nim jego rodzice, przyszli też rodzice Jacka Willa.
Auggie i jego przyjaciel Jack Will są zmuszeni znosić złośliwe zachowania, ale sytuacja wreszcie stopniowo się poprawia. W szafkach znajdują złośliwe liściki od Juliana, ale nie pozostają dłużni i też podrzucają mu wiadomości, w których udają zakochaną w Julianie nieatrakcyjną dziewczynę. Julian z kolegami czasami robi nieprzyjemne dowcipy Jackowi. Rozpuszcza też po szkole różne bezsensowne plotki. August żartuje z dziewczynami ze swojego wyglądu i wzbudza tym ich śmiech.
Auggie opowiada o swoim strachu przed noszeniem aparatu słuchowego, który z jednak znacznie mu pomaga w codziennym życiu. O tym, że będzie potrzebował takiego urządzenia, słyszał już od dzieciństwa, jednak odkładał to, jak tylko mógł. Gdy pierwszy raz widzi urządzenie, jest załamany, jest ono bowiem bardzo widoczne na jego głowie. Stwierdza, że wygląda w nim jak Lobot, postać z Gwiezdnych Wojen. August nie jest przekonany, zatem lekarz włącza aparat.
Po założeniu aparatu słuchowego Auggie doświadcza wyraźnej poprawy słuchu, co wpływa na jego postrzeganie dźwięków. Wydaje mu się nagle, że inni krzyczą, znika biały szum i August wszystko słyszy normalnie. Na dodatek włosy zasłaniają znaczną część aparatu i go nie widać. Lekarz tłumaczy mu, jak powinien obsługiwać aparat i dostosowywać głośność. August boi się pierwszego dnia w szkole z aparatem, ale okazuje się, że nikt nie zwraca na to zbyt wielkiej uwagi i wszyscy traktują go normalnie.
Mama staje się zła, gdy dowiaduje się, że Via nie powiedziała jej o przedstawieniu, w którym gra jej chłopak. W domu z tego powodu wybucha wielka kłótnia. Olivia ma pretensje do mamy, że ta nagle interesuje się jej życiem i mówi, że nie ma nawet mówionej roli w tym przedstawieniu. Mama jednak argumentuje, że gra tam jej chłopak. Po zarzucie Vii dotyczącym zainteresowania jej życiem zapada w domu cisza.
August próbuje zrozumieć, co się dzieje w domu, gdy Via po kłótni z mamą nie chce rozmawiać o występie Justina. One jednak po kolacji godzą się ze sobą. Mama próbuje wybrnąć z sytuacji i przekonać Augusta, że nie powinien iść na tę sztukę, ponieważ będzie się tam nudził. Via nadal ma pretensje do mamy, że ta chce zostać z Augustem w domu. Auggie zarzuca mamie kłamstwo w tej sprawie. Chłopiec domyśla się bowiem, że siostra nie chce go w swojej nowej szkole.
Via nagle wpada do pokoju obrażonego brata i każe mu iść na dół, ponieważ Daisy źle się czuje. Mama podejrzewa, że może to jej ostatnie chwile. Pies ma już sporo lat i ostatnio często chorował. Mama zabiera na rękach suczkę do taksówki, by pojechać do weterynarza z nią, jednak nie spodziewa się, że zwierzę da się wyleczyć. Auggie, Via i ich mama muszą pożegnać się z chorą suczką Daisy, której weterynarz już nie jest w stanie pomóc.
Via i August płaczą, przychodzi do nich Justin. Olivia mówi o tym, jak Daisy z bólu ugryzła mamę, bo nie była sobą. Po śmierci Daisy rodzeństwo zbiera jej zabawki, przeżywając tęsknotę za psem, a Auggie dowiaduje się o wcześniejszych wizytach u weterynarza. Mama starała się pomóc Daisy. Via prosi Augusta o wybaczenie jej wcześniejszego zachowania i zapewnia go o swojej miłości. August pierwszy raz widzi, jak jego ojciec płacze.
August budzi się rano, pyta mamę o Daisy i niebo, wyrażając wątpliwości dotyczące życia po śmierci. Mama stara się odpowiedzieć na trudne pytania. August zastanawia się, czy Daisy jest teraz z jego zmarłą babcią.
Via przynosi ze szkoły trzy bilety na przedstawienie. August ma pierwszy raz odwiedzić jej nową szkołę. Wszyscy udają się na przedstawienie, gdzie Via w ostatniej chwili zastępuje Mirandę, a cała rodzina przeżywa ważne chwile. Mama zapomina z domu okularów i wyjaśnia Augustowi, kim jest dublerka. Rozmawiają też o tym, że ojciec Mirandy chce się ponownie ożenić. Ma też mu się urodzić kolejne dziecko. Na scenę wychodzi Miranda, ale okazuje się, że to nie ona, tylko zastępująca ją Via.
Via występuje w sztuce, wzruszając wszystkich, a Auggie dostrzega, jak bardzo ją to porusza. Dziewczyna na scenie zaczyna wręcz płakać, wczuwając się w swoją rolę. Poza zakończeniu sztuki cała obsada otrzymuje owacje na stojąco. Potem rodzice gratulują Olivii doskonałego występu. Okazuje się, że przed przedstawieniem Miranda źle się poczuła i Via musiała ją zastąpić. August gubi się w tłumie i wpada na Mirandę, z którą chwilę rozmawia.
Po rozwodzie rodziców Miranda zostaje wysłana na obóz, gdzie zaczyna kłamać o swoim życiu, by zdobyć popularność wśród innych. Sama nie wie, dlaczego mówi innym o tym, że August jest jej bratem. Wszyscy podziwiają ją za to, jak radzi sobie z takim problemem. Miranda nie chciała jechać na obóz, wolała zostać z mamą, by ją wspierać w trudnych chwilach. Czuła się tam okropnie. Cieszy ją jednak popularność, którą zdobywa opowieściami o Auguście. Po powrocie do domu nie umie się przemóc i spotkać się z Vią.
Miranda w szkole oddala się od Olivii i znajduje nowe towarzystwo. Dziewczyna ma nowy kolor włosów i ubiera się zupełnie inaczej. Przyjaciółki odsuwają się od siebie. Miranda zauważa relację Olivii z Justinem, sama zaś spotyka się z chłopakiem o imieniu Zack. Do kółka teatralnego Miranda zapisała się, gdy zobaczyła na liście imię Vii. To ona zainterweniowała, gdy nauczyciel chciał wystawić najpierw sztukę o człowieku ze zdeformowanym ciałem. Wytłumaczyła to chorobą swojego młodszego brata, znów udając, że jest nim August.
Bohaterka tęskni za rodziną Vii i jej bratem Auggiem, ponieważ czuła się z nimi dobrze i bezpiecznie. To właśnie te aspekty zakończenia przyjaźni najbardziej jej dokuczają, sama nie ma bowiem kochającego, pełnego domu. Miranda nigdy nie bała się też twarzy Augusta, nawet kiedy była młodsza. Kiedy dzwoniła do Pullmanów, miała nadzieję, że odbierze Via, ale trafiła na Augusta. Chciała, by pozdrowił on od niej siostrę.
Miranda odkrywa swój talent aktorski, ale brak wsparcia bliskich sprawia, że nie zostaje on doceniony. Jej rodzice nie mają bowiem zamiaru przyjść na premierę przedstawienia, nie pojawi się też Zack, który rozgrywa wtedy mecz siatkówki i uważa, że Miranda powinna odpuścić sztukę i zamiast tego kibicować jemu. Tuż przed rozpoczęciem przedstawienia Miranda mówi, że źle się czuje i nie zagra. To z tego powodu jej rolę przejmuje Olivia i radzi sobie z nią doskonale. Miranda zapewnia przyjaciółkę, że z pewnością sobie z tym poradzi. Nie wyjaśnia jednak Olivii, dlaczego tak postępuje.
Podczas przedstawienia Miranda ogląda, jak Via i Justin grają, lecz odczuwa mieszankę żalu i radości z powodu ich sukcesu. Nauczyciel jest bardzo przejęty, zachwycony grą swoich uczniów. Mirandzie jest przykro, kiedy inni zbierają oklaski za świetnie przedstawienie. Potem zobaczyła rodzinę Pullmanów zmierzającą za kulisy. Miranda wtedy poszła porozmawiać z zagubionym w tłumie Augustem.
Po premierze dziewczyna czuje się szczęśliwa, gdy spotyka Augusta, z którym przez długi czas nie miała kontaktu. Razem rozmawiają o tym, jak Via doskonale poradziła sobie z niespodziewanym zadaniem. Podchodzą do nich rodzice Augusta i wypytują Mirandę o to, co u niej słychać. Mama Augusta zaprasza Mirandę na wspólną kolację z okazji przedstawienia i Via również na to nalega. Wszystko to sprawiło, że Miranda poczuła się szczęśliwa po raz pierwszy od długiego czasu.
Piątoklasiści wyjeżdżają na trzydniową zieloną szkołę do rezerwatu w Pensylwanii, gdzie czekają na nich liczne atrakcje i przygody. Wcześniej muszą przez cztery godziny jechać autokarem, by dostać się na miejsce. August cieszy się na wyjazd, ale z drugiej strony niepokoi go, że nigdy wcześniej nawet nie nocował u kolegi i nie ma doświadczenia w tych sprawach. Raz miał nocować u Christophera, ale w ostatniej chwili się wystraszył i przyjechał po niego tata.
Uczniowie podstawówki są rozpoznawani przez swoje zainteresowania, a August stara się ukryć swoją pasję do Gwiezdnych Wojen, by nie być z tego znanym tylko z tego. Z tego powodu prosi mamę o nową torbę, która nie jest ozdobiona grafikami z tego uniwersum. Nadal bardzo lubi te filmy, ale chce się wyróżniać też innymi rzeczami. To jedna z tych rzeczy, na które August ma wpływ i może samodzielnie zmieniać, więc korzysta z tej możliwości.
Mama pomaga Augustowi spakować się na wyjazd, a on planuje wziąć ze sobą ulubionego pluszaka, Misiaczka, mimo że już nie śpi z nim od pewnego czasu. Jego nowa torba jest niebieska, bez żadnych nadruków. August pakuje Misiaczka na samo jej dno, żeby nikt inny go nie znalazł. Mama orientuje się, że August zdjął ze ściany plakat filmu z uniwersum Gwiezdnych Wojen. Udziela mu też kilku wskazówek dotyczących wyjazdu. Prosi go, by uważał na swój nowy aparat słuchowy, ponieważ był drogi. August obiecuje, że napisze do mamy list, który razem przeczytają po jego powrocie do domu.
August budzi się przed świtem, ma przeczucie, że Daisy, jego ukochany pies, będzie z nim wszędzie. Zakłada aparat słuchowy, a wtedy dobiegają do niego różne dźwięki poranka. Następnie chłopiec zostawia wiadomość dla mamy, a także Misiaczka, którego wcześniej chciał zabrać ze sobą. Kartkę z liścikiem przykleja do pluszaka.
W autokarze czas szybko mija, a Jack Will i August siedzą razem. Po przyjeździe na zieloną szkołę chłopiec cieszy się z nieobecności Juliana. Dzieci udają się na wędrówkę po lesie, szukają ptaków i biją się mokrymi skarpetkami. Z powodu deszczu resztę dnia spędzają na różnych zabawach w pokojach. Wieczorem dorośli organizują dla nich ognisko, nad którym przygotowują kolację. August jest bardzo zadowolony i wieczorem od razu zasypia.
Drugi dzień wyjazdu upływa dzieciom na jeździe konnej, wspinaczce po linach i wizycie w nocnym kinie w wesołym miasteczku. Po krótkim odpoczynku dzieci wyruszyły do wesołego miasteczka, a słońce właśnie zachodziło. Z czasem zaczęły przybywać też dzieci z innych szkół. August i jego koledzy zajęli sobie najlepsze miejsca przed samym ekranem. Nagle na łące włączono bardzo jasne światła.
Podczas corocznej Wielkiej Nocy Filmowej w Broarwood uczestnicy są proszeni o szanowanie przyrody i przestrzeganie zasad ochrony środowiska, takich jak unikanie śmiecenia. Wydarzenie rozpoczyna się od powitania uczniów. Przed filmem przekazano właśnie dzieciom informacje edukacyjne dotyczące przyrody i tego, jak powinno się zachowywać w trakcie seansu. Potem włączono film zatytułowany "Dźwięki muzyki". August widział go już wcześniej kilka razy. Był to też ulubiony film Vii.
W trakcie pokazu filmowego August i Jack Will idą do lasu przez kolejki do toalety. Jack musi się wysikać, ale nie chce długo czekać, zatem decyduje się pójść za potrzebą do lasu. Wśród drzew chłopcy słyszą różne, tajemnicze dźwięki natury. August też korzysta z tej naturalnej toalety, a potem chłopcy czują zapach petardy. Chcą jednak wrócić na swoje miejsca przed ekranem.
Spotkanie chłopców z nieznajomymi w lesie prowadzi do napiętej sytuacji, w której jeden z nieznajomych wyśmiewa wygląd Augusta, a to prowadzi do konfrontacji. Nieznajomi zastanawiają się, co chłopcu się przydarzyło w twarz i nie chcą pozwolić mu odejść. Jack denerwuje się i każe nieznajomym zostawić Augusta w spokoju. Z tego wszystkiego wywiązuje się bójka między chłopcami. Auggie nie chce zostawić Jacka samego, dlatego nie ucieka. Znowu wywiązuje się szarpanina i August odbiega w las.
Po ucieczce chłopcy stają w milczeniu, starając się wyłapać dźwięki kroków, by mieć pewność, że udało im się zgubić prześladowców. Okazuje się, że dołączyli do nich ich koledzy ze szkoły, w tym Amos. Grupa kolegów zauważyła wcześniej nieznajomych i dlatego ruszyła na pomoc Augustowi i Jackowi. Z lasu Augusta wyciągnął Henry i wszyscy razem umknęli prześladowcom. August orientuje się, że w zamieszaniu zgubił swój aparat słuchowy. Ostatecznie płacze, pocieszany przez Amosa.
Po przeżytej walce z nieznajomymi chłopcy wracają w ciemnościach w poszukiwaniu zagubionego aparatu słuchowego Augusta. Chłopcom nie udaje się go odnaleźć mimo długich poszukiwań. August rezygnuje z dalszego szukania i mówi wszystkim, że powinni wracać na swoje miejsca. Koledzy towarzyszyli mu niczym wierna straż przyboczna, pilnując Augusta na każdym kroku.
August nie może zasnąć i czyta książkę. Wcześniej, po powrocie przed ekran, chłopcy odkryli, że nikt nie zauważył ich zniknięcia. Chłopiec czuł, że coś się zmieniło między nim, a kolegami ze szkoły od momentu, w którym go uratowali. O wydarzeniach rozmawiano też w autokarze w trakcie powrotu do domu. Wszyscy interesowali się tym, jak August się czuje, chłopcy chcieli się mścić na napastnikach. August wspominał nienawiść w oczach obcych chłopców, którzy go zaatakowali.
Pan Tushman informuje rodziców Auggiego o wydarzeniach na obozie i zgubionym aparacie słuchowym, podczas gdy chłopiec cieszy się z powrotu do domu. Nauczyciele specjalnie pojechali szukać aparatu, ale nie udało im się go odnaleźć. August cieszył się z obecności swojej mamy. Ta nie zasypała go pytaniami, ale za to mocno uściskała. Także dyrektor przytulił Augusta na pożegnanie.
Auggie dzieli się z mamą swoimi wrażeniami z wyjazdu, rozmawiając o przyjemnych i nieprzyjemnych wydarzeniach, a także o zmieniających się relacjach z kolegami. W domu czuje smutek z tego powodu, że Daisy już go nie wita. August opowiada mamie zarówno i przyjemnych aspektach wycieczki, jak i o nieprzyjemnych wydarzeniach. Rodzice wiedzieli już o zagubionym aparacie słuchowym. Mama jednak jest zła jedynie na obcych chłopców, którzy zaatakowali jej dziecko. August cieszy się z reakcji swoich kolegów szkolnych.
Do domu wraca tata wraz z Vią, która stęskniła się za bratem. Wszyscy witają się z chłopcem, ciesząc się z jego powrotu. Auggie dostaje w prezencie czarnego szczeniaczka, który przypomina mu małego niedźwiadka. Z tego powodu piesek dostaje na imię Misiek. Kolejnego dnia, zamiast iść do szkoły, chłopiec spędza cały dzień na zabawie z Miśkiem. Via mu w tym towarzyszy.
Po powrocie do szkoły August zauważa pozytywne zmiany w zachowaniu kolegów, którzy zaczynają go szanować. Wszyscy w szkole bowiem dowiedzieli się już o bójce z siódmoklasistami. Opowieść wciąż uzupełniano o nowe, epickie szczegóły. W opowiadaniu o tym szczególnie celował Jack. Tymczasem August nie był już wyrzutkiem wśród kolegów, stał się za to jednym z nich. Z powodu tego wszystkiego z popularnego kręgu wypadł Julian, który nie brał udziału w wydarzeniach w lesie.
Pan Tushman informuje Auggiego o konsekwencjach zajścia z jego aparatem słuchowym oraz zaskakuje go wiadomością o odejściu Juliana ze szkoły. W gabinecie prosi go też o rozpoznanie napastników, a August wskazuje na jednego z nich, Eddiego. Dyrektor wspomina, że napastnicy zapewne staną przed sądem w związku z zajściem. Okazuje się też, że Eddie zabrał ze sobą aparat słuchowy Augusta i go zniszczył. Dyrektor chce też wiedzieć, jak minął Augustowi pierwszy rok w szkole.
Pan Browne zapisuje na tablicy dla uczniów ostatnie wskazanie w tym roku. Chce, by dzieci korzystały z chwili, ze słońca, pragnie, by przesłali mu też widokówki ze swoich letnich wyjazdów. Powinni oni zapisać na nich własne wskazania.
August bardzo przejmuje się swoim wyglądem tego dnia. Tata przyznaje mu się do tego, że to on wyrzucił jego hełm kosmonauty, ponieważ chciał widzieć twarz swojego dziecka. Tata prosi syna, by ten nie zdradzał tego sekretu mamie i zawierają oni w tajemnicy porozumienie. Przed szkołą spotyka się z Jackiem Willem.
August udaje się na zakończenie roku szkolnego, gdzie trzeba zachować porządek i dyscyplinę. Nastąpiła tam uroczystość rozdania uczniom świadectw szkolnych. Dzieci były kierowane na właściwe miejsca, by wszystko przebiegało bez problemu, rozdawano też program wydarzenia. Do Jacka i Augusta podchodzi Summer. Dziewczyna tego dnia wygląda naprawdę ładnie. Dzieci są bardzo przejęte wszystkimi wydarzeniami tego dnia.
W trakcie zakończenia roku wygłaszane są przemowy przez ważne osoby ze szkoły. Uroczystość prowadzi pan Tushman. On też wygłasza jedno z przemówień. Mężczyzna wiele mówi o byciu lepszą osobą i o byciu dobrym wobec innych.
Pani Rubin po przemowie dyrektora Tushmana zaczyna wyczytywać wyróżnionych w tym roku uczniów. Auggie także został wywołany, ale nie wiedział, czy na widowni są jego rodzice. Następnie swoje nagrody odebrały dzieci szczególnie wyróżniające się w nauce. Potem August zostaje w swojej szkole wyróżniony nagrodą, którą jest medal Henry’ego Warda Beechera. Jest on przeznaczony dla osób wybitnych w pewnych kategoriach.
August cieszy się popularnością po otrzymaniu ważnej, szkolnej nagrody. Wszyscy mu gratulują i uważają, że medal jak najbardziej mu się należy. August czuje się, jakby płynął na fali. Odbiera też gratulacje od samego dyrektora Tushmana. August czuje, że to wyróżnienie za to, że był cały czas sobą.
Uczniowie szkoły robią sobie zdjęcia z Augustem na pamiątkę wydarzenia. Kiedyś się od niego dystansowali, a teraz każdy chce być jak najbliżej bohatera tego dnia. Są tam też Miranda i Via, a ta pierwsza wręcz płacze ze szczęścia. Wszyscy cieszą się i dobrze bawią w tym przyjaznym tłumie.
Po zakończeniu wydarzenia Pullmanowie idą na spacer, na ciasto i na lody. Towarzyszy im też w tym wielu znajomych. Dzieci doskonale się bawią, dorośli zresztą też. Auggie dziękuje mamie za to, że wysłała go do szkoły. W drodze do domu mama z kolei mówi Augustowi, że jest on jej prawdziwym cudem i dziękuje mu za wszystko, co od niego dostała.
Aktualizacja: 2024-11-29 15:55:13.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.